Hot or Not? De twaalf koningen van Sharakhai van Bradley Beaulieu

Sharakhai, de grote stad van de woestijn, het middelpunt van commercie en cultuur, wordt al eeuwenlang geregeerd door twaalf koningen – wreed, meedogenloos, machtig en onsterfelijk. Met hun leger van Zilversperen, hun elitegroep Klingmaagden en hun heilige beschermers, de angstaanjagende asirim, behouden de koningen hun positie als onbetwiste, onverslaanbare heren van de woestijn. Er is geen hoop op vrijheid voor wie onder hun juk leven. Zo lijkt het althans, totdat Çeda, een dappere, jonge vrouw uit de westelijke sloppenwijken, de wet van de koningen negeert door naar buiten te gaan op de heilige nacht van Beth Zha’ir. Die nacht leert ze niet alleen meer over haar eigen afkomst, maar ontdekt ze ook de verschrikkelijke waarheid achter de geschiedenis van de koningen. Samen kunnen die geheimen wellicht eindelijk de ijzeren greep van de koningen breken... dat is als ze haar niet eerst vinden.

De woestijnen van Sharakhai

Een fantasyboek is niets zonder wereldbouw. De wereld waarover je leest bestaat immers niet, dus de schrijver doet er goed aan wat aandacht te besteden aan het uitdenken en presenteren van zijn wereld. Beaulieu lijkt daar met zijn woestijnwereld wel aardig in geslaagd te zijn. Niet alleen wordt zijn wereld origineel en levensecht genoemd, ook heeft hij de beelden op een prettige manier en zonder infodumps aan zijn lezers voorgelegd. De prachtige kaarten in het boek zijn daarbij een hulp en worden gewaardeerd.

Marjolein heeft genoten van de nieuwe wezens, profetieën en magische gebeurtenissen: 'Het verhaal heeft mij getransporteerd naar een woestijn vol actie en magie.' Saskia vindt Beaulieu's wereld mooi en levensecht: 'Shakharai is een exotische woestijnwereld waar vrouwen gekleed gaan in zwarte nikabs en goed kunnen vechten. Mensen van allerlei pluimage leven er samen. De op de markt verkochte kruiden en parfums en vruchten verspreiden geuren die je neusvleugels strelen en het van het voedsel loopt je het water in de mond. Het kost totaal geen moeite om je voor te stellen dat je hoogstpersoonlijk in deze wereld rondstapt.' Vanessa vindt het een origineel neergezette wereld: 'De stad in het midden van een grote woestijn als “haven” voor de vele zandschepen is mooi neergezet.' Ook Marc kon de door de woestijn varende schepen en het magische element waarderen. 'De geschapen wereld had genoeg fantasy-elementen voor mij met nieuwe wezens, profetieën en magische gebeurtenissen.'

Goed vs. slecht

Beaulieu's personages zijn niet zwart/wit, een valkuil waar een fantasyroman nog wel eens in wil vallen. Goed vs. slecht is een klassiek thema, maar zo netjes gescheidenis het echte leven toch echt nooit. Dankzij het wisselen van de invalshoeken van de personages worden alle kanten van het verhaal belicht en weet je als lezer meer dan een enkel personage.

Cindy leeft mee met de personages dankzij Beaulieu's talent: 'Het mooie is, dat Beaulieu de hoofdpersoon niet alleen maar als iemand heeft beschreven met positieve dingen, ook haar zwakheden komen aan bod. In zijn beschrijvingen van de personages laat hij naast een zeer goede beschrijving, voldoende ruimte voor de eigen fantasie van mij als lezer, wat ik persoonlijk als erg prettig ervaar.' Marjolein is geen wees met vechtkunsttalenten, maar kon zich desondanks wel identificeren met hoofdpersoon Ceda: 'De personages voelen echt aan, omdat ze niet perfect zijn maar ook fouten maken.' Het bevalt Vanessa wel dat Ceda wordt neergezet als een sterk vrouwelijk karakter, met een nonchalante houding ten opzichte van de wetten en regels in Sharkhai. Marjolein kon wel goed meegaan in alle wraakgevoelens van de personages: 'Om wraak goed te beschrijven moet er eerst omschreven worden wat er is gebeurd en hoe de hoofdpersoon zich daarbij voelde. Daarna moet er een plan worden uitgedacht en dan is het spannend of dit gaat slagen of niet. Dat is goed uitgewerkt in de De Twaalf koningen van Sharakhai.'

