Interview David Baldacci

David Baldacci (1960) is een honkvast persoon. Samen met zijn vrouw en twee kinderen woont hij in Virginia, de staat waar hij ook ter wereld kwam.
Al op jonge leeftijd ontwikkelde hij een grote liefde voor boeken. Sociaal als hij was, wilde hij dat met iedereen delen. “Ik hield van lezen en ik wilde andere mensen de magie van een goed verhaal laten voelen.” De beste manier voor David om dat te doen, was zelf de pen ter hand te nemen en zijn fantasiewereld aan het papier toe te vertrouwen. “Ik ben altijd een verhalenverteller geweest. Als kind schreef ik al verhalen die ik wilde laten publiceren. Omdat ik dacht dat ik niet zou doorbreken als schrijver, ben ik uiteindelijk maar politicologie en rechten gaan studeren.” Dit leverde Baldacci een negen jaar durende carrière als bedrijfsjurist en strafpleiter op in Washington D.C. Tijdens deze periode maakte hij kennis met de fijne kneepjes van het schrijven van fictieverhalen. Pas toen duidelijk werd dat er uitgevers bereid waren om voor zijn werk te betalen, durfde hij een fulltime carrière als schrijver aan. Deze beslissing pakte bepaald niet verkeerd uit. Zijn debuut ‘Absolute Power’ (Het recht van de macht), bereikte in één klap de top van de bestsellerslijsten en kreeg de Britse W.H. Smith’s Thumping Good Read Award for fiction. En daar bleef het niet bij. Ook een nominatie voor een Italiaanse literaire award viel Baldacci ten deel. Bovendien werd zijn debuut verfilmd door Castle Rock Entertainment met niemand minder dan Clint Eastwood en Gene Hackman in de hoofdrollen.
Een goed begin is het halve werk moet Baldacci gedacht hebben, toen hij vanuit het niets een wereldwijd geprezen auteur werd. Elk boek dat Baldacci schrijft, prijkt zonder uitzondering bovenaan de bestsellerslijsten. Van gewone man tot VIP, iedereen houdt van Baldacci. Dat de voormalige Amerikaanse president Clinton ‘Vuil Spel’ in 1999 tot zijn favoriete boek verkoos, is dan ook niet verbazingwekkend.

Vakidioot
David Baldacci is een bevlogen schrijver die gek is op zijn vak. Naast het schrijven van thrillers produceert hij ook korte verhalen, filmscripts en artikelen. “Als ik niet schrijf, voel ik me niet prettig. Ik kan dan ook overal schrijven, een trein, een vliegtuig of een boot, het maakt me niet uit. Ik heb zelfs wel eens geschreven met een huilend kind op mijn arm… Als je op zoek gaat naar de perfecte plaats om te schrijven, zal er nooit iets uit je handen komen. Deze plek bestaat namelijk niet.” In tegenstelling tot veel andere schrijvers heeft Baldacci geen strak en dagelijks schrijfritme. “ Ik schrijf geen vast aantal uren per dag, maar ben er wel continu over aan het nadenken. Als ik er dan echt voor ga zitten, schrijf ik zo 15 tot 30 pagina’s in één keer, omdat het allemaal luid en duidelijk in mijn hoofd zit. Ik ben op mijn best als ik de plotlijnen van te voren echt goed heb uitgedacht. Ik ben er dan helemaal klaar voor en ben niet te houden.” Volgens eigen zeggen levert het schrijversvak Baldacci alleen maar voordelen op. “Ik ben een beroemdheid die tegelijkertijd toch anoniem is. Niemand vertelt mij wat voor kleren ik aan moet en ik word betaald om te dagdromen. Mensen vragen me steeds als ik weer een boek af heb of ik een rustperiode inlas. Ik kijk ze dan aan en zeg dat mijn hele leven één lange ‘break’ is, omdat ik doe wat ik écht wil: Schrijven!” Gedreven door zijn liefde voor het schrijven en geïnspireerd door zijn passie voor boeken houdt Baldacci veel lezingen in zowel binnen- als buitenland. Hij vindt het belangrijk dat kinderen en tieners kennis maken met het fenomeen lezen en schrijven en levert daar graag zijn bijdrage aan. Vanuit die optiek richtte hij samen met zijn vrouw de ‘Wish You Well Foundation’ op. Dit goede doel ondersteunt o.a. literaire projecten op scholen. Baldacci verzorgt zelf workshops aan kinderen die geïnteresseerd zijn in creatief schrijven. Voor jong talent heeft Baldacci een duidelijke boodschap: “Ga er nooit zomaar vanuit dat je met schrijven je brood kunt verdienen en als dat wel het geval is, zorg dat je schrijft met de enige juiste reden, namelijk dat je gek bent op schrijven. Mensen die willen schrijven omdat ze hun huidige werk haten of snel rijk willen worden zullen nooit iets goeds neerzetten.”

