Interview Mark Mills

Amagansett is de – nogal vreemde – titel van de debuutroman van Mills. Amgansett is de naam van een vissersdorpje zo’n vijftig kilometer van New York, dat na de tweede wereldoorlog een geliefde vakantieplaats werd voor rijke New Yorkers. Mills beschrijft de spanningen die ontstonden in die periode tussen de oorspronkelijke bewoners en de New York Jetset die er massaal vakantiewoningen liet bouwen. Op het moment dat de dochter van een vooraanstaande familie uit de City op het strand aanspoelt komt een duister geheim langzaam aan de oppervlakte.

Allereerst moest ik Mark opbiechten dat het mij niet gelukt was zijn boek helemaal te lezen. Niet omdat het niet goed was, het is namelijk een erg goed boek kan ik nu wel zeggen, maar het ontbrak mij gewoon aan tijd. De stemming werd er niet minder om... Ik vertelde hem waar ik mij ongeveer bevond in het verhaal.

“Er gaat nog heel veel komen,”reageert Mark. “Amagansett heeft een trage start. De eerste tachtig pagina’s zijn bedoeld om de sfeer aan te geven. Net na de tweede wereldoorlog waren er echt twee werelden in Amagansett. De ‘oude wereld’ van Amagansett vissersfamilies werd langzaam overgenomen door het geld uit New York. Deze twee werelden komen tot uiteindelijk tot een botsing in het boek.”

Amagansett
Amagansett is geen verzonnen plaats, en ligt zo’n 50 kilometer ten westen op het schiereiland van New York. Mark: “Het was voor mij best lastig om een bestaande plaats te nemen voor dit verhaal. Juist doordat het echt zo is gebeurd, liggen er een hoop gevoeligheden bij de bewoners. En men zag mij ook als ‘die Engelsman’ die even alles overhoop kwam spitten...”

Mills is toch een aantal keer naar Amerika gevlogen om research te doen naar het verleden van Amagansett. “Mijn vrouw dacht onderhand dat ik een affaire had met iemand...”, zei Mark. “En dan te bedenken dat mijn volgende boek zich afspeelt op Java (lacht)...”
Hij vult aan: “Maar ik heb echt uren doorgebracht in verschillende bibliotheken voor onderzoek. Ik heb de kaarten bestudeerd van die tijd en kwam er bijvoorbeeld toen pas achter dat sommige straatnamen gewijzigd waren. Ik las er oude kranten en sprak ook met een aantal oude inwoners van het plaatsje. Eén van deze mensen, die mij echt enorm heeft geholpen, is overleden voordat het boek af was. Dat was zo’n enorm aardige vent...”

Mark vertelde ook nog dat hij het zo leuk vond om juist iets op te pikken over die ‘normale’ dingen van die tijd. “Zaken waar je niet bij stil staat, bijvoorbeeld wie de melk rond bracht. Dat lees je niet in een geschiedenisboek.”

Het schrijven ging niet helemaal over rozen. Zo verloor hij een gedeelte van zijn werk na een computercrash. “Ik had nog wel iets bewaard”, vertelde Mark, “Maar ik was in één klap ongeveer 15 pagina's kwijt.”
Maar het was niet alleen de technologie die Mark in de steek liet. De auteur maakte zelf ook een misstap tijdens het schrijven “waardoor het verhaal volledig de verkeerde kant op ging. Ik heb uiteindelijk 25 pagina's weggegooid,” aldus Mills.

Mills: “Het schrijven van Amansett was een erg leuke ervaring. Je gaat als het ware leven met je personages. En zo ontdek je ook weer nieuwe spelers. Het boek zou eigenlijk helemaal gaan over Conrads verhaal, maar ineens was rechercheur Hollis daar. Ik weet nog exact het moment waarop hij binnenkwam. Net als Abel. Ineens was die er!”

Thrillerdebuut, of toch niet?
Hoewel Mills pas nu debuteert als thrillerschrijver, is hij allang geen onbekende meer in de schrijverswereld. Zo is hij verantwoordelijk voor een aantal filmscenario’s, waaronder van The Reckoning, een film die onlangs in Amerika in première ging.

Ik vroeg Mark of zijn verleden als scenarioschrijver een voordeel is of juist nadelig werkt voor Mark, de thrillerschrijver. “In een film heb je (meestal) geen tijd om een karakter uit te werken. De korte shots die er zijn moeten direct een beeld geven over de persoon. Of je ‘m aardig moet vinden of juist niet... In een boek heb je daar veel meer woorden voor nodig. In een boek moet je ook veel meer beschrijven, de omgeving, de uitdrukkingen, enzovoort. Ik voel me nog steeds een amateurschrijver, wat dat betreft...”

“Twaalf jaar geleden schreef ik al een scenario voor een film over een seriemoordenaar die moorden nadoet die gepleegd zijn in de Renaissance. Het is echt één van de beste scripts waar ik ooit aan heb gewerkt en het is erg frustrerend dat er tot op de dag van vandaag nog niets mee is gedaan. Het is aanvankelijk verkocht aan Paramount, waarna het weer doorgeschoven is naar anderen. En iedere keer staat het op het punt te gebeuren, en dan gebeurt er wel weer iets anders...”

