Hot or Not? 'De laatste magiër'

De laatste magiër is een veelzijdige roman die niet alleen fantasylezers zal kunnen bekoren. Young Adult-lezers en de liefhebber van een spannend en romantisch verhaal doen er goed aan ook eens een kijkje te nemen. Het wordt genoemd als aanrader voor lezers van Michael Scott (de Nicholas Flamel-reeks)en Christopher Paolini (de Eragon-reeks), maar dat zet de lezer wat op het verkeerde been. Het is zeker geen jeugdboek. Het boek verscheen vandaag en is een uitstekende kandidaat voor Challenge Categorie #45: 'Lees een boek dat zich afspeelt in meerdere tijdsperioden'.

‘Een dik boek met een knaller van een einde: mis deze geweldige serie-opener niet.’ Kirkus Reviews

De laatste magiër

‘Maxwell bouwt haar wereld zorgvuldig op.’ Publishers Weekly

In New York is magie allesbehalve uitgestorven. De Mageus – de laatsten die nog magische krachten hebben – leven in de schaduwen en verbergen wie ze zijn. Als ze Manhattan binnentreden, verliezen ze hun krachten en worden ze voor altijd gevangen gehouden op het eiland. Soms overleven ze het niet...

‘De laatste magiër is een mix van historische fictie, romantiek, fantasy en magie. Het verhaal heeft een uitstekend plot met veel actie. Esta is een slimme en pittige vrouwelijke hoofdpersoon van wie alle lezers zullen gaan houden.’ Booklist

Esta is een getalenteerde dief, opgeleid om magische kunstvoorwerpen te stelen van de sinistere Orde. Met haar aangeboren talent om de tijd te manipuleren, kan Esta deze kostbare voorwerpen laten verdwijnen voordat de Orde zelfs maar beseft dat ze er is. Haar training bereidde haar voor op het ultieme doel: terugreizen in de tijd om een eeuwenoud boek te stelen dat de geheimen van de Orde bevat, voordat het vernietigd wordt en de Mageus een hopeloze toekomst tegemoet gaan.

‘Dit boek verliest op geen enkel moment urgentie en lezers zullen met spijt de laatste pagina omslaan. Maxwells aandacht voor detail maakt het verhaal en het tijdsbeeld zo levendig.’ BCCB

Spanning

Janneke's bonzende hart heeft genoten van De laatste magiër: 'Het laat je op momenten achter met het hart in de keel om vervolgens je hart weer aan het kloppen te krijgen bij het verder lezen. De spanning is voor Toon in feite een van de voornaamste positieve punten aan De laatste magïer: 'De setting en spannende passages maakten voor mij voldoende goed om het boek met plezier te lezen.' Marc laat zich meeslepen in de achtbaan van De laatste magiër: 'Allerlei plotwendingen houden de vaart in het boek, maar vooral ze voelen niet geforceerd aan, doch heel natuurlijk.' Voor Toon was het tempo van deze attractie toch nog soms wat te traag: 'Voor een actiegedreven verhaal ontvouwt de plot zich soms traag.' Janneke zit ondertussen nog steeds op het puntje van haar stoel: 'De laatste magiër leest als een echte pageturner waarbij Lisa Maxwell je van begin tot het einde geboeid houdt met een spannend heen en weer spel tussen de personages. '

Originaliteit

Volgens Janneke is De laatste magiër 'een origineel verhaal dat zich afspeelt in het hedendaags maar vooral in het New York aan het begin van de twintigste eeuw'. Marc kan een dergelijk verhaal wel waarderen: 'Het is een origineel verhaal. In analogie met films kan je rustig zeggen dat meer dan 90% van alle nieuwe boeken/films een herhaling is van iets bestaand. Juist daardoor hebben originele verhalen – of ze nu in boekvorm of beeldvorm zijn – een streepje voor bij mij.' Ondanks haar strijd om de verwarrende chronologie in de smiezen te houden was Vanessa wel te spreken over de premisse van het boek: 'Het idee van het verhaal, de wereld en zijn magie zijn origineel en zorgen ervoor dat ik wil blijven lezen. Je wil weten hoe alles in elkaar zit. Hoe zit het met de barrière en de geheimzinnige broederschap.' Toon vindt de uitwerking van dit plot, dat hij elders ook al heeft gezien, sterk: 'De plot heeft veel overeenkomsten met de blockbuster X-Men: Days of Future Past, uit 2014, gebaseerd op de gelijknamige stripreeks uit 1981. De uitwerking van De Laatste Magiër is echter zorgvuldiger.'

