Hot or Not: 'De sluipschutter' van Kuo-Li Chang
De thriller van Chang is gebaseerd op een waargebeurd corruptieschandaal uit 1993. Het boek speelt zich af in meerdere landen verspreid over twee continenten en wordt ook wel 'het Aziatische antwoord op Jason Bourne' genoemd. Een aanrader voor wie van een klassieke suspensethriller houdt. Maar wat vonden onze lezers ervan?
De sluipschutter
Het rustige bestaan van roerbakchef én sluipschutter Alex wordt ruw onderbroken wanneer hij een Taiwanese hoogwaardigheidsbekleder moet omleggen in Rome. De aanslag is succesvol, maar hij is nog maar net terug in thuisbasis Manarola of hij wordt onder vuur genomen door een voormalig legermaatje.
Aan de andere kant van de wereld is rechercheur Wu begonnen aan de laatste twaalf dagen tot zijn pensioen. Nog één opdracht en hij is klaar: de dood van een marinier als zelfmoord aanmerken. Maar Wu ziet meteen dat dit om moord gaat. En dan bereikt hem ook nog het nieuws uit Rome.
De twee zaken lijken met elkaar verbonden... maar hoe?
Personages met de nodige humor
Het zijn vooral de twee hoofdpersonages van dit boek die het goed deden bij de lezers, Alex en Wu. ‘De hoofdpersonages van het verhaal zijn rechercheur Wu en sluipschutter én kok Alex. We krijgen weinig achtergrondinformatie over Alex’ leven, wat natuurlijk goed past bij zijn rol als sluipschutter. Rechercheur Wu, die bijna met pensioen mag, leren we beter kennen. Zijn familiaire beslommeringen vormen een fijne en geestige afwisseling met het sluipschuttergeweld,’ vertelt Laura over de twee. Ook Katy vindt dat de personages zorgen voor humor in het boek: ‘Vooral de interactie van de bijna gepensioneerde Wu met zijn familie en directe collega’s geeft het verhaal wat punch. De dialogen zijn bijdehand en bevatten de nodige humor.’
Kitty heeft een klein minpuntje, maar uiteindelijk maakten de sympathieke personages voor haar veel goed: ‘De kookkunst van Alex en de pensioendatum van Wu krijgen iets te veel aandacht en op een gegeven moment begint dat dan ook te irriteren. Hun droge humor zorgde dan wel weer met enige regelmaat voor een glimlach. Uit nieuwsgierigheid naar hoe het met hen verder gaat blijf je lezen.’
Over de randpersonages wordt minder gesproken, al zijn de lezers het er wel over eens dat die soms verwarrend werken. Laura: ‘Naast Alex en Wu zijn er veel personages met namen die niet altijd even gemakkelijk uit elkaar te houden zijn, welke veelal ook nog bijnamen hebben.’ Katy gaat daar nog wat dieper op in: ‘Soms worden ze bij hun Chinese naam genoemd en soms worden er bijnamen gebruikt zoals Bolle, Kaalkop en IJzerkop. Die botsing voelt onnatuurlijk.’
Bijzondere schrijfstijl
De schrijver houdt de lezers scherp met het verhaal, maar dat niet alleen. ‘Ook de schrijfstijl zorgt ervoor dat de lezer bij de les moet blijven, je moet tussen de regels door kunnen lezen om te ontdekken wat er precies gebeurt en welke gedachtesprongen de personages maken,’ vindt Laura. Kees vult aan: ‘De schrijfstijl van Chang is vlot, maar nogal bijzonder, het lijkt erop dat hij humor en sarcasme met elkaar gecombineerd heeft en dat uit zich vooral in veel dialogen. Die zijn regelmatig ongewoon en vaak ook bijzonder direct.’ Hij moest daar in het begin wel even aan wennen, ‘maar uiteindelijk realiseer je je dat deze manier van schrijven ook wel zijn charme heeft.’
Janneke vindt het ook een leerzaam boek en herkent de schrijfstijl van eerder gelezen werk van Aziatische auteurs: ‘Soms staccato, vaak verhullend en de machtsverhoudingen en sociale structuren zijn erg belangrijk – en vaak een struikelblok voor de speurder. Wanneer je daar als lezer oog voor hebt, biedt het veel inzicht in een cultuur die wij in het Westen niet goed kennen.’
