In mist en duister...

In mijn familie knuffelen we elkaar niet plat. We leven in ons hoofd en begroeten elkaar beleefd en vriendelijk. Ik vind het een heel prettige omgang, want ik ben niet zo lijfelijk en oversociaal. Maar met dit als opvoeding en levenslange ervaring, schiet je akelig te kort als iemand in je nabijheid iets ernstigs overkomt. Het schudden van een hand kan dan niet, een kus op de wang of zelfs een drievoudige heeft het juiste effect niet. Een klopje op de schouder, een vriendelijke hoofdknik inclusief geruststellende knipoog, een kneep in een arm, een licht meebibberen van de onderlip. Het is niet genoeg. Daar komt bij dat je het liefst je kop in het zand wilt steken en voorzichtig achterwaarts uit de situatie wilt stappen. Dit wil ik niet, dit moet niet, het is er niet! Helaas kan de zieke in je omgeving datzelfde niet doen. En dus jij ook niet.

De oplossing die ik uitstekend beheers en veelvuldig toepas, is: gooi er een boek tegenaan. Ik roep: 'Hoe kan ik helpen, welke steun heb je nodig, waar kan ik de boeken naartoe sturen?' En ik ga speuren, naar geschikte titels, informatieve boeken, lekkere leesboeken om te ontsnappen aan nare chemo-uren, boeken voor partner, kids, buren, de dokter en de cavia. Lees je niet? Kan me niets verdommen! Hier, een boek!

Mijn kersverse minibieb kondigde ik aan als het begin van wereldvrede. Het moet toch ergens beginnen, dus waarom niet op een oprit in een buitenwijkje van Groningen. Het is een goede oprit, met mooie boompjes, een net geveegd (soms) tegelpartijtje en een pracht van een minibieb. Stampvol zit het ding, want de buurt is zo enthousiast dat er meer boeken worden gebracht dan meegenomen. Drie dozen met Engelstalige boeken en woordenboeken zet ik klaar voor de opvangcentra vol vluchtelingen. De postbodes en krantenjongens blijven hangen en openen aarzelend de kast. 'Mag dit wel?' Ik zit in de woonkamer driftig te turen naar mijn computerscherm, omdat te enthousiast naar buiten kijken betekent dat je de geïnteresseerden wegjaagt of per ongeluk uitnodigt voor de koffie. Pleeghond Mali doet ondertussen haar uiterste best het enorme kwaad de straat uit te blaffen. Het is voor haar een mysterie waarom ik dit project ben gestart, vreemden op de oprit, bah. Na een waarschuwing moppert ze met ploffende wangetjes nog een beetje binnensmonds na.

Helpt dit wel? Boeken geven, boeken de wereld in helpen, boeken doneren, boeken wegbrengen, boeken opsturen, boeken door brievenbussen duwen? Heeft het zin? Is mijn liefde voor boeken wel overdraagbaar? Kanker kan het niet genezen, oorlog kan het niet oplossen.

Dan...

Gloeiend van trots en blijdschap hoor ik aan dat een passage geweldige informatie bevatte, vol ongeloof hoor ik de vraag om een nieuwe lading aan, huppelend wandel ik door de boekwinkel om meer BOEK de wereld in te sturen, glimmend lees ik een dankbare mail. Want welverdraaid, ontsnappen zullen we! Op de ruggen van draken vechten we, met gloeiende zwaarden winnen we, bezwerend met amuletten overleven we, in genootschappen reizen we, spreuken prevelend heersen we, in mist en duister staan we sterk en is er geen klotekanker...

Meneer Koriander schudde zijn hoofd. 'Elk echt verhaal is een oneindig verhaal.'
Zijn blik ging naar de vele boeken die tot aan het plafond tegen de muren stonden.
Hij wees er met de steel van zijn pijp naar en vervolgde:
'Er zijn een hele hoop deuren die toegang geven tot Fantásië, mijn jongen.
Er zijn nog meer van zulke toverboeken. Veel mensen merken daar niets van.
Het gaat er maar om wie zo'n boek in handen krijgt.'
(Het oneindige verhaal - Michael Ende)

Martijn Lindeboom en Debbie van der Zande vormen samen de fantasy- en sciencefictionredactie op Hebban. Ze schreven, alweer samen, het boek Hoe schrijf je fantasy en sciencefiction?. Als bestuursleden van de Stichting ter bevordering van het fantastische genre zetten zij zich onder andere in voor de Harland Awards, de Harland Workshops en het Gala van het fantastische boek. Hun doel is meer ruimte en aandacht te kweken voor sciencefiction, fantasy, horror en magisch realisme, voor zowel lezers als schrijvers.