Hot or Not: ‘De schaduw van de vos’ van Julie Kagawa

De gloednieuwe gelijknamige fantasyserie van Julie Kagawa start met De schaduw van de vos, dat gebaseerd is op een Japanse mythe. We maken kennis met Yumeko, een shapeshifter, oftwel een meisje dat van gedaante kan verwisselen. Terwijl zij haar geheime krachten onder controle probeert te krijgen, wordt de tempel waarin ze is opgegroeid aangevallen. Yumeko is de enige die kan ontsnappen, mét een stuk van een eeuwenoude en magische perkamentrol. Die speelt een belangrijke rol, want eens in de duizend jaar krijgt degene die in bezit is van de rol een geweldige kans: hij of zij kan de grote Kami-draak aanroepen en een wens doen. Maar natuurlijk zijn er ook boze krachten die op de perkamentrol uit zijn.  

Volgens Booklist houdt Kagawa ‘altijd de vaart in haar verbeeldingsrijke wereld’ en RT Book Reviews vindt dat de auteur ‘levendig taalgebruik’ heeft en een complex en knap plot weet te combineren met spannende verhaallijnen. Is dat in dit nieuwste boek ook het geval?Vijf leden van de Hebban Young Adult Club verdiepten zich vol enthousiasme in het verhaal en  oordeelden als volgt.  

Enthousiast en nieuwsgierig  

Fien De Smet was al enthousiast vanaf het moment dat bekend werd gemaakt dat Julie Kagawa een nieuw boek aan het schrijven was. ‘Toen ik dan ook nog eens te weten kwam dat het verhaal geïnspireerd is door Japanse mythologie moest en zou ik het boek meteen lezen, geen twijfel mogelijk.’  

Ook Brechtje Muijzer keek al vroeg naar het boek uit. ‘Toen ik een tijdje terug de boeken bekeek die dit najaar uit zouden komen en ik Schaduw van de vos van Julie Kagawa tegenkwam, wist ik meteen dat dit een boek was dat ik moést lezen!’ zeg ze. ‘De mysterieuze, opvallende cover sprak me al aan, maar toen ik de flaptekst las was ik verkocht. Ik heb nog nooit een YA gelezen waar zoveel Japanse cultuur en mythologie in was verwerkt, dus ik was heel benieuwd hoe Kagawa dat in Schaduw van de vos had gedaan.’  

‘Voordat ik begon aan Schaduw van de vos wist ik niet goed wat ik kon verwachten,’ vertelt Laurie Lans. ‘Het enige dat ik wist is dat het boek is gebaseerd op de Japanse mythologie. Ik heb absoluut geen kennis van deze mythologie, dus ik was benieuwd of dit boek in mijn straatje zou passen.’  

Iris Scholte las zelfs nog niet eerder een verhaal van deze schrijfster. ‘Ik kende Julie Kagawa en ik heb een aantal van haar boeken ook in mijn boekenkast staan, maar ik heb eigenlijk nog nooit echt wat van haar gelezen. Daarom ben ik met een wat neutrale houding het boek ingedoken.’ Fien merkt op dat Julie Kagawa allang geen onbekende meer is binnen het YA-genre. ‘Dat ze kan schrijven heeft ze al meermaals bewezen met de ‘Iron Fey’-serie, de ‘Blood of Eden’-trilogie en de ‘Talon Saga’. Dat dit boek over een totaal ander thema gaat, maakte het wel erg spannend. Zou Schaduw van de vos wel in het rijtje passen?’  

Typisch Kagawa?  

Die vrees bleek volgens Fien geheel ongegrond. ‘Er zijn verschillende elementen in het verhaal die me aan haar vorige boeken doen denken en waarvan je alleen maar met een glimlach op je gezicht kan denken: “Typisch Kagawa”.’ Laurie is het daarmee eens. ‘Schaduw van de vos is qua schrijfstijl een echte Kagawa zoals we het gewend zijn: meerdere vertelperspectieven, veel actie en fantasie.’  

