Interview Howard Roughan

Kun je jezelf voorstellen aan het Nederlandse publiek? Wie is Howard Roughan en wat is het mooiste dat hij tot nog toe bereikt heeft?
“Sander, ik zou het prettig vinden als jij mij een passende introductie geeft. Maar als toevoeging daarop wil ik graag melden dat ik getrouwd ben met een prachtige vrouw (Christine) en we een te gekke zoon hebben, genaamd Trevor. Al word ik honderd, ik zal nooit iets mooiers kunnen bereiken dan dit.”

Voordat je begon te schrijven werkte je in de reclamewereld. Wanneer en waarom besloot je om fulltime te gaan schrijven? En waarom juist in het thrillergenre?
“In de reclamewereld geldt, net als in vele andere beroepsgroepen dat elke keer als je promotie krijgt je steeds minder doet wat je eigenlijk leuk vindt: de creatie. Hoewel ik erg veel geluk had om als creatief directeur te werken bij een mooi bureau, ging het grootste deel van mijn tijd zitten in het praten met klanten en aansturen van medewerkers. Ik zocht naar een nieuwe uitlaatklep voor mijn creativiteit, dus ik begon met het schrijven aan mijn eerste boek. En waarom nu juist in dit genre. Ach, dat was niet eens een weloverwogen beslissing. Ik denk dat ik me gewoon aangetrokken voel tot verhalen waarin – onvermijdelijk – de politie om een hoekje komt kijken.”

In je debuutthriller De hoogvlieger heeft de hoofdpersoon, Philip Randall, een affaire met de vrouw van zijn beste vriend. Hij komt in de problemen wanneer iemand erachter komt en hem hiermee gaat chanteren. Hoe ben je op dit idee gekomen?
“Eigenlijk begon het idee niet zo zeer met Philip Randall, maar juist met ‘wreker’ Tyler Mills. Daar zit een verhaal aan vast. Op een dag – tijdens mijn reis in een forenzentrein – zat ik naast een zeer irritant persoon die nonstop zat te bellen met zijn mobiele telefoon. Ik werd gek van hem, maar was te beleefd om er iets van te zeggen. Op dat moment bedacht ik een karakter dat wel iets zou ondernemen. Met voldoende gevoel voor drama. En ineens was Tyler daar. Philip kwam direct daarna toen ik bedacht ‘wie zou nu Tyler’s perfecte slachtoffer zijn?’. Dat was Philip. De man met een groot geheim voor de buitenwereld.”

In de eerste paragraaf vertelt Randall dat je zijn verhaal pas begrijpt als je ooit zelf een affaire hebt gehad. Is er iets dat je ons wilt vertellen, Howard?
“Op het advies van mijn advocaat, mag ik deze vraag niet beantwoorden. (Grapje!). Dit is nu precies de reden waarom je de De hoogvlieger kunt vinden op de plank van het fictiegenre. Het verhaal is gebaseerd op pure speculatie van mijn kant waarbij ik denk dat paranoia en vreemdgaan hand in hand gaan.”

Ik las ergens dat Michael Douglas plannen heeft om De hoogvlieger te verfilmen. Is er iets nieuws te melden op dit vlak?
“Ja zeker. We zijn momenteel hiermee bezig. Michael Douglas’ productiemaatschappij Furthur Films gaat het produceren. Ik ben – samen met regisseur John Polson (o.a. Hide and Seek met Robert Niro) – verantwoordelijk voor het scenario van de film.”

Er wordt momenteel veel gespeculeerd over de verfilming van De Da Vinci Code. De schrijver, Dan Brown, zou het volgens de roddels niet eens zijn met de keuze van Tom Hanks voor de hoofdrol (Robert Langdon). Heb jij zelf ideeën voor de hoofdrolspelers voor een eventuele verfilming van jouw boeken?
“Nee, eigenlijk niet. Ik heb geen specifieke namen in gedachten. Als het gaat over de verfilming van een boek, denk ik dat auteurs altijd open moeten staan voor de ideeën van de filmmakers. Zeker op het gebied van de feitelijke (en financiële) haalbaarheid met betrekking tot de keuze van een auteur.”