Wat dat laatste betreft is Katy het niet helemaal met haar eens: ‘Het is geen typisch Aziatische thriller, in die zin dat het geen onderdompeling is in een andere cultuur. Het geheel voelt wat betreft de beschrijving van de setting erg toegankelijk aan en het lijkt allemaal bekend terrein.’
Langzaam begin, vlot vervolg
Janneke: ‘De sluipschutter is een typische why-dunnit: de speurders zijn bekend, de dader is bekend, maar waaróm wordt de misdaad gepleegd?’ Kitty vindt dat helaas te mager uitgewerkt: ‘Ik bleef hopen dat het verhaal op een gegeven moment wel duidelijk zou worden. Dat gebeurde uiteindelijk, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het een flinterdun plot vind.’ En ook Katy moest even doorzetten voor ze in het verhaal kwam: ‘De confrontaties tussen de verschillende sluipschutters zorgen voor de nodige actie en deze delen zijn best onderhoudend. Het boek vraagt echter wel wat doorzettingsvermogen, want het eerste deel wekt vooral irritatie op.’
Het is een boek dat in het begin nog wat verwarrend kan zijn, maar gaandeweg wordt er veel duidelijk. ‘In het begin is het boek rommelig en moet je er als lezer even inkomen. Maar langzamerhand groei je in het verhaal en begint het te boeien. De plot wordt bladzijde voor bladzijde steeds duidelijker en elke ontdekking van de sympathieke hoofdpersoon, inspecteur Wu, brengt hem én de lezer dichter bij de oplossing,’ zegt Janneke.
Kees had daarentegen geen moeite met het begin: ‘Omdat je al meteen aan het begin nieuwsgierig wordt gemaakt, zit je meteen in het verhaal. Net als Wu wil je weten wie de opdrachtgevers tot de moorden zijn en net als Alex wil je erachter komen wie het op hem gemunt heeft, en vooral waarom. Pas in de actievolle ontknoping komt er een antwoord op alle ontstane vragen.’
Katy ontdekte nog een feitje waar ze zich tijdens het lezen niet bewust van was: ‘Kuo-Li heeft het verhaal gebaseerd op de grootste militaire corruptiezaak uit de Taiwanese geschiedenis en dat plaatst de plot achteraf wel wat in een ander perspectief.’
Eindoordeel
Voor de meeste lezers was het boek even inkomen, maar gaandeweg het boek wordt het duidelijker waar het over gaat en dan gaat het leesplezier ook omhoog. Ze zijn het eens over de bijzondere schrijfstijl en de humor die de hoofdpersonages toevoegen aan het verhaal. Chang weet vier van de vijf lezers – hoewel niet vanaf de eerste bladzijde – te overtuigen en De sluipschutter wordt dan ook als 'Hot' bestempeld.
Kees: 'Ondanks het ontbreken van de echte spanning en het feit dat enkele fragmenten wat aan de theoretische kant zijn, is De sluipschutter wel een thriller die intrigeert, een interessant uitgangspunt heeft en een plot dat steeds boeiender wordt.'
Kitty: 'Teleurgesteld heb ik het boek dichtgeslagen en bleef ik in verwarring achter over wat ik eigenlijk gelezen heb. De sluipschutter is het eerste deel van een spectaculaire serie, maar voor mij blijft het bij het eerste deel. De sluipschutter krijgt van mij een Not.'
Janneke: 'Is het verhaal Hot? Jazeker, maar het is geen topper. Meer een boek voor de lezer die eens een zijsprong wil maken en iets anders wil lezen dan de bekende Scandinavische en Amerikaanse thrillers.'
Laura: 'Al met al krijgt het boek van mij drie sterren, waarmee ik tot een nipte Hot kom. De sluipschutter is een aanrader voor liefhebbers van internationale actiethrillers, die niet terugdeinzen voor een soms wat complex verhaal dat met aandacht moet worden gelezen.'
Katy: 'De beoordeling van De sluipschutter was niet gemakkelijk, door de verraderlijke start neigde het eigenlijk naar een Not, maar hoe verder het verhaal vorderde hoe vermakelijker het werd en komt het uiteindelijk neer een nipte Hot.'
De sluipschutter is in september verschenen bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff.
Leesfragment
Ben jij na het lezen van deze Hot or Not klaar om je eigen oordeel te vellen over De sluipschutter van Kuo-Li Chang? Hebban heeft een sneak preview voor je van de thriller. Komt het boek op jouw 'Wil ik lezen'-plankje?
