Ingrid Oonincx: 'Ik word liever onsterfelijk door het schrijven van een mooi boek'

Voor jouw vierde thriller Medicijn ging je qua plot en locaties letterlijk de grenzen over. Hoe vond je het om een onvervalste actiethriller te schrijven?  

'Die hoge dosis actie was nieuw voor me, maar het verhaal vroeg erom. Ella komt in een voortrazende zoektocht terecht en moet snel beslissingen nemen. Het schrijven van de actiescènes was erg leuk. Ik vroeg me daarbij vaak af wat ik zou doen als ik in Ella’s schoenen zou staan. Bovendien zorgde de keuze voor het thema ‘eeuwige jeugd’ er voor dat ik minder remmingen voelde. The sky was the limit, maar tegelijkertijd: alles wat ik beschreef zou zomaar echt kunnen gebeuren.'

In Medicijn haal je het thema van onsterfelijk zijn aan. Hoe kijk je hier zelf tegen aan: zou het een vloek of een zegen zijn?  

'Heel oud worden is alleen maar fijn als je gezond bent en voldoende kwaliteit van leven ervaart. Als je honderd bent en al je leeftijdgenoten dood zijn, voel je jezelf waarschijnlijk best eenzaam. Maar in goede gezondheid en omringd door familie en vrienden zou ik best heel oud willen worden. Onsterfelijkheid is een ander verhaal. De gevolgen voor de wereld zouden rampzalig zijn als er niemand meer sterft. Wanneer gaan we met pensioen? Op welke leeftijd krijgen we kinderen? Er ontstaat al snel overbevolking. Er komen voedsel- en watertekorten en er ontstaat een steeds grotere kloof tussen arm en rijk. Dat moeten we helemaal niet willen, want daar gaan we aan ten onder. Dan word ik liever onsterfelijk door het schrijven van een mooi boek.'  

Hoe kwam je op het idee voor het verhaal in Medicijn?  

'Veel mensen zijn bang voor de aftakeling en de dood. Talloze wetenschappers zoeken naar middelen tegen veroudering. Vanaf 2013 heb ik de ontwikkelingen op dit gebied bijgehouden. Het is interessant om te zien hoe ver de wetenschap al is, maar het is ook overduidelijk dat wetenschappers in hun onderzoek worden gehinderd door ethische bezwaren. Wat mag je doen met stamcellen van embryo’s? Mogen we wel ingrijpen op het natuurlijke proces? Wat zijn de gevolgen voor de maatschappij? Terechte zorgen natuurlijk. Maar wat als er een wetenschapper is die zich helemaal niet laat tegenhouden door ethische aspecten, procedures, subsidieaanvragen en beroepscodes?

Ik moest denken aan de kloonexperimenten uit de jaren negentig: stier Herman, schaap Dolly. Het zou toch logisch zijn dat er inmiddels ook gekloonde mensen rondlopen? Maar die zijn er niet. Niet dat wij weten althans. Daaruit ontstond de gedachte dat er best al een goed werkend middel tegen veroudering zou kunnen bestaan dat alleen beschikbaar is voor de elite. Wat zou dat betekenen? Hoe wordt het geproduceerd? Wie gebruiken het en waarom? Dat is intrigerende informatie voor een schrijver.'  

Jouw hoofdpersonage Ella Vreeland is een bikkelharde carrièredame die noodgedwongen op de vlucht moet slaan doordat de werkelijkheid haar dreigt in te halen. Kon je je gemakkelijk een voorstelling maken hoe het is om in haar schoenen te staan?  

'Ella is niet zo hard als ze in eerste instantie lijkt. Ze heeft jarenlang medicijnen tegen depressie geslikt en heeft daardoor een cocon om zich heen gebouwd waardoor ze enigszins normaal kan functioneren. Op het moment waarop het verhaal begint is ze net met de antidepressiva gestopt. Daardoor is ze uit balans en moet ze opnieuw leren functioneren. De omstandigheden waarin ze vervolgens terecht komt, dragen daar niet aan bij. Ze schiet in de overlevingsstand, maar niet alles laat zich zomaar wegdrukken. Gaandeweg moet ze toch in het reine komen met zichzelf en haar verleden. Het was niet moeilijk om me in haar te verplaatsen. Veel beslissingen die ze neemt, zou ik ook genomen hebben. Daarnaast weet ik wat een depressie met je doet. En ik ken de wereld waarin Ella werkt. In het verhaal raakt ze alles kwijt wat haar lief is, maar vindt ze ook zichzelf terug. Tijdens het schrijven was Ella een deel van mij.'  

In een column op Hebban haalde je aan dat het heerlijk is om de gedachten en overpeinzingen te verwerken in een verhaal, maar dat je bang was dat het de vaart uit de actie zou halen? Waar leg jij de voorkeur: een intrigerend psychologisch portret of bloedsnelle actie?

'Wellicht valt het door de voortrazende actie en de prominent aanwezige thematiek minder op, maar ik heb juist veel aandacht gehad voor de persoonlijke ontwikkeling van Ella. Ze maakt in dit boek een interessante verandering door die misschien niet altijd letterlijk beschreven wordt, maar die aanwezig is in haar handelen, gedachten en de gesprekken die ze voert. Ik denk dat de meeste lezers die diepere laag wel meekrijgen. En anders moeten ze het boek nog maar een keer lezen! Ik heb dus geen voorkeur voor actie of psychologie. Het kan prima gecombineerd worden.'    

Wat zou je graag nog willen bereiken als thrillerschrijfster?  

'Ik wil bij elk boek iets nieuws doen. Bij Medicijn was dat het toevoegen van actie en een ethisch dilemma. De volgende keer kies ik misschien voor een mannelijke hoofdpersoon of voor een verhaal dat zich in een heel kort tijdsbestek afspeelt. Ik wil in elk geval een originele invalshoek bedenken. Misschien ga ik wel mixen met een ander genre of kies ik een bijzonder vertelperspectief. Ik wil mezelf blijven uitdagen, zodat ik er plezier in blijf houden.'    

Tot slot, is er al een idee voor een vijfde thriller?

'Ik heb al wat ideeën, maar nog niets concreets. Ik moet eerst nog even bijkomen van de bijwerkingen van Medicijn. Intussen werk ik al wel mee aan de jubileumverhalenbundel van het Genootschap Nederlandstalige Misdaadauteurs die in juni uitkomt.' 

Medicijn ligt vanaf vandaag in de boekwinkel. Op Hebban maak je nu kans op één van de exemplaren van Medicijn. Bekijk het kader rechts naast dit interview hoe je kans kunt maken op deze thriller.