Interview Marcus Sakey

Marcus Sakey is een jonge Amerikaanse copywriter uit Chicago die met zijn debuut Breekpunt een gelikt boek heeft afgeleverd dat bol staat van de actie en toch genoeg aandacht besteed aan diepgang en uitwerking van personages.

Breekpunt (The Blade Itself) gaat over een jongeman die het misdadige pad heeft verlaten, maar die zeven jaar later, als hij eindelijk zijn draai heeft gevonden in het leven, door zijn vroegere jeugdvriend, die pas uit de gevangenis is ontslagen, gedwongen wordt opnieuw crimineel te worden.

1. Wat waren de drijfveren om een boek te schrijven en het te laten uitgeven?
Ik kan me het preciese moment dat ik leerde lezen nog goed voor de geest halen. Vanaf het moment dat die rare tekens op het papier woorden bleken te zijn was ik gefascineerd door tekst, en werd het schrijven van een boek een van de belangrijker doelen in mijn leven.

2. Waarom koos je voor het genre van het spannende boek, en meer bepaald het misdaadverhaal?
Eigenlijk zijn er twee redenen. Ten eerste wilde ik iets schrijven waarmee ik een groot publiek kon bereiken, en in de Verenigde Staten is het spannende boek het meest gelezen genre. De tweede en eigenlijk belangrijkste reden is dat volgens, mij, een aantal van de meest levendige en belangrijke boeken die recent gepubliceerd werden behoren tot het misdaadgenre. Kijk maar eens naar mensen als Pelecanos, Leonard, Lehane, Price, Simon, Lippman, Parker... Deze auteurs tasten de grenzen van het genre af en introduceren echt belangrijke ideeën en themas in hun boeken. Het zou mij niet verbazen dat, binnen pakweg honderd jaar, de academici op deze periode terugkijken, en tot de conclusie komen dat het beste boeken op dit moment te vinden zijn bij het genre van het spannende boek.

3. Wat was het idee dat ten grondslag lag aan Breekpunt?
Wat mij aan dit boek fascineerde was het idee dat hoe meer je bezit, hoe meer je kan verliezen. Of met andere woorden gezegd: alle zaken en mensen waarvan je houdt, maken je kwetsbaar. Toen dat idee zich in mijn hoofd genesteld had, wilde het niet meer verdwijnen. En daarom ben ik er over gaan nadenken tot ik terecht kwam bij de juiste personages om het idee vorm te geven.

4. Alhoewel het boek eigenlijk een hard-boiled actie verhaal is, heb je toch veel energie gestoken om de tweestrijd in Danny’s hoofd te verwoorden. Waarom vond je dat zo belangrijk?
Dat gegeven is het hart van het hele boek. Ik hou van goed geschreven scenes vol actie. Ik houd ook van spanning en suspens waarbij veel op het spel staat. Maar wat ik onthoud van een boek – de zaak die echt belangrijk is – is het moment waarop een auteur probeert een standpunt uit de doeken te doen. Of het nu veralgemeend en groots is of zeer persoonlijk en ingetogen; zonder zo’n gegeven blijven er alleen maar een hoop denkbeeldige personen over die elkaar achterna zitten.

5. Schat ik het juist in dat je relaties en vertrouwen binnen relaties zeer belangrijk vindt?
Absoluut. Ik heb ook altijd de neiging om te schrijven over verantwoordelijkheid en de gevolgen van onze beslissingen en daden. Als ik dit zo zwart op wit zie staan klink ik als een opgeblazen kikker of als een heilige. Ik hoop dat ik het eerste niet ben en ik weet dat ik geen heilige ben. Ik hou er gewoon van om deze thema’s te verkennen.

6. Ik vond dat het einde van het boek een typisch Hollywood-einde. Had je een eventuele verfilming in het achterhoofd toen je het schreef?
Nee. Niemand schrijft met een de verfilming van zijn werk in het achterhoofd. Je schrijft het beste boek volgens je kunnen en probeert een einde te vinden dat alle zaken naar behoren oplost. Ik schrijf populaire fictie, dus zullen mijn helden winnen. Maar niet zonder gevolgen of opofferingen. Ze kunnen zelfs veranderen in de loop van het verhaal. En die zaken zijn zeker zo belangrijk.
Maar als de vraag nu was of ik een verfilming wel zie zitten...

7. Mogen we in de toekomst nog fictie van jouw hand verwachten?
Mijn tweede boek – At the city’s edge – komt in januari uit in de USA. Het is het verhaal van een militair die terugkeert uit Irak om vast te stellen dat in zijn buurt in Chicago een soortgelijke strijd aan de gang is. Een hele boel toffe onderwerpen zullen de revue passeren, als daar zijn: politiek, corruptie, bendeoorlogen, romantiek, een auto-achtervolging, Romeinse geschiedenis en natuurlijk verlies en schuldaflossingen. Ook heb ik net een contract getekend voor nog eens vier boeken, dus ik blijf nog wel een paar jaar aan de schrijftafel zitten. Wat natuurlijk een fijne zaak is voor mij.