Hot or Not? 'Honderd stukjes van mij' van Lucy Dillon

Het leven van Gina Bellamy is een chaos. Na haar scheiding staat ze in een te kleine flat met te veel dozen vol spullen uit haar oude leven. Ze staat voor de keuze: doormodderen of voor eens en voor altijd uitvinden wie ze écht is. Het is tijd voor drastische maatregelen: haar bezittingen moeten de deur uit, alleen de honderd meest belangrijke dingen mogen blijven. Maar welke honderd dingen? Elke brief, elk souvenir, elk ding is een herinnering. Gina moet kiezen wat in haar nieuwe leven past en wat ze los wil laten, want alleen dan ontstaat ruimte voor nieuwe mogelijkheden…

Dit is het verhaal van A Hundred Pieces of Me, de roman waarmee Lucy Dillon (1974) in Engeland hoge ogen gooide en The Romantic Novelists’ Association Contemporary Romantic Novel Award 2015 won. Erica Feberwee vertaalde deze feelgood naar Honderd stukjes van mij en daarmee is dit de eerste roman van Dillon die op de Nederlandse boekenmarkt verschijnt.

Bitterzoet en hartverwarmend

Met haar romans weet Lucy Dillon niet alleen veel lezers voor zich te winnen, ook collega-schrijfsters Sophie Kinsella en Jojo Moyes – met wie Dillon qua schrijfstijl vaak wordt vergeleken- zijn groot fan van haar boeken. Zo belooft Kinsella Honderd stukjes van mij aan al haar vrienden cadeau te doen: ‘Zo’n briljant boek. Zo overtuigend en slim in elkaar gezet en hartverwarmend.’ Jojo Moyes noemt Dillons roman bitterzoet en hartverwarmend. ‘Dit is het soort boek waardoor je alles uit het leven wil halen.’

Acquirerend redacteur Sabrina Verbeek raadde Honderd stukjes voor mij begin mei al aan op Hebban, als niet te missen zomerboek: ‘Een fijne, warme roman die mij ontzettend geraakt heeft (en dan heb ik het dus echt over snikken achter m’n bureau). Aan het begin van het verhaal is Gina aan het verhuizen omdat haar huwelijk is stukgelopen. Gina is een verzamelaar, en in haar oude huis had ze daar alle ruimte voor. In haar nieuwe flat is dat anders: als de verhuizers de deur achter zich dichttrekken, staan alle kamers van vloer tot plafond vol dozen. Ze besluit nu eens en voor altijd haar leven op orde te brengen, en dat begint met haar spullen: ze wil 100 dingen bewaren, de rest moet weg. Elk hoofdstuk opent met de beschrijving van iets in huis, en een flashback die daaraan verbonden is. Zo leer je Gina kennen, en zo ontdek je ook hoe ze op dit punt is gekomen. Tegelijkertijd maakt ze met haar project letterlijk en figuurlijk ruimte voor nieuwe kansen – en nieuwe mensen. Een leuk weetje is dat Lucy Dillons boeken zich afspelen in hetzelfde fictieve dorpje, zonder dat er sprake is van een serie. Het kan dus zijn dat je een achtergrondfiguur in het ene boek herkent uit een ander boek!'

De feelgoodlezers

Is Honderd stukjes van mij echt zo briljant, ontroerend en hartverwarmend? We vroegen Janneke Elderbroek, Lore van Dun, Mandy Groenenberg, Marleen Ziemerink en Nathalie Koenekoop uit de Feelgood Club van 10 om deze roman te lezen en te bepalen of we dit boek écht niet mogen missen deze zomer.

Even wennen

Met hoge verwachtingen begon Lore aan Honderd stukjes van mij. Vooral het idee van honderd voorwerpen die moeten worden uitgekozen sprak haar erg aan en maakte haar nieuwsgierig naar het verhaal erachter. Het duurde echter wel even voordat ze in het verhaal zat. ‘Er wordt heel veel gewisseld tussen heden en verleden. Het heden speelt zich in chronologische volgorde af, maar bij het verleden niet. Dit maakt het begin heel verwarrend.’ Ook Marleen begon vol goede moed, maar kwam niet in het verhaal. ‘Het verhaal verloopt erg langzaam en vaag. Gina vertelt haar levensverhaal aan de hand van items die belangrijk voor haar zijn geweest, maar komt daar verder in het verhaal niet op terug.’ Dit maakt het verhaal volgens haar langdradig. Nathalie moest niet zozeer wennen aan de schrijfstijl van Lucy Dillon, maar wel aan hoofdpersonage Gina: ‘Ze is een rustig personage dat niet zoveel vanuit zichzelf vertelt.’

