Pauline Slot schreef pastiche op literaire zomerthriller
Pagina 2 van 2
Een prachtige illustratie van schrijven voor de markt
In het persbericht van jouw uitgeverij staat dat Dood van een thrillerschrijfster een pastiche op de zomerthriller is. Volgens het letterkundig lexicon van de neerlandistiek wordt met een pastiche o.a. een literair genre gepersifleerd, met de bedoeling deze belachelijk te maken of de bekritiseren. Wat heeft het thrillergenre misdaan om er de spot mee te moeten drijven?
'De literaire thriller als vermoorde onschuld! Het genre is een prachtige illustratie van schrijven voor de markt, en daarom wilde ik de serieuze Selma het vuur na aan de schenen leggen met een thrillerschrijfster als gast in haar schrijfvilla. Esther Noordvlucht bezet niet alleen veel plaatsen in de bestsellerlijsten, maar neemt ook Selma’s eigen schrijfplek in, trekt de aandacht van de andere gasten naar zich toe, en praat over haar creatieve proces met de schwung van Connie Palmen. Probeer je dan maar eens staande te houden, als introverte schrijver van romans die niet te classificeren zijn.'
‘De roman werd regelmatig doodverklaard, maar de gretigheid waarmee bekende mensen fictie schreven, suggereerde dat het genre springlevend is’, schrijf je in jouw nieuwe boek. Stoort het je als bijvoorbeeld een ex-nieuwslezer of een bekende besnorde wijnboer aan de weg wil timmeren met fictie?
'We leven in een culturele oligarchie. Mensen die al bekend zijn van hun vijf andere media-activiteiten willen vaak nog een roman toevoegen aan hun portfolio. Het goede nieuws is dat het genre kennelijk nog status heeft. Tot zover mijn welwillende reactie. Van kinderboeken door bekende Nederlanders word ik wel onredelijk giftig.'
Kiezen uitgevers tegenwoordig niet te gemakkelijk voor een roman van een BN’er omdat die toch wel verkoopt?
'Gelukkig is het nog steeds niet zo dat de verkoop dan gegarandeerd is. Kijk maar naar Beau van Erven Dorens. Dat geeft de burger moed.'
Wat vind je van het fenomeen ‘Suzanne Vermeer’, het concept waarin het niet uitmaakt wie iets schrijft, zolang de vertrouwde formule maar wordt gevolgd? Wordt schrijven zo niet net zoiets als het produceren van koekjes?
'Dat is het Bouquet-reeks-concept, waarbij de auteursnaam geen ontmoeting impliceert met de geest van een individu, maar met een formule. Goed gemaakt amusement, en ook slecht gemaakt amusement, heeft zijn plaats in de wereld. Maar het is als het verschil tussen een snelle hap bij Julia’s op het station en eten in een goed restaurant waar iemand op zijn eigen manier iets lekkers probeert te koken.'
Esther Noordvlucht
De thrillerschrijfster uit de titel is Esther Noordvlucht, die overkomt als een kruising tussen Esther Verhoef en Saskia Noort. Noordvlucht schrijft op haar Facebookpagina dat personages altijd bij haar aankloppen. ‘Ze willen dat hun verhaal verteld wordt.’ Wanneer heeft een karakter voor het laatst contact met je opgenomen?
'Daar wacht ik nog steeds op. In de roman laat ik Esther Noordvlucht een paar keer hoogdravend uitweiden over haar schrijfproces – en daarvoor heb ik niets verzonnen, de zinnen zijn zo uit interviews te halen. Ik vind dat je sowieso niet dramatisch moet doen over dit beroep, en al helemaal niet als je gezellige thrillers schrijft. Die pretentie past niet bij het product.'
Schrijvers vertellen vaak in interviews dat het verhaal ineens met hen op de loop ging, dat het een richting koos die ze helemaal niet hadden voorzien. Wat denk je als je dit soort ontboezemingen leest?
'Dat kan, maar in mijn ervaring is het eerder zo dat je door de keuzes in het begin de basis legt voor wat er later wel en niet kan, als je plausibel wilt blijven. Met elke zin die je schrijft bepaal je wat er verderop nog kan, net zoals je in het leven met elke keuze richting geeft aan het vervolg, for better or for worse.'
Voor elk hoofdstuk staan korte citaten, uit onder meer Dood van een handelsreiziger van Arthur Miller en Costa del Sol van Suzanne Vermeer. Maar je haalt ook de rechterlijke uitspraak aan in de zaak Saskia Noort tegen Liselotte Stavorinus. Noort vond dat Stavorinus met haar boek Het reservaat inbreuk had gepleegd op haar auteursrechten. Wat vind je van deze zaak?
'De zin uit de rechterlijke uitspraak rept van een zwart jurkje – een van de omstreden verhaalelementen. Het vreemde was dat Noort niet alleen de combinatie van pakweg 27 verhaalelementen wilde claimen, maar ze ook afzonderlijk als haar eigendom beschouwde. Gelukkig heeft de rechter ervoor gezorgd dat het zwarte jurkje als rekwisiet voor alle schrijvers behouden is gebleven. Phiew!'
A sense of place
‘Voor mij is elke roman een avontuur’, zegt Esther Noordvlucht in jouw boek. Wat betekende het schrijven van Dood van een thrillerschrijfster voor jou?
'Ook dat is zo’n citaat waarin het schrijfproces wordt gedramatiseerd. Ik heb zelf opvallend weinig geleden bij het schrijven van deze roman. Sterker nog: ik heb er veel plezier aan beleefd om mijn groep schrijvers in de Griekse villa te observeren en tegen elkaar uit te spelen, en de lezer soms op het verkeerde been te zetten. En ik hou enorm van Griekenland, en vond het heerlijk om de zee en het landschap in woorden op te roepen. Dat is een rode draad in al mijn werk: a sense of place, zoals de Engelsen dat noemen.'
Tot slot. Jouw boek is net verschenen, kort voor het begin van de Spannende Boeken Weken in juni. Wat verwacht je dat de gevreesde VN’s Detective en Thrillergids over Dood van een thrillerschrijfster zal melden?
'Daar had ik nog geen gedachte aan gewijd, en ik denk dat ik dat beleid voortzet. Ik vind het fijn om niet te veel te hopen en te vrezen, en gewoon te kijken wat er gebeurt.'
(Foto auteur: Jakolien van Doorn)
Benieuwd geworden naar Dood van een thrillerschrijfster? Op Hebban maak je nu kans op een exemplaar van deze roman. Klik op het kader rechts naast dit interview voor meer informatie.
