Kat Kaufmann: een eiland op zich

Zoeken naar volmaakte liefde

Izy hoort daarnaast eigenlijk nergens meer thuis. Ze is een vluchteling, heeft haar Joodse achtergrond, heeft natuurlijk nog banden met Rusland, maar ze woont daar niet meer, is daar een buitenlander geworden en in de nieuwe Heimat toch een vreemdeling. Ze is een eiland op zich.

‘Ze vraagt niet voor niets Timoer om dat eiland te erkennen, om elkaars vaderland te zijn. Ze idealiseert hem, maakt zichzelf wijs dat ze hartstochtelijk naar hem verlangt. Zo dringend is ze op zoek, zo graag wil ze de volmaakte liefde vinden. De romantische liefde die vaak ontgoocheld, maar toch altijd wordt nagejaagd. Daarbij is Timoer een fantastische, intelligente man, iemand die haar drijfveren echt begrijpt. Ze zoekt iemand van haar eigen generatie waarbij ze zwijgen kan en zich toch begrepen voelt. In Duitsland zijn veel jongens van Russisch-Joodse afkomst die erg aan hun moeder hangen, die getrouwd zijn met vrouwen die het mooie popje spelen, die met twintig al kinderen hebben. Ze spreken gebrekkig Duits, zitten allemaal in de buzzinezz. Timoer is daarentegen een goedopgeleide jongen, uit een kunstminnend gezin, die überhaupt een Europese kunstgeest heeft, die ook goed Duits spreekt en cultfilms begrijpt. Izy verlangt heel erg naar een verwante geest, iemand, behalve haar ouders, waarmee ze op niveau kan praten, waar ze zich verbonden mee kan voelen. Ze voelt zich niet beter dan andere mensen, ze vindt zichzelf de norm, begrijpt eigenlijk niet dat het grootste gedeelte van de mensheid elkaar liever de hersenen inslaat. Ze weigert dat te accepteren.’

Vrije geest

Er spreekt een grote angst voor mislukking, voor middelmatigheid uit de zoektocht van Izy. Jongeren willen over het algemeen allemaal rijk en beroemd worden, het liefst zo snel mogelijk. Naarmate de tekst van Eiland van jou vordert, zijn er signalen dat Izy haar eigen weg zal vinden, dat ze uiteindelijk loskomt van haar achtergrond en een vrije geest kan worden. Kat Kaufmann zelf is allang uitgevlogen.

‘Als die drang naar rijkdom en beroemdheid zo rond de dertig maar verdwenen is. Izy merkt tijdens haar zoektocht langzaam dat het beter is om los te laten, dat het krampachtig vasthouden tot meer pijn lijdt. Ze heeft kansen om los te breken, maar ze maakt zich eerst vooral druk om het op handen zijnde sterven van haar grootmoeder, om haar verbond met Timoer. Godzijdank hebben zij elkaar gevonden, want zoiets gebeurt toch maar zelden. Misschien wordt haar toekomst met hem niet zoals ze had voorgesteld, maar als zij het hert is dat in de koplampen van een naderende auto staart, komt hij vast van de zijkant en duwt haar net op tijd weg.’

‘Toen ik net zo oud was als Izy, had ik al twintig jaar podiumervaring. Mijn leven had ik aan mijn instrument geofferd. Ik stelde vast dat het verloren jaren waren geweest. Ik moest klassieke stukken instuderen, terwijl ik jazz wilde spelen. De muzikant in mij heeft zich steeds meer teruggetrokken van het podium. Zodra je je bekeken voelt, sterft er een beetje van het gevoel dat je erbij hebt, van de oprechtheid. Ik schrijf stukken en ik produceer, ben graag alleen met de muziek. Net zoals ik graag alleen met mijn teksten ben. Het hele zakelijke theater rondom de kunsten staat me erg tegen. Izy heeft dat punt nog niet bereikt, ze doet nog volop mee in het systeem, zoekt naar een manier om waarachtig, uniek te zijn. Ikzelf hoor niet bij de Russen, ik hoor niet bij de Joden, ik ben niet op de wereld gekomen om me met nationalistische problematiek bezig te houden. Ik heb me letterlijk en figuurlijk losgezongen. Ik ben ook een eigen eiland, mensen passen bij mij of niet.’

Een eigen eiland is verschenen bij Lebowski.