Een puzzelqueeste

Marc kent het type fantasyboek met een queeste wel, want hij las al dozijnen soortgelijke trilogieën: 'Er is aan de ene kant een probleem, of kwaad en aan de andere kant een jong hoofpersonage met enkele helpers die het allemaal wil gaan oplossen, maar daarvoor nog wel eerst moet leren en of groeien.' Dankzij een volwassen schrijfstijl en taalgebruik wordt hij toch meegesleept in de queeste. Saskia verliest het contact met de personages een beetje, omdat het boek als een enorme puzzel leest en je geen moment de aandacht mag laten verslappen. Ook Vanessa heeft de puzzelervaring: 'Stukje bij beetje worden er puzzelstukjes prijsgegeven die het mysterie rondom Ceda, haar moeder en de twaalf koningen van Sharakhai ontrafelen.' Volgens Saskia gebruikt de auteur een "slowcook"-methode: 'De schrijver verschaft ons de informatie over de wereld, de machtsverhoudingen en de geschiedenis korrel voor korrel. Deze langzame toediening van kennis in de vorm van een hoog ‘showgehalte’ prikkelt aan de ene kant de nieuwsgierigheid. Aan de andere kant haalt deze slowcook-methode vaart en levendigheid weg. Want net als Çeda moet de lezer voortdurend bij de les blijven om uit te zoeken hoe de wereld en de verhoudingen in elkaar zitten.' Marc geniet van het mysterie: 'Er is de honger naar het ontrafelen van alle mysteries die zich al aangediend hebben.' Ook snapt hij dat een eerste boek van een serie bedoeld is om de wereld, de plot en het mysterie neer te zetten en kan hij er prima mee leven nog niet alles te weten: 'Het stoort niet dat je nog bepaalde informatie mist.'

Vanessa: 'Ik heb de twaalf koningen van Sharakhai met plezier gelezen, ik vind dit boek dan ook Hot. De schrijver heeft een mooie opbouw in het verhaal. Het verhaal wisselt het heden af met hoofdstukken uit het verleden, waar belangrijke gebeurtenissen worden beschreven die van invloed zijn op de rode draad van het verhaal. Dit boek is een veelbelovend eerste deel van een reeks, die smaakt naar meer, ik kan niet wachten om te ontdekken hoe het verhaal in de volgende delen verder gaat. Ik hoop dan ook dat de vervolgdelen snel volgen.'

Marc: 'Ook in dit boek is ervoor gekozen om direct met het verhaal te beginnen en waar nodig, even achteruit te springen, om het over vroegere zaken (lees=noodzakelijke achtergrondinformatie) te hebben. Alles vloeit quasi naadloos in elkaar over. Ik had nergens het gevoel dat het een sleur werd, in tegendeel, ik had hoe langer hoe meer, zin om voort te lezen. Er was geen gebrek aan plotwendingen of spanningsbogen. Mijn persoonlijk oordeel is simpel. Als ik het vervolg wil lezen is het goed en dat is hier het geval. Meer algemeen, denk ik dat de meeste lezers, dit boek positief gaan beoordelen. Er is het verlangen naar de verdere ontwikkeling van het verhaal en naar de afloop. Maar vooral het voorgevoel dat ook de volgende delen me niet gaan teleurstellen.'

Marjolein: 'Ik vind De Twaalf koningen van Sharakhai een erg goed begin dat smaakt naar meer. Het is een dik boek, maar dat is helemaal niet erg want ik ben er doorheen gevlogen Ik wilde niet stoppen met lezen, omdat er zoveel spannende dingen gebeuren. Er worden ook wel wat cliffhangers gebruikt aan het eind van de hoofdstukken. Familiebanden en vriendschappen zijn een belangrijk onderdeel van het verhaal. Ook wraak speelt een grote rol en ik denk dat dat een heel interessant thema is voor een boek. Ik vind het een hot en zou jullie zeker aanraden het te lezen.'

Saskia: 'De twaalf koningen van Sharakhai valt op door zijn fantastische en levensechte wereldopbouw en zijn schitterende mysteries maar leest als een puzzel waardoor het wat vaart en levendigheid verliest. Voor de lezer met geduld en liefde voor mysteries: Hot! Het ontbreekt Sharakhai niet aan gevaren en er zijn monsters die minder eng zijn dan verwacht. Ook Çeda’s achtergrond is lange tijd een mysterie. Het verhaal is daardoor interessant en onvoorspelbaar. '

Cindy: 'Toen ik begon in het boek, pakte het verhaal mij onmiddellijk. Het verhaal zit uitstekend in elkaar. Er zijn hoofdstukken in de huidige tijd, maar ook hoofdstukken die terugvoeren naar een aantal jaren geleden, die afwisseling maakt dat het verhaal levendig is. Ondanks dat het verhaal op bepaalde punten soms wat voorspelbaar is, je voelt regelmatig waar het heen zal gaan, blijft het boeien. Er zitten nog genoeg verrassingselementen in. En waar het voorspelbaar is, blijft het toch boeien door de manier waarop alles wordt omschreven. Ik merkte dat ik het einde probeerde uit te stellen zodat ik nog wat langer in het verhaal kon blijven hangen. Ik baalde echt toen ik de laatste pagina had gelezen.'

Eerdere afleveringen van Hot or Not lees je hier.

Lees een sneak preview én werp een blik op de prachtige landkaarten in het boek.