De tijdsprongen

Vanessa is als enige niet echt te spreken over de verwarrende tijdsprongen: 'De laatste Magiër begint met een flashback, waarna je verwacht dat de hoofdstukken die daarna volgen een logische volgorde hebben. Dit gebeurt voor mijn gevoel niet, de tijden, personages en het vertel perspectief blijven in het begin van het boek, per hoofdstuk verspringen en dat zorgt in eerste instantie voor verwarring. Het maakt het lastig om personages te plaatsen. Wie hoort bij wie en in welke tijd. Het voelt alsof er een aantal flashbacks of forwards willekeurig achter elkaar zijn gezet. Na het lezen van het hele boek heeft de volgorde van het begin natuurlijk een logica, maar dat maakt de verwarring er niet minder om.' Voor Marc, die uiteindelijk positief over het boek was, is dit begin ook wel enigszins verwarrend en een van de weinige minpunten aan het verhaal: 'De eerste vier hoofdstukken spelen zich steeds op een ander tijdsmoment af en omdat je nog niet in het verhaal zit ervaarde ik dat als redelijk verwarrend. Vanaf hoofdstuk vijf zit je in het heden en nadien reis je samen met de personages naar het verleden & terug en kan je zonder probleem volgen.' Hoe wisselend deze eerste hoofdstukken landen bij verschillende lezers is goed te zien aan Cindy's enthousiasme over dit begin: 'Het verhaal begint met een proloog die zorgt dat je meteen op het puntje van je stoel zit. Het schept een sfeer die kenmerkend is voor het gehele verhaal. Al vanaf het begin werd ik in het verhaal meegenomen. Het is zo energiek geschreven. Dit komt door de korte hoofdstukken, de wisselingen van perspectief en personages en de vele dialogen (wat ik overigens erg prettig vond). De sprongen in de tijd zijn geweldig. De manier waarop dit gebeurt, was perfect te visualiseren. Daarnaast heeft Lisa Maxwell zowel de omgeving als de manier van met elkaar omgaan in en het heden en het verleden, zeer levendig beschreven.' Marc heeft vaker met het bijltje van tijdreizen gehakt en kent de theoretische en wetenschappelijke bijzonderheden ervan: 'Het hoofdthema is tijdsreizen. Gezien we dit nog steeds niet kunnen, zijn onze wetenschappers het niet eens over hoe om te gaan met de paradoxen die ontstaan en dat wil zeggen dat een schrijver zelf kan kiezen welke oplossing hij/zij voor elke paradox hanteert. Persoonlijk heb ik het daar als lezer niet moeilijk mee, maar misschien is niet elke lezer het daar mee eens. U bent hierbij dus gewaarschuwd.'

De personages

Vanessa vindt het fijn om wat verder in het boek te zitten, omdat de karakters haar vanaf een bepaald punt mee aan de hand nemen: 'Wanneer je wat verder in het verhaal bent en de personages hebt leren kennen, leest het verhaal een stuk makkelijker.' Cindy heeft ook vrienden gemaakt: 'De personages zijn zodanig beschreven dat je daar een goed beeld van krijgt. Niet alleen van uiterlijke kenmerken, maar zeker ook van hun karakters. Het mooie is, dat de karakters ook gedurende het verhaal worden vastgehouden. Ze worden heel tastbaar neergezet, met hun goede en slechte kanten en zeker ook met hun emoties, die soms zeer rakend kunnen zijn.' Marc vindt de karakters voldoende uitgewerkt én voldoende "grijs" gehouden, het zijn net echte mensen: 'Toch slaagt de schrijfster erin sommige personages voldoende vaag te houden, zodat je niet weet of ze nu tot de goeden of de slechten behoren in het verhaal.' Toon is minder te spreken over het continu wisselende perspectief: 'Elk hoofdstuk lees je vanuit een ander perspectief, maar de personages hebben allemaal zóveel inlevingsvermogen dat het perspectief wat lijkt te pingpongen tussen personages. Ze zijn bovendien inwisselbaar, omdat ze zich bijna allemaal hetzelfde gedragen, stoer en mysterieus met een verleden vol verlies.'

New York

Een heel eigen personage in het boek is de stad New York, dat je in verschillende tijdsperioden krijgt te zien. Janneke vindt het een meerwaarde voor het boek, zeker voor New York-bezoekers of -liefhebbers: 'Voor lezers die in New York zijn geweest zal het boek nog meer tot leven komen dan dat het voor de lezer die er nog niet geweest is doet. Bekende plaatsen als ‘the Bowery’ en ‘Wall Street’ spelen een grote rol in het verhaal. Maar ook de vroegere Moulin Rouge van New York ‘de Haymarket’ en Broadway zijn veelgenoemde locaties in het boek: het theater en illusionisme is een terugkerend thema.' Toon kan deze extra laag in het verhaal ook goed waarderen: 'Het decor van New York aan het begin van de twintigste eeuw is goed gekozen en wordt met oog voor detail beschreven. Niet als een nostalgische droom, maar als een drukke, smerige stad vol ongure types.'

