Het Debuut: Kongokorset van Herlinde Leyssens

1. Wanneer dacht je: ik ga een boek schrijven?
'Dat was zo’n vierenveertig jaar geleden. Het is mijn kinderdroom van sinds ik mijn eerste leesboek uit had. Maar tussen droom en daad stonden werken in de weg en praktische bezwaren, zoals dat in het dagelijkse leven gaat.'

2. Waarom móést dit boek er komen?
'Kongokorset is er ‘per toeval’ gekomen. Tijdens mijn onderzoek voor mijn roman Moederzielen kruiste Gabrielle Deman mijn pad. Gabrielle is de eerste vrouw die dwars door Kongo-Vrijstaat trok, van 1904 tot 1907, per stoomboot, trein, prauw en te voet, op een onvoorstelbare huwelijksreis vol gevaar. Haar dagboeken, liefdesbrieven en foto’s zaten in een stoffige zwarte doos in het Afrika-archief. Zijzelf was tussen de plooien van de geschiedenis gevallen, zoals zoveel vrouwen. Ik heb haar verhaal weerklank gegeven, en zij het mijne.'

3. Heb je een groot voorbeeld? Wie heeft je het meest geïnspireerd?
'Mijn ware inspiratiebron is zonder twijfel Gabrielle zelf. Zij heeft mij de voorbije vijf jaar gezelschap gehouden, aangemoedigd, ingefluisterd. Ze was een bijzondere vrouw en een durfal. Meer dan honderd jaar geleden verliet ze haar veilige kunstenaarscocon voor haar droom om de wereld te ontdekken. Met haar aan mijn zijde kon ik mijn eigen grenzen verleggen en mijn droom waarmaken.'

4. Hoe verliep het schrijfproces? Wat is er aangepast vergeleken bij je eerste opzet?
'Voor Kongokorset was het schrijfproces langdurig en chaotisch. Ik wou en zou schrijver worden, maar ik ben ook ondernemer. Elke dag rekenen er werknemers en klanten op mij. Daarom heb ik zo lang aan mijn roman gewerkt, in stukken en brokken. Een writer’s block was dus niet aan de orde, integendeel: de hele tijd liep ik rond met verhaallijnen, plotwendingen, inzichten, die ik in afwachting van een vrij moment doormailde naar mezelf of op een stukje wc-papier noteerde.'

5. In hoeverre putte je voor het boek uit je eigen leven en ervaringen?
'In het bronnenmateriaal zitten veel gaten. Haar verslagen zijn zakelijk, haar eigen brieven zijn vernietigd, en alle persoonlijke of pikante passages heeft ze onleesbaar gemaakt. Ik weet dus wat er gebeurde maar niet wat ze daarbij voelde. Ik kan wel delen wat ik voel. Schrijven is voor mij echt autobiografisch en therapeutisch.'

'Schrijven is voor mij een zalig eenzame bezigheid, een flow naar het diepste van mijn ziel.'

6. Heb je contact met andere schrijvers?
'Mijn parcours in de Schrijversacademie was een warm bad onder schrijfgenoten. Andere schrijvers ontmoet ik vooral virtueel, of op schrijvershappenings, maar die momenten zijn eerder zeldzaam. Ik ben een beetje een buitenbeentje: enerzijds ondernemer, anderzijds kluizenaar. Schrijven is voor mij een zalig eenzame bezigheid, een flow naar het diepste van mijn ziel.'

7. Was het moeilijk om een uitgever te vinden?
'Omdat mijn roman gebaseerd is op de Belgische geschiedenis en een Frans-Brusselse inslag heeft, heb ik eerst een Vlaamse uitgever benaderd. Bij Uitgeverij Vrijdag, de favoriet op mijn lijst, was het meteen bingo. Uiteindelijk blijkt de interesse voor Kongo-Vrijstaat ook bij Nederlandse lezers groot. Ik besef dat ik een zondagskind ben!'

8. Ben je tevreden met de ontvangst?
'De klassieke pers is hermetisch voor een debutantje. Dat ik niet wist hoe die wereld in elkaar zat, niet bij de kliek hoorde, frustreerde me eerst heel erg. Ik had het gevoel dat ik allerlei moest ‘ondernemen’ om me bekend te maken, maar hoe? Ik wilde absoluut dat de uitgeverij geen spijt zou krijgen van de kans die ze me hadden gegeven. Sinds ik dat losliet, geniet ik veel meer; vooral van het persoonlijke contact met lezers tijdens signeersessies en lezingen, in leesclubs en online. Intussen zijn we aan de derde druk toe. Wanneer ik voel dat lezers iets hébben aan Kongokorset, dat ze voor zichzelf kracht putten uit de durf van Gabrielle als pionier: veel mooier kan het niet worden!'

9. Ben je al met een tweede boek bezig?
'Moederzielen was oorspronkelijk mijn eerste romanproject en wordt uiteindelijk het vervolg op Kongokorset. Ik begon er vijf jaar geleden aan, en dus rijpte dit boek al lang in mijn hoofd en vliegen de zinnen nu op papier.'

10. Wat vind je de mooiste zin uit je boek, en waarom?
'Die hield ik voor het eind:

“De dood woont in stilstaand water; de stroom is koel en vol van leven.”

Het leven is een schietkraam: niet geschoten, altijd mis.'

Boekenpost. Je raakt niet uitgelezen!

Boekenpost brengt verrassende artikelen over al het moois uit de literaire wereld. Het magazine staat vol achtergrondverhalen, interviews en volgt het laatste boekennieuws. Bovendien is er speciale aandacht voor leesclubs, onder meer door uitgebreide boekbesprekingen en talloze leestips.

Highlights uit de nieuwste Boekenpost: de reizen van J.J. Slauerhoff, boekbespreking over Uit het leven van een hond van Sander Kollaard en welke boeken je moet meenemen naar een onbewoond eiland...

Boekenpost is te koop in de winkel of online.