Identiteitscrisis

Met bestsellers als Het meisje in de trein en Gone girl is er een definitieve trend zichtbaar van psychologische thrillers geschreven voor en door vrouwen. Auteurs Paula Hawkins en Gillian Flynn werden in één klap gevestigde namen en worden gezien als kopstukken in dit subgenre. Voor mannelijke thrillerschrijvers die even goed een zeer intrigerend verhaal kunnen afleveren op het gebied van psychologische thrillers, werd het moeilijker om een positie te veroveren. Sommige lezers twijfelen zelfs aan de authenticiteit van een op vrouwen georiënteerde thriller als het geschreven is door een man. Maar er is een oplossing: speel 'vals' onder een andere naam.

Puzzelstukjes

Speurtochten naar de werkelijke identiteit van auteurs die slechts met voorletters of onder pseudoniem schrijven is niet nieuw in het boekenvak. Het spel wordt dan ook door zowel auteur als uitgever goed meegespeeld: een auteurswebsite bevat geen persoonlijke foto's, de auteursfoto ontbreekt op het boek en zelfs de flaptekst kan als genderneutraal gezien worden. Tijd voor een casus.

De belofte van 2017 

Maak kennis met Riley Sager, de belofte van 2017 afkomstig uit de Verenigde Staten en auteur van De laatste meisjes. Deze auteur heeft eerder boeken onder een andere naam uitgebracht en schrijft nu onder pseudoniem. De laatste meisjes wordt aangeprezen door Stephen King, Karin Slaughter en Lisa Gardner als leestip voor dit jaar. Afgaande op de naam is het moeilijk in te schatten of we hier te maken hebben met een man of vrouw, hoewel de flaptekst van deze thriller laat zien dat een vrouwelijk perspectief de boventoon zal voeren.

De pers noemt ze ‘The Final Girls’: Quincy, Sam en Lisa, een beruchte groep waar niemand toe wil behoren. De enige overlevenden van drie verschillende massamoorden. Ze zijn voor altijd met elkaar verbonden, vanwege hun verleden. Maar wanneer Lisa onder verdachte omstandigheden overlijdt en Sam plotseling bij Quincy op de stoep staat, moet Quincy toegeven dat ze Sam en Lisa eigenlijk nauwelijks kent. Moet ze Sam vertrouwen? Of kan er maar één Final Girl zijn?

 
Op de auteurswebsite leren we dat Riley naast het schrijven, graag leest, films kijkt en ook regelmatig bakt. Extra punten voor een vrouwelijke identiteit? De auteur is terug te vinden op Twitter waar er enthousiast reacties van lezers en collega-auteurs gedeeld worden. De profielfoto is handig aangepast om het vraagstuk te vermijden: een foto van actrice Jamie Lee Curtis in de speelfilm Halloween. 

De auteur vindt het leuk om het spel vol te houden, maar Riley Sager maakt er geen geheim van dat hij werkelijk door het leven gaat als Todd Ritter. Het pseudoniem is in het leven geroepen om een nieuwe start aan te kondigen en zo geen referentie te maken naar de vorige boeken, die nauwelijks door het lezerspubliek werden opgemerkt. 'Ik wil mensen niet voor de gek houden, maar ik houd er wel van om een mysterie te creëren,' aldus de 43-jarige auteur. 

Dat het ook andersom kan, heeft J.K. Rowling inmiddels bewezen. Haar uitstapje naar het thrillergenre onder de naam Robert Galbraith deed ze bewust voor de mate van vrijheid. ‘Ik verlangde terug naar het begin van een schrijverscarrière’, verklaart Rowling op haar website. ‘Ik wilde weer kunnen werken zonder hypes of verwachtingen, en om onverbloemde kritiek te krijgen op mijn werk.’

Succesvolle formule

Naast het feit dat een verzonnen auteursnaam een bepaalde aantrekkingskracht heeft op lezers en de persoon achter het pseudoniem de vrijheid geeft om een nieuwe carrière op te starten in een nieuw genre, is er nog een trend zichtbaar. Wat te denken van de auteursnamen die gedomineerd lijken te worden door voorletters? Na bijvoorbeeld S.J. Watson, L.S. Hilton en S.K. Tremayne volgen in januari 2018 C.J. Tudor (debutant met De Krijtman) en A.J. Finn (eveneens debutant met The Woman in the Window, dat door uitgeverij Cargo volgend jaar in een Nederlandstalige editie zal worden uitgegeven). Achter A.J. Finn gaat Daniel Mallory schuil, een hoofdredacteur bij uitgeverij William Morrow. Om zijn banden met het boekenvak en de uitgeverij waar hij werkzaam is te verbreken, koos hij deze initialen in combinatie met Finn (de naam van de Franse bulldog van zijn neef).

Momenteel zien we de thriller Het vorige meisje opduiken in de Hebban ranking en ook hier wordt gebruik gemaakt van een pseudoniem om een nieuwe start te maken. Achter J.P. Delaney gaat Tony Strong schuil, auteur van thrillers in een volledig ander subgenre. Met Het vorige meisje sluit hij aan bij de trend van psychologische thrillers die gretig worden afgenomen onder de vrouwelijke lezer. 'Als lezers tijdens evenementen verrast zijn dat ik geen vrouw ben, beschouw ik dat als een groot compliment,' zei Strong eerder over zijn keuze om de thriller onder pseudoniem uit te brengen. 'Het geeft aan dat ik sterk ben in het schrijven vanuit een vrouwelijk perspectief.'

Leugentje om bestwil?

Maar hoe kijkt de lezer tegen dit fenomeen aan? Voel jij je bedrogen als je erachter komt dat het plaatje in je hoofd niet klopt? Is het werkelijk nodig dat auteurs achter initialen en pseudoniemen schuilen zodat je eerder geneigd bent om het boek te kopen? En wat te denken van mannelijke auteurs die zich voordoen als vrouwen?

Laat het weten in een reactie onder dit artikel!