Challenge Categorie #48 - Lees een boek van een auteur die een pseudoniem gebruikt
Hebban Reading Challenge 2018 | Categorieën | FAQ
Boeken hebben hun auteurs niet nodig
Al bijna 28 jaar houdt de Italiaanse bestsellerauteur Elena Ferrante, die onder meer de wereldwijd populaire Napolitaanse romans schreef, haar ware identiteit verborgen. ‘Ik geloof dat boeken, als ze geschreven zijn, hun auteurs niet meer nodig hebben', schreef ze in 1991 naar haar uitgever om te kennen te geven dat ze qua promotie niets wilde doen voor haar debuutroman Kwellende liefde. De schrijfster weigerde om zichzelf samen met haar boek ter verkoop aan te bieden door in de publiciteit te treden: 'Als je het individu uit de publiciteit haalt, ontdekken we dat de tekst veel meer bevat dan we denken. De tekst heeft dan bezit genomen van degene die schrijft.' Jarenlang wilde Ferrante enkel per mail met haar fans en journalisten communiceren. De vraag wie Elena Ferrante nou echt is, leek een half jaar geleden opgelost, toen het spoor van een tekstanalyse leidde naar Domenico Starnone, een voormalig leraar Italiaans en bekend auteur. Deze ontmaskering was wereldwijd groot nieuws, maar Starnone zelf ontkent stellig tot op de dag van vandaag.
Ook wereldwijd bekend onder haar schrijverspseudoniem is de in 2014 overleden Margueritte Johnson, die schreef onder de naam Maya Angelou. De Afro-Amerikaanse schrijfster debuteerde in 1970 met haar inmiddels klassieke I know why the caged bird sings (Ik weet waarom gekooide vogels zingen), waarin ze de traumatische ervaringen uit haar jeugd beschrijft. Centrale thema's in Angelou's romans waren racisme, identiteit, familie en reizen. Ze werd beschouwd als spreekbuis van de Amerikaanse zwarte gemeenschap en haar boeken worden wereldwijd nog steeds bestudeerd en besproken in scholen en universiteiten.
Met en zonder pseudoniem
Sommige bekende auteurs publiceren of publiceerden zowel onder hun eigen naam als onder een pseudoniem. Arnon Grunberg is daar een voorbeeld van. Hij creëerde het heteroniem Marek van der Jagt en publiceerde een vijftal werken onder deze naam, waaronder Gstaad 95-98. Want 'wie zichzelf opnieuw uitvindt, moet zijn oude ik tot de bodem toe afbreken', aldus Jeroen Vullings in Vrij Nederland (2008). Grunberg had zijn heteroniem nodig om zich als schrijver sneller te kunnen ontwikkelen. Van der Jagts essay Otto Weininger, of bestaat de Jood bleek echter zijn laatst gepubliceerde werk onder dit heteroniem. Zijn taak was volbracht. Een voetnoot luidde: ‘Dit is het laatste boek waarop de naam Marek van der Jagt zal prijken. Hij heeft geen functie meer, en daarmee ook geen identiteit. Hij moet doen wat ik nog niet kan: sterven.’
Jan van Mersbergen gebruikte zijn pseudoniem Frederik Baas om te debuteren binnen een andere genre. Met Dagboek uit de rivier schreef de romanschrijver zijn eerste thriller. Het verhaal gaat over de Barbara, die samen met haar nieuwe vriend Robbert en zoontje Rens een weekje naar de Ardennen gaat. Robbert is uitgever en samen bezoeken ze een van zijn auteurs die in deze streek woont. Er ontstaat een vriendschap tussen Barbara en de auteur. Samen verzinnen ze een spel om Rens bezig te houden. Al jaren wordt er een meisje vermist in de streek en op basis daarvan maken ze een spannende speurtocht. Maar die speurtocht blijkt al snel in de richting van de werkelijkheid te wijzen.
Net als zijn literaire romans, wordt Dagboek uit de rivier ook lovend ontvangen. Met dit thrillerdebuut won 'Frederik Baas' zelfs de Hebban Debuutprijs voor Beste Thriller 2017. Van Mersbergen maakte er overigens geen geheim van dat hij schuilgaat achter het pseudoniem Frederik Baas. Het wordt zelfs vermeld op de flaptekst van de thriller. Een slimme verkooptruc?
Meerdere pseudoniemen
De Britse schrijfster Catherine Webb debuteerde op haar veertiende met haar boek Mirror Dreams (Spiegeldromen). Inmiddels heeft ze zestien boeken op haar naam staan, gepubliceerd onder drie verschillende namen. De eerste vijftien levens van Harry August schreef ze onder het pseudoniem Claire North. In dit boek gaat Harry August keer op keer dood. Telkens keert hij terug in hetzelfde leven, in hetzelfde jaar en op dezelfde plek, maar met de kennis uit zijn vorige levens. Dan staat er aan het einde van zijn elfde leven een klein meisje bij zijn sterfbed, die Harry's hulp inroept om de wereld te redden. Daarvoor moet hij wel degene vinden die ervoor zorgt dat de wereld zich te snel vernieuwt en het evenwicht verstoord wordt. Alleen Harry kan hem tegenhouden. Als hij hem vindt én op tijd komt.
Op de vraag waarom Catherine Webb onder haar eigen naam schrijft en twee pseudoniemen gebruikt, antwoordde de schrijfster in een interview met Hebban: 'Ik werd Kate Griffin toen ik stopte met het schrijven van Young Adult boeken en begon met het schrijven van Urban Fantasy. Het was een open pseudoniem – mensen konden nog steeds zien dat ik het was – maar er werd voor dit pseudoniem gekozen omdat de Kate Griffin boeken verschillend genoeg en volwassener waren dan de Catherine Webb boeken. Mensen die het ene boek hebben gelezen kunnen waarschijnlijk ook genieten van het andere boek, maar elfjarigen zijn misschien te jong om Kate Griffin boeken te lezen en Kate Griffin lezers zijn misschien niet geïnteresseerd in de Young Adult boeken. Ik werd ook Claire North omdat de boeken die ik onder die naam schrijf zo anders zijn dan alles wat ik al eerder heb geschreven. Lezers van Claire North zullen misschien ook graag de Kate Griffin boeken lezen, maar misschien ook helemaal niet. De pseudoniemen zijn gewoon een manier om verschillende stijlen en smaken te markeren.'
Welk boek kies jij voor de categorie 'lees een boek van een auteur die een pseudoniem gebruikt'? Welke auteur die onder pseudoniem schrijft mag hier absoluut niet gemist worden? Deel je leestip inclusief motivatie onder dit artikel.
De Hebban Reading Challenge 2018
Doe je nog niet mee aan de Hebban Reading Challenge 2018? Breng daar meteen verandering in! Kies je leesdoel voor het jaar 2018, laat je inspireren door Hebban en je medelezers, inspireer op jouw beurt weer anderen en lees, lees, lees!
