Hot or Not? 'Two Nights' van Kathy Reichs

Kathy Reichs maakte furore als forensisch antropoloog en is één van de 82 forensisch antropologen die gecertificeerd is door de American Board of Forensic Anthropology. Als thrillerschrijfster heeft ze naam gemaakt met haar reeks rond forensisch antropoloog Temperance Brennan, waarvan in Nederland al 18 delen werden gepubliceerd. In 2005 werd de populaire misdaadserie Bones voorgesteld aan kijkers wereldwijd. Het is gebaseerd op de carrière en verschenen boeken van Reichs, waar ze als consulterend producent voor de televisieserie de wetenschap zo eerlijk mogelijk wil houden. Ze schreef mee aan de scripten voor de afleveringen van de televisieserie, waarvan onlangs de allerlaatste aflevering werd uitgezonden.

Ook schreef ze samen met haar zoon Brendan de Virus-trilogie, YA-thrillers over Tory Brennan, een nichtje van Temperance Brennan dat over nieuwgevormde fysieke gaven beschikt. Maar nu presenteert de Amerikaanse bestsellerauteur haar eerste actiethriller en met Two Nights gooit de auteur het over een geheel andere boeg. Maak kennis met Sunday Night, een vrouw die zowel op haar lichaam als haar ziel de nodige littekens draagt. Door een ongeluk zit deze ex-agent al een aantal jaren in de ziektewet, maar weigert ze zich koest te houden. Als een meisje tijdens een bomaanslag vermist raakt, is het de taak aan Sunday om de familie te helpen. Lukt het haar om de ontvoerders te vinden of is het meisje al dood? 

Het panel

Vijf Hebban lezers gingen aan de slag met het nieuwe experiment van Kathy Reichs. Jan Koster, Marvin Olbrechts, Sylvia ten Hove, Samantha Stroombergen en Joop Hazenbroek lazen en beoordeelden deze nieuwe thriller. Mag Reichs verder met haar personage Sunday Night of kan ze het beter bij dit boek houden? Is het Hot or Not?

Een mysterieus verleden

Sunday Night is vanaf het begin een personage dat gehuld is in nevelen, haar uiterlijk wordt niet tot in detail beschreven en ze gaat onopvallend gekleed zodat ze opgaat in de massa. Het maakt tenslotte deel uit van haar dekmantel om de ontvoerders van de vermiste Stella op te sporen. Reichs kiest ervoor om het verhaal vanuit het perspectief van Sunday te vertellen in de eerste persoon, waardoor de lezer als het ware met haar meeloopt. 'Toch weet je nooit wat er echt in Sunday omgaat en laat ze geen emoties zien,' oordeelt Sylvia. 'Daardoor is Sunday voor mij geen sympathieke personage en blijft ze onpersoonlijk. Pas op het einde wordt duidelijk wat Sunday heeft meegemaakt. Jammer, voor mij was het te laat.'

Daarnaast introduceert Reichs meer personages die uiteindelijk allemaal om elkaar heen dansen en niet altijd een duidelijke functie hebben. Zo oordeelt Jan: 'De meesten zijn alleen maar herkenbaar aan hun namen, karaktertrekken of bijvoorbeeld fysieke kenmerken worden nauwelijks genoemd. Zelfs de hoofdpersoon blijft een grotendeels onbeschreven blad, terwijl er voldoende mogelijkheden zijn om daar veel meer mee te doen. Enige affectie met welke persoon dan ook is er niet.' 

Bij Samantha was er een ander personage dat opviel: 'Gus trok het geheel omhoog. Hij was een welkome afwisseling en ook de actiehoofdstukken werden dynamischer met hem erbij.'

