Hebban Weekopening #26: zomerplannen en al die boeken om te lezen
Wat hebben we vorige week in ons redactieoverleg leuke zomerplannen zitten maken voor Hebban! Zo'n brainstormsessie maakt je helemaal enthousiast voor de toekomst en we hebben een fijne mix gevonden aan nieuwe ideeën en het terugbrengen van een aantal favorieten die we in een nieuw jasje gaan steken. Zo starten vandaag de Recensieweken weer, die we vorig jaar voor het eerst organiseerden. We lichten erg geslaagde recensies uit, delen tips en helpen jou beter te recenseren. Je kunt je recensie weer door ons laten ontleden, durf jij het aan? Opbouwende kritiek kan even slikken zijn, maar je leert er zo ontzettend veel van. Wij zelf ook – zowel de Crew als ons recensententeam had echt veel aan de opfriscursus. Zelfs wanneer je heel veel ervaring hebt, ben je nooit uitgeleerd.
Daarnaast kun je vooruitkijken naar tips om je vakantieleesstapel te bouwen, gaan we voor de Hebban Reading Challenge op zoek naar een hoog boek en Zomerlezen in Italië (bekijk alvast onze tips voor Griekenland en Turkije). Ook komt het eerste interview online met een van de genomineerden van de Hebban Debuutprijs 2024. De vakjury is op dit moment hard aan de slag, dus hoog tijd dat we je iets vertellen over de auteurs die kans maken op de felbegeerde prijs. En over de Hebban Reading Challenge gesproken, we publiceerden vorige week het halfjaarlijkse overzicht.
We braken er even ons hoofd over hoe het kan dat de deelnemers aan de Challenge maar blijven stijgen (we zijn inmiddels ruim over het totaal van vorig jaar heen!), maar het aantal gelezen boeken per persoon flink achterblijft bij vorig jaar. Maar ineens klikte het: er doen steeds meer mensen mee die nog niet zo gewend zijn aan hele stapels lezen, die juist willen beginnen met lezen en op zoek zijn naar inspiratie. Dat betekent dat we steeds meer mensen bereiken voor wie lezen nog niet zo heel vanzelfsprekend is en dát is hartstikke tof. Welkom allemaal! Je bent op Hebban aan het juiste adres, want we doen met z'n allen niets liever dan praten over boeken.
Ik lees nu...
Ik was héél erg lang bezig in Het Boek Dat Niet Meer Genoemd Zal Worden (voor wie mijn laatste vijf Weekopeningen niet gelezen heeft: De hulp van Freida McFadden). Eindelijk heb ik het uit en kan ik door naar andere boeken. Het was een tussendoortje om mijn leeszin weer op te wekken, maar eigenlijk deed dat het tegenovergestelde. Ik heb daardoor wel ontdekt dat het voor mij niet werkt om in drukke tijden luchtige boeken op te pakken waar ik snel doorheen lees, want die grijpen me niet. Ze halen me niet uit mijn eigen hoofd en dat was nu juist wat ik zocht. Ik moet boeken hebben waar ik wél helemaal in duik. Vandaag is dat The Kaiju Preservation Society van John Scalzi en hoe kan het dat ik die man niet eerder heb ontdekt? Ik heb direct ook een ander boek van hem besteld dat een vette knipoog geeft aan mijn grote favoriet Star Trek: Redshirts.
In The Kaiju Preservation Society accepteert Jamie een baan bij een dierenrechtenorganisatie die met 'grote dieren' werkt. Wat Jamie niet weet, is dat de organisatie in een alternatieve dimensie werkt waar kaiju leven, de Japanse naam voor monsters. Ze houden het midden tussen dinosaurussen en Godzilla en draaien op nucleaire brandstof. In feite zijn het monsters met een kernreactor in hun binnenste. En is dat nou niet het meest toffe dat je ooit gehoord hebt in heel je leven? Ik vind dit boek absoluut briljant en het is gewoon jammer dat het zo dun is, want ik ben al halverwege. Een héél stuk sneller dan ik De hulp las. Aan de ene kant hoop ik dat Redshirts snel op mijn deurmat valt, aan de andere kant niet, want ik heb mijn leeszin weer te pakken en ik heb thuis ineens weer allemaal boeken gevonden die ik ook direct wil gaan lezen, gewoon in de kast. I'm back!
Redacteur Anouk leest zo'n beetje alles, maar heeft een duidelijke voorkeur voor fantasy, kinderboeken en 'queen of crime' Agatha Christie, die ze nooit onbenoemd kan laten.
Blik op verwacht
Lang leve het kwaad dook op in het overzicht van fantasy en sciencefiction die deze zomer gaat verschijnen en werd door heel veel mensen op hun Wil ik lezen-plank gezet. Ik ben daarin niet anders. Rae krijgt het aanbod in haar favoriete boek te stappen, maar als ze dat doet blijkt ze de slechterik te zijn in plaats van de held. Bovendien is het boek heel anders dan zij zich herinnert. Wie van ons zou de kans niet aangrijpen om in je lievelingsboek te leven? Zelfs al hou je, zoals ik, van dystopische fantasy, dan nóg zou ik ervoor gaan. Hondenstad is een kinderboek waar ik erg naar uitkijk. Hond Kans woont in het Hondenasiel en heeft zich erbij neergelegd nooit geadopteerd te zullen worden met maar drie poten. Ze krijgt medelijden met haar robothondenvriendje IJzerkop, die graag terug wil naar zijn vroegere gezin, en helpt hem ontsnappen. Dit is natuurlijk het begin van een hartverwarmend verhaal en ik wil het dolgraag lezen. Delilah Green doet niet aan gevoelens is een feelgood over een jonge vrouw die voor een bruiloft terugkeert naar het kleine stadje waar ze vandaan komt. En dat ze het liefst direct weer zou ontvluchten. Als ze een plan bedenkt om de bruid te redden van haar afschuwelijke verloofde, slaat ze de handen ineen met alleenstaande moeder Claire. Dit klinkt als een heerlijke enemies-to-lovers. Tot slot tip ik De Weyward-vrouwen. In 1619 staat Altha terecht voor hekserij, in 1942 verandert een serie schokkende gebeurtenissen het leven van Violet en in 2019 ontdekt Kate in familiehuis Weyward Cottage een geheim dat zich sinds de heksenjachten verborgen heeft gehouden. Spanning, drama en geschiedenis, mét supermooie cover. Wat wil een mens nog meer?
Mijn Hebban Reading Challenge
Het gaat écht goed met mijn Hebban Reading Challenge dankzij alle prachtige prentenboeken die ik lees. Daardoor zat ik veel sneller op mijn doel dan ooit tevoren en heb ik in de afgelopen weken mijn Challenge van 52 boeken gehaald. Daarom heb ik het aantal omhoog gezet naar 100 boeken, want ik wil wel graag dat wedstrijdje met mezelf blijven aangaan om meer te lezen en als ik het te makkelijk haal, dan raak ik ook mijn motivatie kwijt. Aan het eind van het jaar ga ik het terugzetten naar 52, want dat doe ik elk jaar en het laat dan mooi in een overzicht zien wat mijn betere en minder goede leesjaren waren. Als ik de prentenboeken even niet meetel, zit ik op zo'n 25 gelezen boeken. Dat is (net iets minder dan) de helft van 52, op de helft van het jaar, dus ook wat dat betreft hoef ik helemaal niet ontevreden te zijn. Doe jij al mee aan de Hebban Reading Challenge?
En wat lees jij nu?
