Inspiratie

‘Je leert schrijven, maar je kunt niet leren om schrijver te worden.’

Tijdens interviews, signeersessies of lezingen krijg ik vaak de vraag waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Omdat ik schrijf over actuele onderwerpen kan ik in mijn antwoord verwijzen naar het bijhouden van het nieuws en kijken wat er in de samenleving gebeurt, maar eigenlijk is dat niet het juiste antwoord. Het is meer een antwoord op de vraag: ‘Hoe kom je op een idee voor een spannende thriller?’ Wat volgens mij ook de vraag is die de lezer mij werkelijk stelt. 

Inspiratie hoort voor mij meer bij de vraag: ‘Hoe krijg je inspiratie om te schrijven?’ Een idee is immers maar een idee, maar de drang om hier iets mee te doen, om dit idee te verwerken in een verhaal, daar heb je pas echt inspiratie voor nodig. Misschien is dat ook wel de reden dat ik niet echt geloof in inspiratie. De drang om te schrijven is iets waar je volgens mij mee wordt geboren. Je leert schrijven, maar je kunt niet leren om schrijver te worden. Dat ben je of dat ben je niet.

Vanaf het moment dat ik een potlood kon vasthouden begon ik al verhalen te creëren. Eerst in de vorm van tekeningen, later met woorden. Maar schrijven betekende veel meer voor mij dan het schrijven van verhalen. In elk aspect van mijn leven kwam de drang om woorden en gedachten op papier te zetten terug. Ik onderhield met meerdere mensen briefcorrespondenties, hield dagboeken en art journals bij, schreef verhalen, gedichten en scripts voor toneelstukken.

Het schrijven van brieven is helaas een reliek van het verleden geworden, met de mappen vol correspondentie met mensen waarvan sommigen al zijn overleden als stilzwijgende getuigen. E-mail en social media heeft die rol overgenomen, maar de inspiratie is daarbij voor mij verdwenen. Er gaat niets boven een handgeschreven brief.

Het schrijven van verhalen is gebleven, net als het bijhouden van een art journal. Vooral het laatste helpt mij bij het schrijfproces. Het helpt mij om te creëren, rust te vinden in mijn hoofd en na te denken over verhaallijnen, karakters en de emoties die bij het verhaal horen. Het is bijna iets meditatiefs. Ik probeer dagelijkse gebeurtenissen en gevoelens vast te leggen in beeld en tekst, terwijl ik de rust vind om te luisteren naar de stemmen van mijn karakters en het verhaal dat zij willen vertellen. Een verhaal dat mij inspireert om te schrijven en moet vertellen.

Voor elke schrijver werkt dit natuurlijk anders, maar voor mij werkt inspiratie vinden op deze manier. Dat en gewoon schrijven. Want met wachten op inspiratie worden geen boeken geschreven. Soms moet je gewoon beginnen, dan komt de rest vanzelf. 


Foto's art journal: (c) Natasza Tardio