Leesclubs /

Hebban Leesclub | Het valse seizoen

op 02 maart 2017 door Hebban Crew

De roman ‘Het valse seizoen’ van Christiaan Weijts bleek geen makkelijk boek om te lezen. Dat leverde echter wel een boeiende leesclub op, die volgens de deelnemers ‘een zegen is voor een boek als dit’.

Dit eindverslag is van de hand van leesclubcoördinator Sigried Lievens.

De opzet van Het valse seizoen leek duidelijk: drie muzikanten schrijven brieven naar elkaar en geven op die manier prijs hoe muziek hun levens heeft beïnvloed en wat muziek nu nog voor hen betekent. Dat de lezer aanvankelijk niet weet welk personage aan het woord is, zorgt voor een intrigerend begin.

Malibas: Fantasie en werkelijkheid gaan naadloos in elkaar over. Waar houdt de werkelijkheid op en begint de fantasie en omgekeerd? Er worden geheimen, zogenaamd met veel moeite, verteld en wat is daar dan weer van waar of niet waar. Ieder personage heeft zijn eigen perceptie, zijn eigen versie.

Maar Het valse seizoen bleek geen gemakkelijk boek, zo ondervonden de leesclubdeelnemers. De meeste lezers merkten dat de personages vooral functioneel zijn voor de opbouw van het verhaal: ze ontwikkelen zich weinig en de lezer wordt niet gestimuleerd om zich met een van hen te identificeren of er empathie voor te voelen. Dit gegeven stimuleerde boeiende gesprekken binnen de leesclub over de rol van de lezer en het belang om als lezer ‘gegrepen’ te worden door de inhoud.

Weijts zet met Het valse seizoen vooral in op de structuur van het boek, maar lijkt daardoor de connectie met zijn lezers te mislopen. Hierdoor verliep het lezen bij veel deelnemers moeizaam, woorden als ‘worsteling’, ‘verwarring’, ‘moeilijk’ en ‘onduidelijk’ kwamen meermaals in het leesclubcafé voor. Het valse seizoen is geen boek dat stopt bij de laatste pagina, integendeel. Pas helemaal op het einde kan de lezer het volledige verhaal overzien en begint het puzzelen. Eens de gesprekken in de leesclubdiscussie losbarstten, verbeterde de stemming dan ook bij heel wat deelnemers.

Door samen verschillende interpretaties en stukken informatie bij elkaar te puzzelen, kregen de deelnemers meer inzicht in het verhaal en werd de waardering voor het boek groter. Al bleef de frustratie over de dunne grens tussen fantasie en werkelijkheid bij velen groot.

Hoewel de stijl in de roman unaniem als te gecompliceerd werd beschouwd, waren de meesten wel onder de indruk van de opzet van de auteur. Een leesclub is voor een boek als dit dan ook een zegen, concluderen de leesclubdeelnemers. Al discussiërend ging de waardering voor dit boek verschillende kanten uit, met een gemiddelde waardering als resultaat.