Kwaliteit boven kwantiteit
Hoewel Baldacci veel aandacht besteedt aan het stimuleren van jong talent gaat dit niet ten koste van zijn eigen werk. Kwaliteit afleveren is Baldacci’s voornaamste doel en daar moet alles voor wijken. Dat dit soms de verschijning van zijn boeken wat vertraagt, deert hem niet. “Het duurt ongeveer 18 maanden om een boek van start tot finish te produceren. Ik ken schrijvers die beweren dat ze in zes maanden een boek kunnen schrijven. Het kost mij al zes maanden om gedegen research te doen voor een verhaal. Ik zal nooit de kwaliteit opofferen ten faveure van de kwantiteit. Ik heb altijd zorgvuldig vermeden om in de valkuil te trappen van een wurgcontract, dat me gebiedt vijf of zes boeken te schrijven in een tempo dat ik niet prettig vind.” Om kwaliteit te waarborgen is gedegen research ter ondersteuning van het verhaal een must. Baldacci neemt daar dan ook uitgebreid de tijd voor. “Als ik onderzoek doe voor een verhaal, dan gedraag ik me als een echte journalist. Voor al mijn boeken probeer ik dingen te weten te komen die het verhaal uniek en interessant maken. Elk boek moet iets speciaals hebben.” Naast boeken en ander geschreven materiaal is het één-op-één gesprek Baldacci’s favoriete manier om feiten te achterhalen. “Als je te weten wilt komen hoe iemand zijn werk doet, dan kun je dat maar gedeeltelijk uit boeken halen. Mensen passen hun manier van werken in de praktijk steeds aan en worden steeds beter in wat ze doen. Dit soort informatie is meestal niet op papier terug te vinden. Als je echt wilt weten hoe het er in ‘real life’ aan toe gaat, dan moet je met mensen praten. Alleen dan kun je de nuances en kleine details achterhalen die een verhaal interessant en realistisch maken.” Dan is het nog de kunst om uit alle verkregen informatie de bruikbare stukjes te halen. “Ik denk dat ik van al het materiaal dat ik uit research verkrijg maar 10% in mijn boeken verwerk. Ik ben van mening dat het opnemen van massa’s informatie het leesplezier niet ten goede komt. Het is heel belangrijk dat de feiten en weetjes naadloos aansluiten op de flow van het verhaal, zodat het een leesbaar geheel blijft.”

It’ s all in the family
Met een achtergrond als advocaat is het niet zo vreemd dat veel van Balddaci’s boeken gaan over recht en onrecht. “De rechtspraak is een gebied waar ik veel vanaf weet en het bestuderen van oude rechtszaken levert veel bruikbaar materiaal op voor een schrijver. In mijn plots probeer ik altijd klassieke dilemma’s en interessante confrontaties van ‘gewone’ mensen met machtige organisaties te verwerken. Politieke situaties, advocaten en Washington leveren een belangrijke bijdrage aan mijn creatieve denkproces. Ik vind het fascinerend om te zien hoe rechtbanken worstelen met rechtspraak en politieke belangen. Uitspraken die gedaan worden, doen de beide partijen in een conflict niet altijd evenveel recht. Ik vind dat uitermate intrigerend en denk dat andere mensen dat ook vinden.” Ook familierelaties is een onderwerp dat Baldacci mateloos interesseert en dat hij veelvuldig in zijn verhalen verwerkt. “De beslommeringen binnen families zijn zeer persoonlijk, soms tenenkrommend, complex en emotioneel. Iedereen heeft er mee te maken. We kunnen het niet negeren hoe graag we dat soms ook willen. Ze zijn hart en ziel van het klassieke dramaverhaal met leed, worstelingen, gevechten, liefde, haat en moord. Familiedrama’s bestaan al net zo lang als verhalen.” Baldacci is van mening dat de invloed van familie veel groter is dan wetenschappers beweren. “Deze invloeden zijn soms zo subtiel en openbaren zich vaak pas jaren later op totaal onvoorspelbare manieren. Om het gedrag van iemand te verklaren en te snappen, is het achterhalen van iemands verleden noodzakelijk voor het totaalplaatje. Je maakt ook geen lasagna zonder pasta…” In Baldacci’s thriller ‘In het hart’ is de familiaire invloed het beste uitgewerkt. “Dat boek is mijn meest persoonlijke tot nu toe en het heeft het ideaalbeeld dat ik als schrijver nastreef een stuk dichterbij gebracht.”

