Fiona Rempt: 'Fantasy stond al langer op mijn wenslijstje'

Rempt schrijft verhalen omdat ze fantasie belangrijker vindt dan echtheid, schrijft de auteur op haar website. “Het is een beetje een hobby, een beetje een vlucht, een beetje ontspanning, een beetje werk en vooral een verrassing.” Haar fantasie wendde ze aan voor inmiddels meer dan dertig titels, waarvan de nieuwste, De drakendoder, sinds deze week in de winkels ligt. Rempts eerste echte fantasyverhaal voor kinderen.

“Toen ik begon met schrijven ben ik in het prentenboek ‘gerold’, maar ik houd zelf eigenlijk meer van spannende avonturen. Zowel om te lezen als om te schrijven," vertelt de auteur als Hebban haar vraagt naar de aanleiding voor deze nieuwe serie. "Het stond dan ook al veel langer op mijn wenslijstje om fantasy te schrijven. Het scheppen van een nieuwe wereld of nieuwe realiteit in onze bestaande wereld, is wat ik het liefste doe. En ik ben er voorlopig nog niet klaar mee. Van ‘De Orde van de Drakenmenners’ komen nog twee delen en voor daarna heb ik ook al andere ‘avontuurlijke’ plannen.” 

Toch verwerkte je ook realistische en herkenbare thema’s in het verhaal, waar elk kind mee te maken kan krijgen. Zo moet hoofdpersoon Matti zien om te gaan met de afwezigheid van zijn ouders en met zijn eigen onverwachte emoties, maar ook op nieuwe mensen en op zijn eigen instinct leren vertrouwen. Daarin ontwikkelt hij zich gedurende het verhaal. Wat kun je vertellen over de totstandkoming van het personage Matti?


“Matti is een vriendelijke, beetje onzekere jongen, die graag duidelijkheid en orde in zijn leven schept. In de loop van het verhaal ‘groeit’ hij door alles wat hij meemaakt. Ook voor mij. Toen ik begon met het schrijven van De Drakendoder wist ik alleen zijn naam, dat hij in Finland geboren was en dat hij al op jonge leeftijd zijn ouders kwijt zou raken. De rest is gegroeid.”

Net als in Supervrienden staat in De drakendoder het thema vriendschap centraal. Je hoofdpersonages Matti en Tink zijn beste vrienden en delen alles met elkaar. Matti is heel onbaatzuchtig; zo gunt hij zijn vriend Tink ook leuke momenten met het draakje Loef en een plek in de drakenwereld. Is dit een boodschap die je je lezers bewust mee wilt geven?

“Het is geen bewuste boodschap, maar ik vind vriendschappen wel belangrijk. Zeker voor kinderen en jongeren. Als je in je jeugd goede, eerlijke vrienden hebt, geeft dat een veilige basis. De wereld ontdekken en valkuilen ontwijken doen de meeste jongeren met hun vrienden en niet met familie. Ik ben zelf ook nog steeds dikke vriendinnen met drie meisjes die ik al ken sinds mijn tienerjaren. Zij kennen me beter dan wie dan ook…”

Je hebt gekozen voor een internationale setting in De drakendoder. Zo komt Matti oorspronkelijk uit Finland, woont hij bij pleegouders in Parijs en vertrekt hij naar een tropisch eiland waar de Orde van de Drakenmenners ook bestaat uit een internationaal gezelschap. Kun je iets vertellen over deze keuze?

“Dat is inderdaad wel een bewuste keuze. Het komt door een ander boek dat ik geschreven heb, Omgeruild. Dat gaat over twee meisjes die na hun geboorte verwisseld zijn. Die meisjes wonen in Amsterdam en Wassenaar. Toen het boek verschenen was, kreeg ik van de vrouw die de buitenlandse rechten verkoopt te horen dat buitenlandse uitgevers het onderwerp en de schrijfstijl mooi vonden, maar dat de setting van het verhaal te Nederlands was om het in vertaling uit te brengen. Gelukkig is het wel in het Duits verschenen (Vertauscht), maar ik vond het toch een gemiste kans. Voor De drakendoder heb ik daarom bewust een internationale wereld geschept, maar er zit wel één Nederlands karakter in, Tomas.”

Je hebt al heel wat boeken op je naam staan, maar dit is een heel ander soort verhaal dan je eerder geschreven hebt. Welke reacties hoop je van je lezers te krijgen op De drakendoder? Wanneer ben je tevreden?