De actie komt echter wel wat laat op gang, vindt ze, en daarmee start het boek wat traag. Brechtje en Iris zijn het daar niet helemaal mee eens. ‘Het begin was gelijk goed. De spanning en sensatie waren meteen aanwezig en het was moeilijk toen ik het boek weg moest leggen, omdat ik bij mijn bushalte was aangekomen,’ zegt Iris. Zij vonden juist de proloog erg pakkend. ‘Die zorgde ervoor dat ik meteen zo snel mogelijk verder wilde lezen,’ aldus Brechtje. ‘Dit veranderde bij hoofdstuk drie, toen we ineens het verhaal lazen vanuit het perspectief van een ander personage zonder te weten wie het was. Aan het begin van het hoofdstuk verwachtte ik nog steeds vanuit Yumeko’s perspectief te lezen, dus was het superverwarrend om ineens in het hoofd van een compleet ander personage te kruipen. Hier heb ik mij best wel even aan geërgerd.’    

Ook Fien vond de opbouw van het verhaal lastig te doorgronden. ‘Het duurde even vooraleer ik de structuur beet had en zelfs dan maakte ik af en toe nog wat foutjes met de verschillende perspectiefwisselingen.’ Volgens Brechtje ontstaat er verder in het boek gelukkig wel meer een patroon tussen het wisselen van de perspectieven, ‘maar toch vond ik dit wel een minpunt.’  

Maar, laat ze ook weten, ondanks de verwarring de eerste paar hoofdstukken, bleef het verhaal wel pakkend en maakte Kagawa haar nieuwsgierig genoeg om verder te blijven lezen. ‘En wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan! Waar ik aan het begin van het boek nog geen duidelijk beeld had waar het verhaal heen zou gaan, werd dat hoe meer ik las steeds duidelijker. Er zit veel actie in het boek, wat voor veel spanning zorgt (en daar hou ik van!).’  

Japanse folklore  

Naast actie zijn de Japanse folklore, mythen en legenden een belangrijk onderdeel van het verhaal. ‘Gelukkig was ik al een beetje bekend met de mythe van de oni’s en de kitsunes, waardoor het verhaal wat makkelijker te volgen was, maar als je er onbekend mee bent, wordt het wel een hele uitdaging,’ zegt Iris. ‘Er wordt gestrooid met heel veel onbekende woorden en het was lastig ze allemaal te onthouden, maar gelukkig staat er achterin het boek een overzicht met de betekenis van alle woorden. Dit was af en toe ook wat irritant, aangezien je telkens als je een woord vergeten was het verhaal moest onderbreken om achterin op zoek te gaan naar de betekenis.’ Laurie heeft een tip: ‘Als je het ebook leest is het aan te raden om even een bladwijzer aan te maken bij de woordenlijst. Heb je het fysieke boek? Dan zou ik een boekenlegger op die plaats in het boek stoppen.’  

Ook Brechtje was blij met de woordenlijst achterin. ‘Ik had verwacht dat ik heel wat tijd nodig zou hebben om de Japanse namen en termen te onthouden en begrijpen, maar dat viel eigenlijk heel erg mee.’  

Anouk van der Zee kan zich wel vinden in de kritische noten van Iris. ‘Hoewel de auteur rijke zinnen gebruikt om het verhaal flair te geven, begint het taalgebruik tegen het einde op te vallen. Voor een cultuur waarin alles om eerbied draait, worden personages erg vaak met ‘je’ aangesproken, en wordt er geantwoord met ‘oké ‘. Dat kan aan de vertaling liggen, maar haalt de lezer wel uit het verhaal.’  

Maar niet alleen in taalgebruik, ook in verhaalopbouw ziet zij wat verbeterpuntjes. ‘Het grote pluspunt van Schaduw van de vos (de rijke beschrijving van Japanse folklore) is tegelijkertijd ook verantwoordelijk voor de mindere aspecten van het boek. De plot is zo opgezet dat Yumeko en haar metgezellen zoveel mogelijk verschillende wezens tegenkomen in afgebakende beproevingen: het leest als het afstrepen van een nette checklist, zonder overlap. De beproevingen laten de folklore goed in het verhaal doordringen, maar hebben geen duidelijk doel in het boek. Er wordt steeds een vreedzame of helpende oplossing gevonden, maar het geleerde is niet van toepassing tijdens de ontknoping. Bovendien mist de nodige tegenslag. De personages lossen hun probleem telkens in enkele pagina’s en bij hun eerste poging op. Het enige grote obstakel ontstaat op de laatste pagina en wordt pas relevant in boek twee.’    

