Kom hier dat ik u een Hebban Award geef

Kom hier dat ik u kus bestormde de Vlaamse en Nederlandse bestsellerlijsten, was Boek van de Maand in De Wereld Draait Door, is genomineerd voor de NS publieksprijs, wordt net als je debuutroman verfilmd en wint nu de Hebban Award voor literatuur. Wat betekent deze award voor jou?

'Veel. Een boek bestaat maar bij gratie van de lezer. Als die lezers dan vinden dat jouw boek die eer verdient, kan je daar alleen maar heel blij van worden.'

Na Vele hemels boven de zevende was je enorm verbaasd door de vele persoonlijke reacties die je via de mail kreeg. Hoe heb je dat ervaren bij je tweede boek?

'Ook al is het boek nu een jaar uit, ik krijg nog dagelijks post van mensen die willen vertellen over wat de roman met hen deed. Heel bijzonder, al die belangeloze warme reacties. Mijn mensbeeld is er aanzienlijk positiever op geworden sinds ik ben beginnen te schrijven. Ha.'

Je hebt tien jaar lang als dramaturg gewerkt. Hoe heeft dat jouw schrijven beïnvloed?

'Dat heeft mij beïnvloed zoals alle leven dat ik geleefd heb dat deed, zoals alle kunst die ik zag, elke observatie op straat, elke gedachte, elke emotie, elke dappere poging, elk falen, elke blik naar ver weg van hier. Misschien zijn al die jaren in repetitiekoten er wel mee verantwoordelijk voor dat ik niet anders kon dan de dialogen in de gij-vorm schrijven. Ik moet het toch zelf kunnen geloven, dat mensen zo praten, en in mijn wereld doen ze dat zo. Dat weten ze in de Belgische podiumkunsten ook al lang.'

Je krijgt vaak de vraag in hoeverre jouw boeken autobiografisch zijn. In een interview met De Morgen vertelde je: ‘Ook al zijn mijn boeken niet autobiografisch, daar was ik af en toe wel bang voor’. Kun je dit toelichten?

'Dat is dan wat ongelukkig weergegeven. Ik ben er niet bang van. Maar het is gewoon zo dat de anekdotiek van het verhaal de vrucht van mijn verbeelding is. En natuurlijk zijn mijn boeken persoonlijk, maar dat geldt volgens mij voor elke schrijver. Ook ik moet het hebben over datgene wat mij verontrust, ontregelt, bang maakt, over datgene wat ik almaar probeer te doorgronden en te begrijpen, over de grote vragen die ik mij stel als ik naar het leven en de wereld kijk. Maar het lekkere van schrijven is net dat je dat mag vormgeven in een verhaal dat je lekker kan verzinnen. Dat woeste stoeien in je hoofd is net zo prikkelend, een machtig wapen in de strijd tegen de banaliteit van de dagen.'

Met welk personage uit je twee boeken voel je je het meest verbonden?

'Ik voel mij verbonden met al mijn personages, anders kan ik er niet over schrijven. Ze moeten mij dierbaar zijn, zelfs in hun gestuntel en hun boze onvermogen.'

Zowel in Vele hemels boven de zevende als in Kom hier dat ik u kus wordt het verhaal deels vanuit een kind verteld. Hoe komt het dat je je zo goed kan verplaatsen in wat een kind denkt, voelt en zegt?

'Ik denk dat een goed schrijver alles moet kunnen: zich verplaatsen in het hoofd van een man van tachtig of in dat van een meisje van negen. Daarnaast heeft het er mogelijks wel mee te maken dat ik zelf groot ben geworden in oorlog met mezelf, dat ik als kind zoveel heb gedacht dat nooit mocht gezegd, en dat die stem een beetje bij mij gebleven is. Misschien.'

In hoeverre ben je betrokken bij de verfilming van Kom hier dat ik u kus?

'Eigenlijk niet. Ik heb veel vertrouwen in Niels van Koevorden en Sabine Lubbe Bakker, en ik ben er juist benieuwd naar hoe zij van mijn verhaal het hunne zullen maken. We hebben wel afgesproken dat we nu en dan ergens halfweg tussen Amsterdam en Gent gaan eten om wat bij te kletsen, maar elke reactie van mij op hun werk is vrijblijvend. Zij zijn de filmmakers, zij moeten het doen.'

Na je twee succesvolle romans werk je nu aan je derde. De lat ligt wel erg hoog nu…voelt dat als een druk? Wat kun je al vertellen over je derde roman?

'Het is prachtig om al zo vaak te mogen horen van lezers: wanneer komt de volgende, we kijken ernaar uit. Dat creëert geen druk, dat geeft toestemming. En natuurlijk is het elke keer weer doodeng om een boek los te laten op de wereld, maar dat is nu niet erger dan de vorige keren.

De derde is geen roman, maar ook geen bundel lukraak bij mekaar gegooide verhalen. Je moet echt beginnen bij het begin en eindigen bij het eind. In dit boek figureren vijftien mensen. Allemaal op een bepalend moment in hun leven, zo'n moment waarop de dingen ontploffen of imploderen, stilvallen of deblokkeren, kapotgaan of ten goede keren. En omwille van dat opzet koester ik de hoop dat dit boek meer zal zijn dan de droge optelsom van de delen, om de gezamenlijke grond en de subtiele cohesie tussen de verhalen. Dit boek doet op een andere manier een poging om iets te vertellen over hoe wij dit leven proberen te overleven. Het gaat het over wurgende eenzaamheid. Over vluchten en ontsnappen, wat geenszins hetzelfde is. Over verledens die je blijven achtervolgen, tot je beter leert te weten. Over het verlangen om gezien te worden, de verschroeiende wil om het goed te doen, de opmerkelijke veerkracht van wie weigert op te geven. En over de heftige wereld die het soms zelfs de dappersten onmogelijk maakt.'

Als jij een Hebban Award had mogen uitreiken, wie had die award volgens jou dan absoluut verdiend?

'Ik was in buitengewoon goed gezelschap in dat lijstje genomineerden. Het is bijna onwerkelijk om verkozen te worden boven bijvoorbeeld Jeroen Brouwers waar ik zoveel bewondering voor heb. Ze hadden het wat mij betreft ongeveer allemaal verdiend. Dat maakt de eer voor mij nog groter.'

Giveaway!

Wil jij een gesigneerd exemplaar van Kom hier dat ik u kus winnen? Doe mee met de giveaway maak kans op deze met een Hebban Award bekroonde roman!