Boeken met karakter
Verhalen kunnen op twee manieren geschreven worden, vanuit de plot of vanuit de karakters. Baldacci kiest voor de laatste optie. “Als ik zelf een boek lees dan blijven de hoofdpersonen me altijd beter bij dan de plot. De karakters in mijn eigen boeken zijn dan ook de brandstof van het verhaal. In mijn hoofd zijn het echte mensen van vlees en bloed. Ik denk dat ik goede plots verzin, maar ik heb mensen nodig om het verhaal meeslepend te maken. Ik streef ernaar om de karakters in mijn boeken steeds complexer te maken. Originele en memorabele personen maken een verhaal zo veel leuker.” Het schrijven van ‘In het hart’ was in dat opzicht een leerzame ervaring. “Ik denk dat ik toen heb geleerd om meer te doen dan simpelweg een leuk verhaal vertellen. Af en toe aan de handrem trekken en de tijd nemen om de lezer echt kennis te laten maken met een karakter geeft een verhaal meer diepgang en zorgt ervoor dat het boek beter blijft hangen in het hoofd van de lezer.” Niet al Baldacci’s collega’s delen deze visie. “Ik ken schrijvers die vinden dat het uitdiepen van karakters de vaart uit het verhaal haalt en dat het onnodig veel tijd van de lezer in beslag neemt. Ik antwoord dan altijd:‘Wat is er mis met rustig genieten van een goed verhaal? De kwaliteit van een boek valt toch niet af te meten aan het aantal uur waarin de lezer het uitleest?’” Hoewel Baldacci in principe geen serieschrijver is, laat hij de karakters Sean King en Michelle Maxwell uit ‘Onbewaakt ogenblik’ opnieuw terugkomen in zijn nieuwste boek ‘Het uur van de zonde’. Ook Web London uit ‘De laatste man’ zal in de toekomst zijn rentree maken. “Web London is een karakter dat ik in een volgend boek terug wil laten komen. Ik hou van die man.” Niet alle karakters in Baldacci’s boeken zijn superhelden en dat is een bewuste keuze. “Ik probeer in al mijn verhalen in ieder geval een ‘doorsnee’ karakter op te nemen. Hierdoor kan de lezer zich er beter mee identificeren. Ook vind ik dat elk verhaal een moreel aspect moet herbergen. Via een van mijn hoofdpersonen verwerk ik dat morele tintje in het verhaal.”

I love…you, me, everybody!
Zoals elke schrijver doet Baldacci zijn best om zichzelf steeds weer te verbeteren. Zijn fans helpen hem daar bij. “Ik vind het fantastisch om met mijn fans te praten. Feedback van mijn lezers is heel erg belangrijk voor me. Ik heb in de loop der jaren veel van hen geleerd. Wat me nog steeds verbaast is dat de dingen die fans zich van mijn boeken herinneren niet overeenkomen met de dingen die ik dácht dat ze zich zouden herinneren. Soms focussen lezers op dingen waar ik zelf nooit zoveel aandacht aan zou besteden. Dat heeft me geleerd, dat je niet kunt voorspellen wat de lezer aanspreekt en dat je dus elk detail in een boek zo goed mogelijk moet uitwerken.”
Hoewel Baldacci in de uitoefening van zijn vak veel op zichzelf is aangewezen, verliest hij ook de wereld om zich heen niet uit het oog. Buiten de inzet voor zijn eigen ‘Wish You Well Foundation’ springt hij ook in de bres voor andere goede doelen. Zo is hij ambassadeur van de Amerikaanse Multiple Sclerosestichting en draagt hij onder andere ook de patiëntenvereniging van mensen met de ernstige, chronische aandoening Cystic Fibrosis (Taaislijmziekte) een warm hart toe. Op zijn persoonlijke website staan links naar de doelen die hij ondersteunt en blijft ondersteunen. Zoals Baldacci zelf zegt:“Als je de resultaten van een goede daad ziet in de gezichten van de mensen die je helpt, dan ben je voor je leven verkocht.”

Baldacci’s nieuwe boek ‘Het uur van de zonde’ is nu te koop in de winkel.