Honderd woorden schrijfwedstrijd: De uitslag!

Finale Honderd woorden schrijfwedstrijd

Vanaf 5 juli 2020 hebben we kunnen genieten van de Honderd woorden schrijfwedstrijd op Hebban. Zes voorrondes leverden honderden verhalen op en er werd massaal gelezen en meegeleefd. Bijna twintigduizend keer zijn zeven artikelen (voorrondes en finale) bekeken. Ook de finale was een spannende strijd: er is veel gelezen en stevig gestemd, waardoor twee verhalen nek aan nek gingen. Uiteindelijk kan er maar één winnaar zijn en dat is geworden:

Gelanceerd in het dikke, witte niets.
Een zompig moeras zuigt zwaar aan zijn benen.
Langzaam perst een zuur ruikende substantie zich via de kieren van het zuurstofmasker naar binnen.
Mijn god, help, zuurstof! De zure, lobbige massa schuift langzaam zijn keel in. Kokhalzend snakt hij naar lucht waardoor zijn keel nog sneller volloopt. Zijn laatste adem blaast vrolijke belletjes in het kommetje.

Yes! Opgewonden vist Max het surprise poppetje bij de chocopops uit zijn yoghurt. Mam, kijk eens op het pak, welk nummer heeft de astronaut?

Zes schat, en dit is ook de laatste, je hebt ze nu allemaal!

Het winnende verhaal is geschreven door Rosanna! Gefeliciteerd! We nemen contact met je op zodat we je je gewonnen boekenpakket toe kunnen sturen.

Dank aan alle deelnemers, lezers en stemmers: de Honderd woorden schrijfwedstrijd was een enorm succes, met prachtige verhalen en veel enthousiasme. Reken er maar op dat dit niet de laatste wedstrijd in zijn soort was.

De runners-up

Een finale zonder concurrentie bestaat natuurlijk niet, dus hieronder tref je de andere vijf inspiratiefoto's en de bijbehorende finaleverhalen aan.

Winnaar Verhaal 1: Klaske Rehorst

“Godverdomme”, zei de gravin. “Staat ze alweer bij m’n hek, naar binnen te kijken! Wil ze zeker weer het water uit de potten lurken en m’n druiven plukken!”
Ze stond zo haastig op als haar oude, negentigjarige lichaam het haar toestond en schuifelde vastberaden naar de meterkast.
Daar bewaarde ze het dubbelloops jachtgeweer van haar man zaliger.
Ze klungelde de patronen in het buismagazijn en frommelde nog een stel extra in haar keurslijf.
Bij het hek zette de vrouw de peuter op de grond, joeg het weg en trok haar revolver.
Deze keer was ze er helemaal klaar voor.

Winnaar Verhaal 2: Lucy Neetens

Ik heb geklopt, maar je deed niet open. Ik heb geschreeuwd, maar je gaf niet thuis. Ik heb getrokken, geduwd en wanhopig gestampvoet. Ten einde raad heb ik een ‘slotenmaker’ gebeld. ‘Fluitje van een cent,’ zei hij en schreef alzheimer op jouw deur. Hij gaf me een bos sleutels en wenste me succes.
Soms past geen van zijn sleutels. Soms staat jouw alzheimer-deur naar mij en onze herinneringen onverwacht op een kier. Zo’n kier-keer koester ik.
Lieve papa, ook zonder kier-keren blijf ik komen. Ik kom tot jij er niet meer bent; aan die andere kant van de gesloten deur.

Winnaar Verhaal 3: Gigi Leestgraag

“Mam, is pappa vandaag op tijd voor het eten?”
“Ik denk het niet jongen, hij staat vast in een file.”
“Maar hij kan toch vliegen?”
“Hij kon carpoolen op een Jaguar, je weet hoe dol hij is op dure auto’s.”
“Hij hoeft toch niet te blijven plakken?”
“Dat is waar, als hij verstandig is, vliegt hij alsnog. Dan is hij sneller thuis.”
…
“Mam, maak je je zorgen?”
...
“Hmm... Pap, kiest altijd een veilig plekje op de auto.
Eet je hapje voordat iemand anders dat doet, was je vleugels en voelsprieten en ga lekker slapen.
Komt goed...
Hoop ik....”

Winnaar Verhaal 4: Vera van Beers

Ik wurm me langs nieuwsgierige omstanders die naar het asfalt staan te staren. ‘Sorry, ik moet mijn kind van school halen.’ De gejaagdheid moet in mijn stem te horen zijn, maar de naderende sirenes overstemmen ieder geluid. Als ik op mijn horloge kijk, zie ik dat de wijzers ontbreken. Verward probeer ik de tijd op de pols van een ander te lezen als ik het slachtoffer zie liggen. Haar haren zo blond als de mijne, haar jas zo grijs als die ik draag. Pas als ik haar gezicht zie, begrijp ik dat ik geen wijzers meer nodig heb.

Winnaar Verhaal 5: René Turk

Hier staan we dan. Alle wekelijkse winnaars. Het grote feest. We staan erbij als muurbloempjes, kijken elkaar aan en denken hetzelfde, zonder dat we het uitspreken.
Waren onze verhalen echt goed of kennen we meer mensen? Lag het aan ons fotootje bij het stukje of zijn andere schrijvers minder handig met computers? Gaat het wel om de inhoud?
De champagne knalt. Confetti in de lucht.
In een donker hoekje proosten we met leidingwater. We dopen onze bloemkoolroosjes nog een keer in de dipsaus.
Iemand komt met microfoon het podium op.
We verlaten de zaal via de achterdeur.