Je tweede boek, De valse belofte, verscheen onlangs in ons land. Kun je in het kort vertellen waar dit over gaat?
“Een aantal jaren terug was ik op een cocktailparty en daar vertelde een vrouw mij dat het voor haar heel erg belangrijk is dat ze haar therapeut kan vertrouwen. Dit begrijpende begon ik na te denken over de vertrouwensrelatie tussen patiënt en psycholoog. Want hoe weet een psycholoog nu of hij zijn patiënt kan vertrouwen. En ja, het idee voor De valse belofte was geboren. In een notendop gaat het dus over een psycholoog die de verkeerde patiënt treft...”

Heb je – als voormalig creatief directeur – enige invloed op de omslagen van je boeken in Amerika? Wat vind je trouwens van de Nederlandse covers?
“Love, love, love the Dutch covers! Gewoon prachtig. Wat betreft de Amerikaanse omslagen.... daar heb ik gemengde gevoelens over. Ik had geen invloed daarop, en ik was dan ook helemaal niet blij met hetgeen zij bedacht hadden voor The Up and Comer (De hoogvlieger). Maar voor The Promise of a Lie (De valse belofte) mocht ik wel samen met de uigever werken aan de cover. Ik ben erg blij met het resultaat daarvan.”

Tot nu toe heb je alleen opzichzelfstaande thrillers geschreven. Heeft dit een bepaalde reden? Denk je dat je ooit een serie zult schrijven?
“Ik zeg nooit nooit, maar wanneer je met een seriekarakter komt ga je een huwelijk aan. Je kunt maar beter zeker weten dat je van je hoofdpersoon gaat houden voordat je besluit een groot deel van je tijd met hem of haar te delen.”

Onlangs heb je samengewerkt met bestsellerauteur James Patterson. Honeymoon verscheen enkele weken geleden in de Verenigde Staten en in ons land onder de titel Belofte maakt schuld. Hoe was het om te werken met één van de meest populaire thrillerschrijvers ter wereld?
“Heel erg spannend, en meer nog heel erg plezierig. Jim is heerlijk om mee samen te werken. Hij bezit een bijna geheimzinnige gave voor het vertellen van verhalen. Momenteel werken we aan een tweede boek, ook een ‘standalone’.”

Wanneer vind je dat je het helemaal gemaakt hebt als thrillerschrijver: wanneer je a) een Dagger Award in ontvangst hebt genomen, b) de NY Times je fantastisch heeft beoordeeld, c) je een miljoen boeken hebt verkocht of d) je boeken in 20 talen worden uitgebracht?
“Geen van de bovenstaande opties. Ik denk veel kleiner, of eigenlijk veel persoonlijker. Waar ik het meest trots op ben is dat ik iets kan bedenken en op papier kan zetten waarvoor alleen ik 100% zelf verantwoordelijk ben. Iets wat helemaal van mezelf is. Op de rest heb ik geen enkele invloed, dus ik kan me daarover ook geen zorgen maken.”

Welk boek lees je momenteel zelf?
“Het enige wat ik momenteel lees zijn voorleesboeken voor mijn vierjarige zoontje. Momenteel lezen we ‘The Giving Tree’. Trevor vindt het fantastisch als ik hem voorlees... en dat iedere avond weer!”

Ben je ooit in Nederland geweest of heb je plannen om ons land te bezoeken?
“Ik moet het genoegen nog krijgen. Is er iemand die mij wil uitnodigen, alsjeblieft...”

Welke vraag heb je gemist en had je eigenlijk gehoopt dat ik zou stellen?
“Heb je de cheque ontvangen die we je hebben gestuurd?”