Inge Ipenburg: Zintuigen bepalen zo ongeveer ons hele leven

Verhalen vertellen doet ze al haar hele leven, maar dan als actrice. Ze kroop onder andere in de huid van Martine Hafkamp in Goede tijden, slechte tijden en Alexandra 'Lex' Holt in Celblok H. Ook probeerde ze heel Nederland om de tuin te leiden toen ze als Mol meedeed aan Wie is de Mol?. Sinds mei 2014 ligt haar debuut Het gerecht in de schappen. Crimezone trok - op vrijdag de dertiende! - eropuit om haar te interviewen.

Je hoofdpersoon Sandra is een voormalig actrice met een grote voorliefde voor koken. Waarom heb je precies voor die combinatie gekozen?

'Het boek is puur fictie, maar het is leuk om te spelen met de realiteit. In veel boeken worden actrices als vrouwen beschreven die veel aandacht nodig hebben. Actrice zijn is dan een soort, terwijl ik denk: nee, actrice zijn is een beroep. Ze is een gewone vrouw van vlees en bloed die een succesvolle carrière heeft gehad. En ik weet er echt wat van, dat is ook fijn. Over koken: ik hou van koken. Toen ik aan het boek begon, realiseerde ik me dat de kans groot was dat het veel over zintuigen zou gaan. Dat is een steeds groter onderdeel van mijn leven en ik vind het jammer als mensen daar geen gebruik van maken. Zintuigen bepalen namelijk zo ongeveer ons hele leven.'

Waarom heb je voor een bekende strafpleiter gekozen als de bad guy?

'Ik vraag me regelmatig af hoe het is voor strafpleiters om misdadigers bij te staan. Om te weten dat je cliënt iets vreselijks op zijn of haar geweten heeft en toch je uiterste best te doen om de straf zo laag mogelijk te laten uitvallen. Geloof me, ik ben heel erg voor de rechtsstaat, maar het lijkt me zwaar voor advocaten van grote criminelen om alleen het belang van je cliënt voor ogen te hebben. Ze moeten doorlopend marchanderen met hun eigen normen en waarden. Ze verkeren regelmatig beroepsmatig in een milieu waar eigenbelang voorop staat ten koste van alles en iedereen. Hoe lang gaat dat goed? Dat was een inspiratiebron. Daarbij blijf ik me verbazen over de grote hoeveelheid mannen met macht, die vinden dat de regels niet voor hen gelden. Ik heb daarnaast gekozen voor iemand die bekend is omdat hij de waarheid kan manipuleren door zijn aanwezigheid in televisieprogramma’s.'

Had je meteen de plot van Het gerecht in je hoofd of ben je gewoon gaan schrijven?

'Beide eigenlijk. Ik wist welk verhaal ik wilde vertellen. Het verhaal van Simon Sluiter zit al jaren in mijn hoofd. Toen ik juryvoorzitter was van De Gouden Strop en veel thrillers en spannende boeken had gelezen, kreeg ik op iedere straathoek het gevoel dat er iets aan de hand was. Op een koude avond fietste ik een keer langs het Sarphatipark en toen dacht ik: stel nou dat ik hier iets zou horen... Zo is dat verhaal ontstaan. Ik wist waar ik naartoe moest en verder heb ik alles laten gebeuren. Davy is uit het niets verschenen. De stalker heb ik in eerste instantie erin verwerkt voor de spanning. Daar heb ik mee in mijn maag gezeten, omdat ik beslist geen loze situaties alleen voor de spanning wilde creëren. Gelukkig bleek ik de stalker heel erg nodig te hebben om het verhaal rond te krijgen op de juiste manier. Anders was hij eruit gegaan. Hij was geïnspireerd op een Facebook-contact dat ik zelf had en enigszins uit de hand liep, maar dat had ik heel snel afgekapt.'

Hoe kwam je op de titel Het gerecht?

'Ik had als werktitel De advocaat en toen kwam volgens mij René Appel met een boek met dezelfde titel. Remco [Volkers, literair agent, red.] zei toen: misschien vind je het heel plat, maar wat dacht je van Het gerecht? Ik vond het geweldig: er wordt gekookt en het heeft natuurlijk een dubbele betekenis, want het gaat ook over rechtvaardigheid. Ik vond het te gek. Alle credits zijn voor Remco, fantastisch verzonnen.'

Hoe lang heb je erover gedaan om het boek te schrijven in combinatie met je werk als actrice?

'Ik heb wel een druk leven, maar dat wisselt heel erg. Toen ik bijvoorbeeld met Celblok H bezig was, het boek was destijds al af, had ik absoluut geen tijd. Maar er zijn gelukkig altijd wel vrije periodes. Na De Gouden Strop in 2011 ben ik begonnen, maar na 2 hoofdstukken moest ik het laten liggen vanwege theaterproducties. Mijn allerbeste vriend overleed toen ook vrij plotseling. Ik heb daardoor een jaar niet geschreven. In maart 2012 dacht ik: het is nu of nooit. Ik ben een paar dagen naar Lissabon gegaan om te schrijven en dat lukte. Het proces kwam op gang, het luik ging open en Davy belde opeens aan in het verhaal. En dat is te gek. Half juni ging ik weer voor 12 dagen naar Lissabon en de hele maand juli was ik vrij, dus toen ben ik dagen van halftien, tien uur tot halfvijf gaan schrijven.'

Als je een personage uit iedere thriller mocht kiezen om te vertolken in een film of serie, welk personage zou dit dan zijn?

'Wat geschreven is, is volstrekt anders dan hoe series opgebouwd zijn. Ik heb daardoor eerder dat ik bij buitenlandse series denk: daar zou ik wel de Nederlandse versie van willen doen. Er is wel belangstelling vanuit de filmwereld voor mijn boek en natuurlijk zou ik dan zelf heel graag de hoofdrol willen spelen. Maar ik weet hoe dat in Nederland gaat. De producent vindt ongetwijfeld dat de hoofdpersoon minimaal 20 jaar jonger dan ik moet zijn.'

Je hebt een idee voor een tweede boek. Kun je al een tipje van de sluier oplichten?

'Het enige wat ik erover kwijt wil is dat het ongetwijfeld een heel ander boek wordt. Naar alle waarschijnlijkheid niet vanuit een ik-perspectief, maar eventueel vanuit meerdere perspectieven. Ik ben gefascineerd door hoe hersens werken en dat iedereen zijn eigen waarheid verzint. Dat wordt waarschijnlijk een belangrijk ingrediënt, maar ik zie wel weer waar mijn fantasie me brengt.'

Crimezone heeft dit jaar een WK-poule. Wat zijn jouw verwachtingen voor het WK?

'De bal is rond. Lang niet altijd het team met de beste voetballers wint, maar het best werkende team op dat moment. En dan zou het me niet verbazen als onze Louis er toch in slaagt een goed functionerend Nederlands elftal bij elkaar te krijgen. En je weet altijd zeker dat de Duitsers het goed doen. En Spanje wil natuurlijk nog een keer Wereldkampioen worden.'