Hulp

Voor vertrek had ik het behoorlijk druk gehad, en ik had echt zin om uit te rusten, weinig te doen en veel te lezen. Dat ik ‘werk’ had meegenomen was niet zomaar: mijn vakantiegezelschap, vriend M, was aan het werk op de plaats waar ik vakantie ging hebben. En omdat ik het wel gezellig vond om af en toe bij hem in de buurt te zijn in plaats van in mijn eentje vakantie te hebben, zat ook ik regelmatig gewoon op kantoor. En tja, wat doe je in een kantoor… Voor ik het wist was ik dus weer aan het werk.

Toch was het anders dan ‘gewoon’ werken, thuis. Werken op vakantie geeft een heel ander gevoel dan werken thuis. Eigenlijk voelde alles wat ik op vakantie aan werk verzette (en dat was eigenlijk best veel) als een extra, als iets wat ik niet had hoeven doen, en het was om die reden veel bevredigender. Ik kon bovendien stoppen en beginnen wanneer ik wou, ook weer omdat het allemaal geen must was. Stress gaf het dus zeker niet. So much for het koeterdekoet afwerken van spul waar ik zonder enige pressie mee bezig was.

Wat ook gewoon doorliep in de vakantie was de mail. Overal is tegenwoordig wifi, dus ik kreeg mail binnen. Die ik ook las. Omdat ik niet lang weg was, had ik niet al mijn opdrachtgevers op de hoogte gesteld van mijn afwezigheid. En eigenlijk was ik ook helemaal niet afwezig natuurlijk; via telefoon en mail was ik snel te bereiken. Omdat ik te nieuwsgierig ben lukt het me nooit om mail lang ongeopend te laten. Zo ook niet de mail die ik halverwege mijn vakantie ontving. Het was een mailtje met in de onderwerpregel het woord hulp. Wil je dat ik een mail onmiddellijk open, geef het dan als onderwerp hulp. Dat werkt onmiddellijk, dat had die opdrachtgever goed gezien.

Wat het onderwerp al deed vermoeden: er was hulp nodig, en wel dringend. Het ging over grote spoed, hoge nood en haast. Of ik misschien… En wel al snel. Het betrof weer eens een verschrikkelijk fijne opdracht, een belangrijk boek, een prestigieus boek, en omdat ik zo snel kan werken, enzovoort. Het ging om de laatste loodjes, hulp aan de redacteur die het in haar eentje niet helemaal afkreeg.

Daar had je het al: ik had mijn hielen nog niet gelicht of er kwam weer iets moois voorbij.

Eigenlijk hoefde ik er niet lang over na te denken. Ik bedacht dat als ik nou metéén na mijn vakantie gewoon even het weekend door zou werken, dat ik het dan makkelijk af zou kunnen krijgen. Zo hoefde ik mijn vakantie dus niet op te offeren, of in ieder geval maar een heel klein beetje...

Ik zei ja. ‘Mail me alles maar, dan kijk ik er over een paar dagen naar.’

En zo geschiedde.

In de vakantie las ik het alvast. Dat kon ik toch nauwelijks werken noemen (toch…?), het was een geweldig boek. Afgelopen weekend heb ik het afgemaakt.

Maar ik zit wel met de vraag: ben ik nu op vakantie geweest of heb ik gewoon doorgewerkt?

 
Lettertype werkt al jarenlang als schrijver, freelance redacteur en promotor voor uitgeverijen. Met de nodige zelfspot en een kritische blik bekijkt ze de boekenwereld en de rol die ze daarin speelt. Op Hebban deelt ze zowel de voor- als de nadelen van freelancen.

Meer columns van Lettertype lees je hier.