Hercule Poirotprijs 2014 is een zaak van mannen

Vijftig nieuwe Vlaamse misdaadromans kreeg de jury van de Knack Hercule Poirotprijs dit jaar te lezen. Wat direct opvalt is dat er geen vrouwen op de shortlist staan. Daarentegen vooral bekende namen. En de gemiddelde leeftijd van de genomineerden is 57 jaar.

In De mythe van Methusalem schrijft Jo Claes over een lab in Leuven dat een middel heeft ontdekt om veroudering tegen te gaan. Daar moet geld mee te verdienen vallen. Want wie zou de eeuwige jeugd niet willen? In het boek gaat het om stamcelonderzoek en het geknoei met proeven op mensen. En het verduisteren van universitaire fondsen. En het elimineren van pottenkijkers die overtredingen ontdekken. Professor Mamidakis, hoofd van het Leuvense lab voor stamcelonderzoek, vertrekt onverwacht naar Kreta en pleegt er zelfmoord. Of niet? Zijn opvolger krijgt het lastig als een onderzoeksjournalist hem vragen stelt over de ethiek van de research. Ook de journalist pleegt zelfmoord. Of niet? Volgens het organiserende weekblad Knack is dit een van de betere politieromans van Claes met inspecteur Berg. ''Makkelijker om te lezen dan het onderwerp doet vermoeden.''

Al een keer of vier is Patrick Conrad genomineerd voor de Hercule Poirotprijs. De Antwerpse dichter, essayist, filmmaker, plastisch kunstenaar en misdaadschrijver is tegen de zeventig en woont in een Provençaals dorpje. Walker met de ondertitel De onvoltooide romance van Ediapaso Gianovoltare is zijn dertiende misdaadroman.

Walker speelt in Antwerpen in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Johnny Walker is stamgast in een Grieks café en ontmoet er een reeks andere gasten die net iets gekker zijn dan hijzelf. Hij heeft een traumatisch verleden. Hij werd paracommando in Afrika, waar hij de bijnaam butcher boy kreeg. Weer terug in Antwerpen opent hij een tweedehands boekenwinkeltje.

Met zijn grote liefde Louise trekt hij op vakantie naar Griekenland, maar zij blijft er hangen bij een Griek. Na acht jaar keert ze terug naar Antwerpen, gaat naar het boekenzaakje, krijgt er ruzie met Walker. Ze wordt later in bed teruggevonden met een doorgesneden keel. Inspecteur Moermans moet de zaak onderzoeken, Walker verdwijnt omdat hij weet dat hij de eerste verdachte is. Hij begint een eigen speurtocht naar de moordenaar.

In 2007 startte Toni Coppers een misdaadreeks rond Liese Meerhout. Met Dood water  is hij nu aan het zevende deel van de serie toe. In die jaren is heel wat veranderd. Zo houdt Liese zich niet langer bezig met kunstcriminaliteit. Ze werkt nu als commissaris in een moordbrigade en de setting is Antwerpen geworden in plaats van Brussel.

Aan een Scheldekaai vindt iemand een pijp. Wellicht hoorde ze toe aan Albrecht Stuyt, een oude priester en missionaris die een paar dagen geleden verdween. Duikers vinden niet het lijk van de geestelijke, wel dat van een gewezen hoertje. Later duikt ook het verminkte lijk van Stuyt op. Meteen komen er geruchten over pedofilie.

Gert Erauw is een onbekende naam in het Vlaamse thrillerlandschap. Koorddansen in het zand, zijn derde misdaadroman, vertelt het verhaal van een veertigjarige man die kampt met een midlifecrisis. Of iets preciezer: de man vertelt voor een groot gedeelte zelf het verhaal.

De ik-figuur, een yup, blijkt dringend aan een nieuwe relatie toe en ontmoet op een van zijn vele zakelijke reizen de beeldmooie Anne-Sophie. Hij tracht tijdens een vlucht naar Amerika contact met haar te krijgen. Dat lukt min of meer als hij merkt dat Anso - zoals Anne-Sophie later in de roman zal heten - Honderd jaar eenzaamheid  leest en hijzelf geniet van 'Het verhaal van een patriarch'. Juriste Anso die in Parijs woont is op weg naar een Amerikaanse minnaar, maar geeft toch haar adres aan 'ik'. Als Anso terug is, zoekt hij haar op en beginnen ze een relatie. Anso blijkt een ingewikkelde vrouw te zijn met een moeilijke jeugd en enorme haatgevoelens jegens haar moeder die ergens op het Franse platteland bij Bresse woont. 'Ik' blijft smoor op Anso en de passionele verhouding verbergt een duistere afgrond, een toekomst die naar de hel leidt. Koorddansen in het zand is volgens Knack een duistere, sombere roman over moord, zelfmoord, hebzucht, wellust, wanhoop, hopeloosheid, bedrog.

Tien jaar geleden kwam Jos Pierreux met zijn eerste misdaadroman uit de niet altijd even sympathieke speurder Luk Borré. 'De dode die met z'n tweeën was' kreeg meteen een nominatie voor de Poirotprijs. Een vrij originele thriller over een aangespoelde, nogal vreemde politieman die het lokale team van Knokke kwam versterken. Een weduwnaar van wie het privéleven niet meteen duidelijk was.

In Avenue des doods is een speurtocht is een speurtocht naar veel miljoenen oude frank zowat de samenvatting van de plot. Remco O, een man die bij een overval betrokken was toen de euro werd ingevoerd, geeft op zijn sterfbed nog even wat onduidelijke aanwijzingen over waar de buit verborgen is. Politieman Borré raakt zelf betrokken bij de zaak als hij hoort dat Rena, een gewezen dure callgirl en nu al jaren zijn partner, Remco ooit nog heeft gekend. Overigens houden zowel Borré als Rena van een luxeleven en zouden ze het geld best kunnen gebruiken.

Het is een ongeschreven regel dat geen enkele auteur de prijs twee keer wint. Die regel zal ook dit jaar niet geschonden worden, want geen van de genomineerden heeft eerder deze onderscheiding toegekend gekregen. 

(Bron: Knack.be)