Honderd stukjes

Zoals Sabrina Verbeek al opmerkte leer je hoofdpersonage Gina stukje bij beetje beter kennen door de spullen die ze opruimt en de herinneringen die daarbij worden opgeroepen. Bij Nathalie zorgde dat ervoor dat ze steeds meer bewondering kreeg voor Gina en de manier waarop ze omgaat met de moeilijke periode die ze achter de rug heeft. ‘Ik vind het heel mooi dat de roman de boodschap meegeeft dat je open moet staan voor de mooie dingen, de mooie momenten, maar dat je wel in het nu moet leven en er nu van moet genieten.’ Ook Janneke werd aan het denken gezet door Gina’s verhaal. ‘Wat zou ik zelf op de lijst zetten met honderd dingen die ik mag houden?’ Door de flashbacks naar het verleden kom je steeds meer over Gina te weten en dat zorgt er volgens Janneke voor dat je steeds meer de kans krijgt om met haar mee te leven en respect krijgt voor Gina, die met haar drieëndertig jaar al behoorlijk wat voor de kiezen heeft gekregen. Daar is Mandy het niet mee eens: ‘het is de bedoeling dat je steeds een beetje meer te weten krijgt over Gina, maar op een gegeven moment vond ik dat vervelend worden. Het duurt namelijk best lang voor je weet welke dingen zich in haar leven hebben afgespeeld.’ Daarnaast spelen de voorwerpen na een tijdje geen rol meer, omdat Gina deze heeft verruild voor het sparen van foto’s en momenten. ‘Er komt dus geen lijstje van honderd, waardoor de titel niet echt passend is.’ Toch is Mandy uiteindelijk wel enthousiast over hoofdpersonage Gina, die volgens haar sympathiek is neergezet door de schrijfster. ‘Je leert haar goed kennen. Haar angsten, dat waar ze gelukkig van wordt, de band die ze heeft met de mensen om haar heen. Je gunt haar ook een keer het geluk.’

Stukje korter

Wat opvalt is dat vier van de vijf lezers opmerken dat Honderd stukjes van mij een stuk korter had mogen zijn. Marleen las het boek met tegenzin uit en is van mening dat Gina’s verhaal met 150 pagina’s minder veel beter uit de verf was gekomen. Op het tempo van het verhaal valt ook wat aan te merken. Dat is volgens de feelgoodlezers te traag en er worden te veel details gegeven. ‘Moet de lezers nou echt precies weten hoe een huis gerestaureerd moet worden?’, vraagt Janneke zich af. Ook Mandy stoorde zich aan de vele details die afleiden van het daadwerkelijke verhaal en ten koste gaan van de diepgang. Het verhaal blijft dan ook te veel aan de oppervlakte, vindt Lore. ‘Ik mis een beetje diepgang en het idee van de honderd voorwerpen dat ik aan het begin zo leuk vond, verdween volledig.’ Gelukkig werd ze door de laatste vijftig pagina’s van de roman, waarin het verleden van Gina centraal staat, wel weer gegrepen.

Voor de lezers van…

De verwachtingen rondom deze roman van Lucy Dillon waren bij de dames uit de Feelgood Club met name hoog door de vergelijkingen met, en de lovende quotes van Sophie Kinsella en Jojo Moyes. Op de vraag of deze vergelijkingen terecht zijn, antwoorden de vijf lezers wisselend. Marleen had veel te hoge verwachtingen door de vergelijking met Jojo Moyes. Dillons roman viel haar dan ook erg tegen. Mandy vindt Honderd stukjes van mij veel braver dan Kinsella’s boeken. ‘Kinsella is wat grover en haar boeken bevatten veel humor. Dat kan ik niet echt zeggen van dit boek.’ Nathalie sluit zich daarbij aan, maar vindt de link met Jojo Moyes wel kloppen: ‘er is een serieuze ondertoon door het verhaal verweven.’ Janneke moet bij dit boek aan een andere schrijfster denken, ze merkt op dat Honderd stukjes van mij een aanrader is voor lezers die van de boeken van Cecilia Ahern houden.

Het oordeel

De meningen over Honderd stukjes van mij lopen uiteen, de temperatuur wisselt. In hoeverre de hoge verwachtingen wel of niet zijn uitgekomen, lees je in het eindoordeel:

Lore: 'Het is een verhaal met veel potentie, maar voor mij heeft Lucy Dillon het verkeerd aangepakt.'




Marleen: 'Ik heb het boek met veel tegenzin uitgelezen en ik had graag gezien dat het boek zo'n 150 pagina's minder had gehad.'




Mandy: 'Ik vind het een heel liefdevol boek. Gina is tijdens het lezen een beetje een vriendin geworden.'




Janneke: 'Een indrukwekkende roman die je doet beseffen dat we af en toe wat minder materialistisch mogen zijn en wat meer moeten genieten van het leven.'



Nathalie: 'Dit boek is voor liefhebbers van serieuze feelgood met drama.'



Eerdere afleveringen van Hot or Not lees je hier.