Het vervolg - The Devil's Thief

In oktober 2018 komt het vervolg in deze serie uit in het Engels, The Devil's Thief. Het zal wellicht van het succes van het eerste deel afhangen of een Nederlandse vertaling ook snel zal volgen dan. Wat denken onze panel-lezers? Cindy kijkt enorm uit naar het volgende deel: 'Het einde van het boek voelt niet als zodanig aan. Ik was er gewoon nog niet klaar mee. Ik kijk echt uit naar het vervolg.' Vanessa, die wat minder tevreden was over dit boek, vond dit eerste deel wat onaf: 'Het einde van het verhaal heeft een aantal verrassingen waardoor je eigenlijk nog veel meer wil weten van de wereld. Voor mijn gevoel zit er veel meer in het verhaal dan dat er nu in het boek staat, het voelt voor mij een beetje onaf.' Wat denk jij, zou zij verder willen lezen? Marc is fan van de spannende en verrassende plotwendingen, waardoor ook het einde een positieve uitwerking heeft: 'Zo eindigt het boek ook met een cliffhanger waardoor je al gaat uitkijken naar het vervolg. Je leeft immers mee met de hoofdpersonages en dus wil je weten hoe het verder gaat.'

Het oordeel

Vijf lezers uit onze fanatieke en gezellige Hebban Scifi & Fantasy Club wierpen zich op De laatste magiër en stippen de sterke kanten aan, maar noemen ook de minpunten. Opvallend zijn de wisselende meningen over onder andere personages en spanning. Zo zie je maar dat je door vijf lezers vijf verschillende boeken gelezen kunnen zijn. Wat haal jij uit de ervaringen van Cindy, Janneke, Marc, Toon en Vanessa? Ren je al naar de winkel voor deze bijna 500 pagina's tellende fantasyroman?

Vanessa: 'De schrijfster heeft een fijne schrijfstijl. Ze schrijft met soepele zinnen, waarin ze veel gebruik maakt zintuigelijke beschrijvingen en gevoelens, door de verwarrende chronologie duurt het even voordat het boek voor mij gaat leven. Het toekennen van een Hot or Not vind ik dit keer lastig. Het verhaal is te goed om Not te zijn, maar niet goed genoeg voor een Hot. Uiteindelijk heb ik gekozen voor Not omdat de verwarring zorgde voor minder leesplezier.'

Cindy: 'Het plot zit goed in elkaar en er zit een logische opbouw in. De aanloop van het verhaal schept bepaalde verwachtingen die absoluut worden waargemaakt. Hier en daar zit er een fijne twist in het verhaal. Hoewel bepaalde zaken redelijk voorspelbaar zijn, was dit absoluut niet storend. Het moge duidelijk zijn dat dit boek absoluut een aanrader is en het zijn verwachtingen meer dan waargemaakt heeft. Een echte hot'

Marc: 'De schrijfster gebruikt zowel korte als lange zinnen met voldoende additieven en bijwoorden, maar het is niet zo dat je regelmatig een woordenboek nodig hebt om bepaalde woorden op te zoeken. Tenzij je opaal of ‘Mysterium‘ of receptoren niet kent natuurlijk. Ik bedoel maar, er zijn soms schrijvers die in hun boek meer dan tien soorten stoffen voor kledij beschrijven en als je dan geen kleermaker bent, is de kans groot dat je er enkele moet opzoeken. Dat is hier niet het geval, waarmee ik wil zeggen dat je wel voldoende taal moet geleerd hebben op school, maar je geen academicus moet zijn, om alle woorden te kennen of te begrijpen. Als er bijvoorbeeld Latijnse woorden gebruikt worden, volgt de vertaling allengs. Gebruikte thema’s zijn liefde en vriendschap, de strijd tussen rijk en arm, machtsmisbruik, de gevolgen van drank en drugs.'

Janneke: 'Maxwell waagt zich aan een spannend onderwerp door te kiezen voor tijdreizen als thema in combinatie met magie met een wereldstad als basis. Ze maakt een mooie mix tussen personages uit het heden en uit het verleden en bouwt daar een dynamisch samenspel tussen op. Voor mij is De laatste magiër een echte hot.'

Toon: 'De sfeer die Lisa Maxwell wegzet, voelde als een detective uit de roaring twenties, iets wat ik verfrissend vond. De noodzaak voor een reis naar het verleden is helder, maar kwam op mij niet sterk over. In het begin van het boek overlijden twee personages waar je als lezer geen band mee hebt, maar wel een drijfveer zijn voor bepaalde karakters. Daarbij wordt zelfs in het verhaal gezegd dat veranderingen in het verleden meestal geen grote invloed op de toekomst hebben. Ik leerde die toekomst onvoldoende kennen om haar het redden waard te vinden. De setting en spannende passages maakten voor mij voldoende goed om het boek met plezier te lezen. Hot dus.'

Meer Hot or Not artikelen lees je hier.