“Ik hoop natuurlijk dat het een internationaal megasucces wordt en dat Steven Spielberg morgen op de stoep staat om de filmrechten te kopen! Maar mijn eerste doel is om een breed publiek te bereiken en de lezers nieuwsgierig te krijgen naar deel 2.”

Een aantal van je boeken zijn echt gericht op jonge meiden, maar over het algemeen schrijf je vrij vaak vanuit jongensperspectief, zo ook in De drakendoder. Gaat je voorkeur daarnaar uit of is daar een speciale reden voor?

“Haha, daar klaagt mijn dochter ook over. Alhoewel zij De Drakendoder geweldig vindt. De hoofdpersonen zijn jongens, maar verder is het niet echt een jongensboek. Ik heb wel een aantal echte meisjesboeken geschreven (Lux, Lux en Luna, Omgeruild, Roze). Verhalen specifiek voor jongens vond ik altijd moeilijk, maar sinds ik een zoon heb, begrijp ik jongens en mannen beter. Ze zijn veel liever en gevoeliger dan ik dacht.”

Je werkt uiteraard veel samen met illustratoren. Kies jij per boek zelf met welke illustrator je wilt werken?

“Ja, in overleg met de uitgever. Voor De drakendoder was dat best lastig. Ik wilde niet de standaard fantasycover, met sprookjesachtige figuren in pastelkleuren. Het moest sprankelen en humor hebben. Daniëlle Futselaar heeft dat meer dan fantastisch gedaan. Het grootste struikelblok daarbij was Matti. In de verschillende versies van de omslagillustratie heeft zijn uiterlijk een ware metamorfose ondergaan.”

Je maakt boeken voor kinderen van alle leeftijden. Zo schreef je prentenboeken, verhalen voor beginnende lezers, maar ook verhalen voor kinderen van 10+. Welke doelgroep heeft jouw voorkeur?

“Alle genres en leeftijden zijn leuk om voor te schrijven, maar mijn voorkeur gaat uit naar 8+ tot 10+. Inhoudelijk kun je dan heel veel en je schrijft voor de doelgroep zelf. Bij boeken voor jongere kinderen kiezen de ouders meestal, dus schrijf je in zekere zin voor hen. Vanaf een jaar of acht kiezen de kinderen zelf hun boeken. Iedere boekbespreking die over een van mijn boeken gehouden wordt, vind ik een eer. Dat heb je toch niet met prentenboeken.”

Kunnen we in de toekomst ook een boek voor young adults of volwassenen verwachten?


“Toevallig heb ik deze zomer een goed plot voor een who-done-it (detective) voor volwassenen bedacht. Bij mij begint het altijd met een idee dat dan moet rijpen in mijn hoofd. Ik hoop volgend jaar een keer tijd te vinden om dit goed uit te gaan werken.”

Sinds 2006 richt je je fulltime op het schrijven. Supervrienden werd meteen een gigantisch succes met vele vertalingen. Was er daarvoor echter een moment waarop je twijfelde of je wel de juiste stap had genomen?

“Ik twijfel nog steeds met enige regelmaat, maar steeds minder vaak. Ik kan me geen mooier werk en leven voorstellen.”

Je schrijft ook informatieve boeken, bijvoorbeeld in opdracht van Het Klokhuis. Wat zijn daarin de uitdagingen voor jou als schrijver?


“Ik werk eigenlijk altijd aan meerdere boeken en projecten tegelijk. De combinatie van fictie en non-fictie is dan heel prettig. Ook leer je goed schrijven van non-fictie, omdat je bestaande informatie moet gieten in een stramien voor een bepaalde doelgroep. Dit moet natuurlijk wel bij je passen. De stijl van Het Klokhuis ligt mij bijvoorbeeld goed.”

Kinderen zullen na het lezen van het einde van De drakendoder niet kunnen wachten op het tweede boek. Wanneer kunnen we het volgende deel in ‘De orde van de drakenmenners’ verwachten en kun je vast een tipje van de sluier oplichten?


“Het tweede deel, De Drakenjager, staat gepland om te verschijnen in de zomer van 2016. Een jaar na deel 1 dus. Ik zit er nu helemaal in en het wordt weer superspannend. In dit boek zullen de lezers de draak als wezen/dier ook veel beter leren kennen.”



Meer weten over Fiona? Bezoek haar website!
In onderstaande video leest Fiona een fragment voor uit haar nieuwste boek De drakendoder.