Forensische neigingen

Met de introductie van haar nieuwe personage plus bijbehorende omgeving, kan Reichs dit keer niet leunen op forensische technieken en juridische procedures. Toch vinden de lezers de signatuur van Reichs terug, vooral de manier waarop ze tot in detail de dingen omschrijft. 'Wat me al vrij snel erg opviel, was dat Kathy Reichs haar "forensische neigingen" maar moeilijk van zich af kan schudden. Ze beschrijft alles enorm gedetailleerd en ten dienste van de uiteindelijke ontknoping,' merkt Marvin op.

Joop vindt het gewaagd dat Reichs afwijkt van haar 'forensische' pad, maar heeft daar wel een dubbel gevoel over. 'Het zit hem vooral in het feit dat ik geen sympathie voor Sunday Night als hoofdfiguur kan opbrengen. Het lijkt erop dat Reichs geprobeerd heeft een absolute tegenpool van Temperance Brennan neer te zetten. Daar is ze goed in geslaagd.' 

De kunst van het weglaten

Een actiethriller is vaak voorzien van een soepele en vlotte schrijfstijl die het verhaal ook écht het karakter geeft. De scènes lenen zich voor het label 'actiethriller', maar wat doet Reichs precies met haar schrijfstijl? 'Ze schrijft in Two Nights veel korte zinnen en veel dialogen. Soms zijn de zinnen zo kort dat ze zelfs geen werkwoord of onderwerp bevatten,' zegt Sylvia. 

Samantha ondersteunt dit ook: 'De schrijfstijl van Reichs in dit boek is nogal staccato. Ze gebruikt veel korte zinnen, lange dialogen zonder beschrijvingen of juist hele lappen beschrijvingen zonder dialoog. Vooral als Sunnie aan het nadenken is, worden haar zinnen vaak afgebroken. Bijna alsof ze een boodschappenlijstje voor zichzelf aan het herhalen is.'

Marvin valt het bijvoorbeeld op dat de personages typisch Amerikaans zijn en ook de bijbehorende spreektaal aangemeten krijgen. Dat betekent: foute vervoegingen, woorden die iets anders betekenen dan wat het woordenboek zegt en afkortingen. 'Het meeste hiervan is nog vrij goed te volgen. Het heeft zijn charmes, maar ik vond toch dat Reichs wat heeft overdreven. Het boek is bij momenten net iets té Amerikaans. Maar het levert ook wel mooie zinnetjes op, zoals bijvoorbeeld deze onomatopee wanneer Sunday Night het portier van haar auto afsluit: "I wheep-wheeped the lock",' zegt hij.

Het oordeel

Marvin: 'Het boek is spannend en vermakelijk en het taaltje dat gebruikt wordt, maakt het goed genoeg voor me om het meer dan oké te vinden, ook al springt de plot niet boven die van de gemiddelde thriller uit. Als eindbeoordeling ga ik voor een nipte HOT.'

Sylvia: 'Jammer is dat het personage Sunday Night niet volledig is uitgewerkt en daardoor onpersoonlijk blijft. Daardoor is er geen echte spanning voelbaar. Daarom is Two Nights voor mij een NOT.'

Jan: 'Het gegeven van Two Nights is heel aardig, de uitwerking laat echter veel te wensen over. De plot bevat behoorlijk veel clichés en is vrij dun. Daarom beoordeel ik deze thriller van Reichs als NOT.' 

Samantha: 'Dit boek deed het hem niet voor mij. Sunday Night is een eigenzinnige vrouw van wie het achtergrondverhaal veel te langzaam uitgewerkt wordt. Daarom eindigt het bij een NOT.'

Joop: 'Kathy Reichs heeft te veel haar best gedaan om zover mogelijk weg te blijven van de forensische verhalen waarmee zij zo bekend is geworden, maar daardoor is dit boek te veel een geforceerd geheel geworden. Ik geloof wel dat als zij de scherpe kantjes van Sunday weg zou halen, dit een nieuwe serie verhalen voor haar kan worden. Maar deze keer NOT.'

Eerdere afleveringen van Hot or Not lees je hier.