De nachtelijke overpeinzingen van Isa Maron
Pagina 2 van 3
Psychopathie kan heel handig zijn
"Geweld zit tussen de oren. Het is een psychologisch iets. Maar ik moet toegeven dat ik, naarmate ik meer boeken schrijf, beter in staat ben een goede balans te bewaren. Geweld is nu wat functioneler geworden."
(Karin Slaughter, interview Crimezone 2007)
'In de eerste boeken van Karin Slaughter vond je veel gruwelijke details, veel geweld. Ik heb net Mooie meisjes gelezen, een van haar laatste boeken en ook daarin stonden veel gruwelijkheden. Ik neem aan dat de auteur de lezer duidelijk wil maken dat de moordenaar in het boek ook echt een grote engerd is. Dat maakt het niet alleen spannender, maar ook dringender.
In "De Noordzeemoorden" vind je ook gruwelijkheden. Ik denk daar goed over na. Vooral in Eindspel is het soms heftig. Ik vond dat het nodig was. Het maakt het verhaal schrijnend. Waarom zou je verzachten wat echt heel afschuwelijk is? Het verdrietige is namelijk dat dit soort heftig geweld op veel plekken in de wereld dagelijks plaatsvindt. Dat moeten we niet mooier voordoen dan het is.'
"Een boek schrijven, wat voor boek dan ook, is een uitputtingsslag. Een auteur die anders beweert, liegt. Schrijven beteken tobben, klooien, vloeken, janken, drinken, slapeloosheid, aangifte wegens geestelijke of lichamelijke mishandeling van je partner. De rand van de waanzin. De beklimming van de Himalaya bij –30 is er een peulenschilletje bij."
(Tomas Ross, column op Hebban 2014)
'Tomas Ross heeft helemaal gelijk. Je omgeving moet het ontgelden, maar jijzelf ook. Een boek schrijven is een ritje met de achtbaan. Als je er aan begint heb je er zin in, het is spannend, maar als je boven aankomt en naar beneden stort, vraag je je af waarom je dit doet. Dan komen de bochten en je wordt alle kanten op geslingerd – je kunt niet meer uitstappen, hoewel je dat soms wel wilt. Het verhaal moet af. En als het eenmaal klaar is begint het allemaal weer opnieuw.'
"Psychopathie is het medicijn voor deze tijd. Als je het in gunstige doses gebruikt, kan het buitengewoon gunstig werken. Het kan de remedie zijn voor veel existentiële kwalen waar we anders aan ten prooi vallen omdat ons zwakke psychologische immuunsysteem de taak om ons te beschermen niet aankan. Maar als je er te veel van neemt, een overdosis, dan kunnen er vervelende bijwerkingen optreden, zoals voor alle medicijnen geldt."
(Kevin Dutton, De lessen van de psychopaat)
'Psychopathie kan heel handig zijn. Denk maar aan een piloot die onder extreme omstandigheden het hoofd koel moet houden. Of aan een arts die tijdens een ingewikkelde operatie onder druk allerlei ingrijpende beslissingen moet nemen. Of aan een generaal die probeert de vijand buiten de deur te houden. Dan is het heel handig dat je geen angst voelt en weinig empathie. Je doet gewoon wat je moet doen.
Dutton noemt een voorbeeld: stel je staat samen met een ander persoon op een brug boven een treinspoor. Er komt een op hol geslagen trein aan, waarin honderd schoolkinderen zitten. Die kun je redden door iets op het spoor te gooien zodat de trein, die nog niet in volle vaart rijdt, zal stoppen. Gooi je de persoon die naast je staat voor de trein? Je doodt dan één persoon, maar je redt er honderd. Dat zijn beslissingen die voor veel mensen onmogelijk zijn. De psychopaat zou het gewoon doen.'
"Ik duik ontzettend graag onder in de wereld die ik in mijn thrillers schets, zodat ik mijn scenario’s kan testen."
(Lisa Gardner, interview Hebban 2016)
'Dat herken ik erg. Het scenario laat ik graag ontstaan als ik aan het schrijven ben, als ik helemaal in de wereld van het verhaal verblijf. Natuurlijk ken ik de grote lijn, maar toch word ik vaak verrast door wat er gebeurt. Wat ik heel vaak doe is in de volgende scène duiken als ik ga slapen. Ik werk vaak ’s nachts. Als ik dan in bed lig, ga ik de verhaalwereld in: ik ben daar, ik zie, ruik, voel en hoor alles en loop als een soort onzichtbare geest rond op de "set". Ik creëer het verhaal en laat het tegelijkertijd ontstaan. De volgende nacht schrijf ik het op.'
Lees verder op pagina 3