Van Daisuke tot Yumeko  

Wat betreft die personages zijn de meningen ook verdeeld. Iris noemt de personages ‘interessant en goed ontwikkeld’, en volgens Brechtje neemt Kagawa fijn de tijd om de lezer kennis te laten maken met de hoofdpersonen. ‘Daardoor raak je snel aan ze gehecht. Dat maakt het boek voor mij ook heel realistisch.’  

‘Het verhaal start met Yumeko, een meisje dat nogal beschermend is opgegroeid in een afgelegen tempel en daardoor wat naïef overkomt. Al snel maken we kennis met Tatsumi, de demonendoder van Kage,’ legt Fien uit. ‘De volgende personages laten iets langer op zich wachten, maar ze zijn het wachten waard: Okame, Daisuke en Reika maken het gezelschap af. Mijn persoonlijke favoriet is toch wel Okame die de rol van grapjas gekregen heeft, in combinatie met Yumeko leverde dit een paar hilarische dialogen op.’  

Anouk en Laurie zetten echter hun vraagtekens bij de uitwerking van de personages. Anouk: ‘Omdat het verhaal episodisch is opgezet, blijft de karakterontwikkeling achter. Geen van de personages komt goed voorbij de ‘persoonlijke mantra’ die hen definieert, die bovendien te vaak letterlijk in de tekst wordt aangehaald. Julie Kagawa lijkt wat onzeker over wie haar personages zijn.’

Laurie vindt Tatsumi een prima uitgewerkt personage, ‘maar over Yumeko heb ik onbeantwoorde vragen. Wat houdt haar magie in? Wat voor soort wezens zijn de yokai? Ik denk dat deze vragen voor mij nog onbeantwoord zijn door mijn ontbrekende kennis van de Japanse mythologie. Tegelijkertijd vind ik de uitwerking van Yumeko niet zo goed geslaagd, want anders zat ik niet met deze vragen. Okame, die later in het verhaal verschijnt, is dan wel weer goed uitgewerkt. Tegen het einde komen er nog meer personages bij die ook nog niet volledig zijn uitgewerkt. Van hen begrijp ik het, want daar was gewoonweg geen ruimte voor. Hopelijk komt dit in het vervolg goed.’ 

Het oordeel  

Anouk: ‘Ondanks mijn keuze vooral de minder goede punten van het boek te bespreken, blijf je toch doorlezen. De folklore is meer dan genoeg om te blijven boeien, en er zit een grote verscheidenheid in de soort uitdagingen die aangegaan worden. Het boek is daarmee origineler dan veel andere YA. Het is met de hakken over de sloot, maar wat mij betreft tóch Hot.’  

Laurie: ‘Heb ik genoten van Schaduw Van De Vos? Ja, uiteindelijk wel. In het begin ging het lezen wat moeizaam en het duurde vrij lang voor ik er eenmaal in zat. Toen ik er eenmaal in zat, en dat was ongeveer over de helft, ging het lezen een stuk makkelijker. Vind ik het een hot or not? Ik zit er een beetje tussenin, maar ik vind het meer Hot dan Not.’  

Fien: ‘Schaduw van de vos past perfect in het rijtje van Kagawa’s vorige boeken. Naar mijn mening is het niet meteen haar beste boek, maar er val niet over te discussiëren dat dit boek Hot is.’   

Brechtje: ‘Van mij krijgt Schaduw van de vos een Hot! De Japanse mythologie en Aziatische helden zijn compleet anders dan de Westerse fantasy helden die we gewend zijn binnen YA, en dat vind ik echt geweldig. Door het spannende einde kan ik niet wachten op deel 2!’   

Iris: ‘Ik vraag me af of dit boek een enorme hit gaat worden of niet, omdat het onderwerp je wel moet aanspreken, maar voor mij krijgt Schaduw van de Vos een Hot.’      

Meer Hot or Not artikelen lees je hier.