Het favoriete kookboek van Debbie

Dankzij mijn moeder, zo’n zorgmoeder die d’r kinderen vertroetelt totdat ze het huis uit gaan, stond ik stomverbaasd in mijn eerste studentenkamer rond te kijken, op zoek naar eten. Eten dat niet gegaard, gekookt en gekruid op je bord springt. Verontwaardigd en hongerig smeerde ik een stapel boterhammen als avondeten. Gelukkig was ik dol op brood. Ik had er mijn slungelige elastieken puberarmen en –benen weer mee in proportie gekregen.

In dit studentenhuis werd er geacht om en om te koken voor de hele groep. Na mijn eerste poging macaroni carbonara met Smac uit blik besloot men dat ik goed was in afwassen. Vele huizen en steden later kookte ik nog steeds macaroni carbonara met Smac uit blik. Ik vond het heerlijk. Wat wist ik, een culinaire opvoeding had ik immers niet gehad. Eten interesseerde me erg weinig, ik had er geen geduld voor en vond het doodzonde mijn geld te moeten besteden aan producten uit de supermarkt in plaats van boeken.

Vroeg in dit millennium besloot ik vegetariër te worden. Hoewel die stap onvermijdelijk was om mijn hartzeer en weltschmerz te dempen, zag ik er huizenhoog tegenop. Na een week bleek dat je niet dood omvalt als je vlees laat staan en dat de aarde nog steeds haar rondjes draait.

Mijn echte culinaire leven startte kort geleden, met de komst van de veggiebox van Hello Fresh in dit huis. Ik ben zo commercieel beïnvloedbaar, het is walgelijk. Hello Fresh niet, die recepten blijken heerlijk te zijn en de keurige levering aan huis is voor het gemakzuchtige stel dat wij zijn ideaal. In kookboeken kijken vind ik reuzeleuk, maar de moed zakt me in de schoenen bij de ingrediëntenlijst. Wie gaat er nou in hemelsnaam naar drie verschillende winkels om het avondeten bij elkaar te sprokkelen? Wie in hemelsnaam heeft al die kruiden en andere smaakmakers klaar staan? Wie heeft meer dan drie pannen en kan twee apparaten tegelijk bedienen?

Jaja, ik weet het, jullie staan nu allemaal op de bank te springen, met het vingertje omhoog, ‘ik!’ te roepen. En ik weet, pizza eten voor de tv is niet sexy. Maar iemand in dit team moest de kookkneus zijn…