Interview Luc Deflo

(c) Foto: Koen Broos

Je wisselt de laatste jaren series af met losse boeken. Waarom die koerswijziging tegenover de eerste jaren van je carrière, toen je alleen maar series rond het speurdersduo Bosman en Deleu schreef?
'Goh de series zijn leuk maar ik moet gewoon kunnen doen waar ik zin in heb. En als dat onderwerp niet past in een reeks dan is dat maar zo. Mijn fans gaan me heus niet laten vallen voor zo'n zijsprong. Ze weten dat ik altijd het beste geef van mezelf. Ik wil ook helemaal geen soap maken. Daar krijg ik de kriebels van. Trouwens met Angst heb ik ook al eens eerder zo'n zijsprong gemaakt. Met een stand alone boek kan je ook andere kanten op dat met een serie. Je begint weer van nul en eindigt op nul.'

Je zit nu 10 jaar in het vak. Hoe kijk je terug op het vak en op jezelf?
'Ik ben nog altijd blij dat ik iets kan doen wat ik graag doe. Ben ook even gedreven als in het prille begin. Dat zeker. Ik wil absoluut kwaliteit leveren en blijven leveren. Noem het trots als je wilt. Ik hoef geen hype. Er moet een constante in mijn werk zitten, een stijgende lijn in kwaliteit, verkoopcijfers, enz... anders hoeft het voor mij niet meer. Ik doe het ook nog altijd graag. Da’s heel belangrijk want schrijven is helemaal niet zo romantisch als vele mensen schijnen te denken. ’t Zijn vaak lange en eenzame uren. Ik ben als schrijver ontzettend geëvolueerd denk ik. Hoop ik. Het is een vak zoals een ander. Je leert het door te doen. En door te leven. Met studies literatuur ga er nooit geraken. Dat heeft ook wel iets vind ik. Heb zelf altijd een hekel gehad aan studeren. Gewoon omdat het me niet kon boeien. Ik ben van nature ook lui. Maar als ik echt focus op iets dan is er geen houden aan. Dus ja. Focus, geleefd hebben en doorzettingsvermogen, daar gaat het volgens mij om. Al is dat tikkeltje talent uiteraard ook altijd mooi meegenomen. Ik denk ook niet dat ik als typische Vlaming kan worden gecatalogeerd. Voor mij is the sky the limit!'


Van Lust circuleren er 2 verschillende covers op het net en in catalogi. Wat is het verhaal daarachter?
'Geen verhaal eigenlijk. Ik vond de eerste cover (met de laars) niet zo leuk. Maar hij zat blijkbaar op internet toen de definitieve cover ontworpen was.'

Wat was het idee dat aan de basis lag van Lust?
'Ik had gewoon zin om eens iets met overspel te doen. Toch een van de laatste westerse taboes. Bijna niemand praat er over maar bijna iedereen doet het.'


Vertel eens wat over de reseach die je voor Lust deed?
'Ha. Praten met gepatenteerde scheve-schaats-rijders natuurlijk. Leuke gesprekken waren dat. Daardoor heb ik het boek ook zo smeuïg kunnen kruiden. Volautomatisch neukhotelletje, site om gsm verkeer te bespioneren, drupje diesel achter het oor om ongewenste geurtjes te camoufleren. Geweldig! Toch!'

In Hoeren en in Lust speelt seks een grote rol in de ondergang van de personages. Komen de moeilijkheden door de behoefte aan seks of door het karakter van de personages zelf?
'Moeilijke vraag. Pas. Nee. Beide denk ik. Seks beroert ons allemaal. Het is voor mij de sterkste drijfveer van de mens. Dat is waar het allemaal om draait. Waarom wil een mens geld, macht, plastische chirurgie? Om seksueel aantrekkelijk te zijn. Maar bon. Wellicht ben ikzelf een seksverslaafde. Wie zal het zeggen. Ik neem trouwens nooit een standpunt in, in mijn boeken. Wie ben ik om andere mensen te vertellen hoe het moet. De dingen gebeuren. Aan de lezer om er van te maken wat hij wil. Is dat puur ontspanning. Oké. Leert hij iets, ook goed... doet hij een extra snuifje levenservaring op... leuk... niets moet alles mag. Vind je het verwerpelijk...fijn. Zolang het maar emoties opwekt. Dan is het een goed boek.'

Heeft de mens geen eigen wil meer als de behoefte aan seks groot is?
'Boh. ’t Is een constant gevecht denk ik. Monogamie is alleszins onnatuurlijk. Dus het gevecht tegen de drift stopt volgens mij nooit. En zo hoort het ook.'