Is het niets voor een boek?, vroeg ik hem. “Oh yeah! Daar heb ik al eens over nagedacht. Maar ik heb ruim anderhalf jaar gewerkt aan dát verhaal – ik ben een erg langzame schrijver, weet je – en om dan weer opnieuw te werken aan hetzelfde... We’ll see.”

Inmiddels heeft Mark Mills zijn naam staan op een reeks producties, waarvan hij er een aantal schreef met anderen. “Zo’n acht jaar geleden werkte mee aan een film getiteld The Lost Son, een thriller met Natassja Kinski. En ik schreef het scenario voor een comedy (Global Heresy) met Alicia Silverstone en Peter O’Toole. Deze film verdween bijna direct op een DVD en kostte Alicia bijna haar carrière (lacht)... Dat was zo een frustrerende ervaring, dat ik dacht ‘ik moet iets schrijven van helemaal van mij is’ en ik ben begonnen aan Amagansett.”

Maar dit heeft ook wel weer zijn nadelen. “Als het nu niet goed uitpakt,” vervolgt Mark zijn verhaal. “dan heb ik nu niemand meer om de schuld te kunnen geven. Er is geen acteur, geen producent... (lacht weer).”

The Reckoning was een bewerking van ‘Morality Play’, een boek van de Engelse schrijver Barry Unsworth. “Het is een middeleeuws moordmysterie waaraan ik met veel plezier heb gewerkt. Dus het genre is mij niet onbekend, maar toch was ik behoorlijk nerveus om mijn werk uit te breiden naar het schrijven van boeken. Het ‘wereldje’ is heel klein. Iedereen kent elkaar, zijn verenigd in genootschappen en hebben eigen bijeenkomsten en festivals...”

Mark Mills is ook een van de auteurs op het Harrogate Crime Writing Festival, dat eind juli in Engeland wordt georganiseerd. “Ik zit op vrijdag in een panel en heb zojuist geregeld dat ik tot en met zaterdagavond aanwezig bent. Ik wil voor geen goud de cabaretavond missen met Mark Billingham en Collin Dexter!”

Geslaagd debuut?Mark Mills werkte in totaal een kleine twee jaar aan Amagansett en niet zonder succes dus want hij is er zeker in geslaagd met Amagansett een boeiend verhaal neer te zetten. De rechten van zijn debuutroman werden al anderhalf jaar geleden aan een aantal landen verkocht. Vooral Nederland was er snel bij. Mark: “Uitgeverij Ambo|Anthos kocht het boek nadat ze de eerste tachtig pagina’s hadden gelezen. Ik werd gebeld en ze kwamen direct naar me toe om met me te lunchen.”

Mark Mills heeft weinig invloed gehad op de zeer smaakvolle cover (de Nederlandse en Engelse cover zijn bijna identiek). “Ze lieten me de eerste versie zien en ik zei ‘that’s great!’. Ze toonden me de tweede versie en weer zei ik ‘that’s great!’. Ik was al zo blij dat mijn werk zou worden uitgegeven, iedere cover ziet er dan wat mij betreft fantastisch uit!”

Mills vindt het eigenlijk ook een zaak voor de uitgevers, evenals het opnemen van een quote op het boek. En of een goede quote helpt, daarvan is Mills ook niet echt overtuigd: “Ik heb nog nooit een boek gekocht omdat er zo’n mooie quote op de achterkant stond. Ik koop meestal boeken omdat ik daaar door een viend of kennis op ben gewezen, tijdens een etentje of iets dergelijks. En niet omdat Stephen King zegt dat het het beste boek is dat hij ooit las. Books get sold around the diner table…”

Al pratend over boeken, schrijvers en films kwamen we terecht bij de zonder enige twijfel best verkopende thrillerschrijver van die moment: Dan Brown. Ik vertelde hem over dit succes en Mark heeft ‘Angels and Demons’ (Het Bernini Mysterie) gelezen omdat hem gevraagd is het filmscript hiervoor te schrijven. “Wat een fantastisch boek is dat! De Da Vinci Code heb ik al wel liggen, maar als ik zelf aan het schrijven ben dan lees ik eigenlijk helemaal niets. Voor mijn volgende reis misschien...”

Gespannen
Aankomende week ziet Amagansett dan ‘eindelijk’ ook het levenslicht in Engeland, gevolgd door Amerika eind juli, en Mark vertelde mij afgelopen week aan de telefoon dat hij best een beetje gespannen is voor dit moment. “De reacties zijn tot nu toe erg goed, maar je weet natuurlijk nooit hoe het boek door het publiek wordt ontvangen.”

Daarover hoeft Mills zich niet veel zorgen te maken. Niet alleen beloonde ik het debuut met een vier sterren recensie, ook Vrij Nederland was erg te spreken over Amagansett en beloonde het met 3 sterren. Een recensent van New York Times heeft zich tegen Mark ook zeer lovend uitgesproken, dus dat ziet er allemaal positief uit voor de spontane Engelse auteur.

Na een maandje welverdiende rust is Mills inmiddels begonnen met research voor zijn tweede boek.