In algemener zin: hebben de personages in jouw boeken een eigen wil of wordt hun leven door het lot bepaald?
'Meestal zijn het mensen die ten onder gaan aan zichzelf. Dat vind ik het boeiendste.'

Vind je het prettig om over seks te schrijven? Is het een dankbaar onderwerp?
'Een heel moeilijk onderwerp. Velen durven het niet aan en terecht. Je vervalt al gauw in platte porno of romantische pastiche.'

Zonder teveel weg te geven, vond ik Lust een sterk einde hebben, met de doden die er toch nog in slagen de levenden hun wil op te leggen. Waar haalde je dat idee vandaan?
'Dank je wel! Dat is organisch gegroeid. Ideeën die zich opstapelen en beginne gisten in mijn verdorven brein. Het ene al wat perverser dan het andere. Pure fun is dat!'


Met je laatste boeken trek je meer en meer dezelfde kaart als Patrick De Bruyn: gewone mensen die zichzelf - door omstandigheden - in een moeilijk parket werken. Stelt dat geen problemen, vanwege het feit dat jullie bij dezelfde uitgever zitten?
'Ik trek niemands kaart. Ik doe mijn ding en kijk niet om. Wat anderen doen interesseert me eigenlijk niet. Ik denk ook dat je Pitbull bezwaarlijk een verhaal van ‘gewone mensen’ kan noemen. Nee, ik trek me daar allemaal niks van aan. Ik schrijf graag psychologische thrillers. Soms zijn ze wat harder. Soms wat meer psychologische oorlogsvoering. Hangt van het onderwerp af. En van mijn stemming. Als het maar pageturners zijn waar liefst nog wat echte ‘mensen’ in rondlopen dan ben ik heel tevreden. Ik houd trouwens niet van al die onderverdelingen in genres. Thrillers versus literatuur en al dat geleuter van een bende navelstaarders is niet aan mij besteed. Er zijn alleen goede en slechte boeken. Punt aan de lijn. Een boek dat me niet beroert, dat geen enkele emotie opwekt is een slecht boek. Maakt niet uit wie wiens naam er op de cover prijkt.'

Wat mogen we in de toekomt nog verwachten?
'Een film, een release in de VS, een nieuw boek. We werken er aan. Schrijver zijn is voor mij veel meer dan schrijven. Het is plannen maken. Projecten doen. Sociale contacten leggen. Dromen. Da’s vaak het leukste. Als de loodgieter telefoon krijgt van een klant dan is het meestal omdat de kraan nog altijd lekt. Als ik telefoon krijg dan gaat mijn hartje sneller slaan. Zie je het verschil? Toch een beetje het onbekende dat wenkt. Dat latent op de loer ligt. Al verdient de loodgieter wellicht een beter belegde boterham dan ikzelf.'

Zien we de mensen van Cel 5 nog terug?
'Nee. Hoewel. Zeg nooit nooit.'

Je won vorig jaar de Hercule Poiroit-prijs. In de veronderstelling dat het creatief proces omtrent Lust toen al achter de rug was: Hoe heeft die prijs de aanpak van je volgende boek beïnvloed? Meer stress en/of twijfels? Op de tenen lopen?
'Helemaal niet. Ik blijf daar heel rustig onder. Prijzen interesseren me niet. De appreciatie van de gewone lezer, daar gaat het om.'


Schrijf je met muziek op de achtergrond? Welke?
'Soms. Soms niet. Soft jazz ligt me wel. Maar ik kan ook schrijven met een razende bulldozer naast mijn kop. Als ik gefocust ben dan mag de wereld vergaan. Ik ga er niks van merken. Vraag dat maar aan mijn vrouw.'

Heb je voor schrijven inspiratie nodig of is het een vak? Kan je achter de computer gaan zitten en komt het verhaal dan vanzelf?
'Het verhaal moet er komen. De bakker moet ook brood bakken. Voor mij is er bitter weinig verschil. De wereldvreemde baard en bril schrijver die in zijn torenkamertje leeft en een meesterwerk schrijft en daarna de publiciteit schuwt bestaat echt niet hoor. Tenzij hij wordt gehyped.'

Is schrijven, net als musiceren of schilderen, emotie?
'Pure emotie.'

Van welke dingen houd je heel erg en welke dingen haat je?
'Da’s een moeilijke vraag. Professioneel ben ik een streber. Mensen die me niet kunnen bijbenen laat ik vallen. Geen al te mooie karaktertrek. But nobody’s perfect. Ik heb graag mensen om me heen die gedreven zijn in wat ze doen. Maakt niet uit wat. De rest interesseert me niet. Ik kan de muren oplopen van mensen die hun deadlines niet halen of hun afspraken niet nakomen. En verder hou ik ontzettend veel van mooie vrouwen en van seks.'