Interview Simon Kernick

Simon Kernick (38) werd ons beste ‘hotelbar-maatje' tijdens het festival. De schrijver trakteerde ons op prachtige verhalen, was tot diep in de nacht te vinden in de snookerzaal met collega-schrijver Mark Billingham en vocht de volgende dag – samen met ons – tegen de immense kater.

Wij maakten de afspraak voor een interview voor Crimezone Magazine, the day after the night before . Ik had nog nooit iets gelezen van de man, die in Nederland wordt uitgegeven door A.W. Bruna en door zijn agent wordt vergeleken met Quentin Tarrantino. Ik besloot vóór het interview eerst even wat onderzoek te doen in de businessroom van het hotel. Op Crimezone.nl bleek dat Kernick al wel gelezen was door Jeroen en Jannelies (in Van Overzee) en gewapend met deze informatie durfde ik de confrontatie wel aan. Simon Kernick en ik ontmoetten elkaar in de hotelbar.

Corruptie
In Het recht in eigen hand (A business of Dying), zijn debuutthriller uit 2002, gaat over een rechercheur in Londen die naast het werken als politieman ook klusjes opknapt als ‘hitman', huurmoordenaar. Kernick vertelt het verhaal vanuit het oogpunt van de corrupte rechercheur. Ik vroeg hem of corruptie, zoals hij dat beschrijft, een groot probleem is in Londen.

Kernick: “Nee, dat geloof ik niet. Het komt voor, laten we daar vooral duidelijk in zijn, maar ik denk niet dat de politie in een stad als Londen bijvoorbeeld corrupter is dan in andere delen Europa. Er zitten natuurlijk altijd een paar rotte appels tussen, en daar ontstond natuurlijk wel het idee voor mijn eerste boek.”

Kernick vertelde me dat hij een groot fan is van het ‘true crime' genre. “Als tiener was ik al erg geïnteresseerd in politiewerk. Ik las veel waargebeurde boeken over het oplossen van misdaden. En dat is eigenlijk nooit opgehouden... Nu praat ik met politieagenten en hoor de verhalen vaak uit eerste hand.”

Ik vroeg hem of hij nu veel gebruik maakt van waargebeurde feiten in zijn verhalen. Kernick: “Mijn boeken zijn realistisch als het gaat om enkele misdaden die er in beschreven worden en op het gebied van politieprocedures. Mijn verhalen kennen vaak meer slachtoffers, dan in werkelijke zaken het geval zal zijn. Maar ik probeer het zo realistisch mogelijk te houden.”

Hersens die tegen de muur spatten...
Een moord voor een moord (The Murder Exchange), zijn tweede thriller, verscheen in april dit jaar in Nederlandse vertaling. Ik vertelde Simon dat dit boek door Jeroen werd beoordeeld met 3 sterren en dat hij het nogal ‘bloederig' vond. Een quote uit de recensie: “... toch mag het wat mij betreft wat minder bloederig, met minder vlees doorborend Duits vakmanschap, minder hersenen tegen het plafond, en minder uiteenspattende linkerogen. Niet altijd voer voor gevoelige zielen, dus, maar ik kan er inkomen dat dit voor liefhebbers van het genre wel aangename lectuur is: nooit vervelend, geen losse eindjes, en best wel onderhoudend.”

Kernick: “Een moord voor een moord is een actiethriller met daar in verweven een detectiveverhaal. Ik vertel het verhaal vanuit drie verschillende perspectieven en dat was een enorme uitdaging voor mij, maar ook voor de lezer. Dat is namelijk het allerbelangrijkste: de lezer vermaken met een intelligent, goed doordacht verhaal.”

Over het bloederige aspect: “Ik vind het verhaal niet zo zeer bloederig – in de betekenis van het woord – maar als je het hebt over het aantal lijken, tja... er vallen een paar doden... maar ik beschrijf niet alle smerige details van hersens die tegen de muur spatten of zoiets.”

Ik refereerde naar de recensie van Jeroen die letterlijk aanhaalde dat “de hersens tegen het plafond werden geschoten”... Kernick begint te lachen. “Misschien was dit niet zo'n sterk voorbeeld... Maar ik hoop echt dat ik het niet overdrijf...”

In Engeland verscheen onlangs Kernicks derde thriller The Crime Trade in hardback. Hierin speelt de rechercheur John Galan uit Een moord voor een moord een belangrijke rol. Hoe belangrijk zijn zijn personages?

“Naast actie en een goed plot is de ‘character' enorm belangrijk. Ik schrijf mijn verhalen bijna altijd in de eerste persoon, zo ook in The Crime Trade . Daarnaast laat ik een undercover agent in de derde persoon ‘spreken' omdat dat veel beter uitkwam.”

Serie of stand-alone?
Het is bij Kernick een beetje onduidelijk of hij bezig is met een serie of dat het stand-alone thrillers zijn waarin soms dezelfde personages voorkomen. “De hoofdpersoon uit mijn eerste boek speelt niet mee in boek twee en drie. Maar de rechercheur uit mijn tweede boek, speelt wel weer mee in het derde. Wat ik eigenlijk probeer te doen is een serie op te zetten, met alle mogelijke flexibiliteit. Personages kunnen terugkomen, maar het hoeft niet.

In A Good Day To Die, het boek waar ik momenteel aan werk, is eigenlijk een vervolg op het eerste boek waarin de hitman weer meedoet. Hoewel de boeken op zich zelf een chronologische volgorde hebben, zorg ik er wel voor dat al ze op zichzelf kunnen worden gelezen.”

Al zijn boeken spelen zich af in Londen. “Ik ken de omgeving behoorlijk goed,” verteld Kernick. “Het is een interessante stad die het goed doet als achtergrond van mijn verhalen.”

Vanaf het moment dat hij de rechten van zijn eerste verhaal verkocht, besloot Kernick fulltime te gaan schrijven. “Ik werkte als verkoper in de IT en was daar helemaal klaar mee. Toen de rechten van Het recht in eigen hand direct in een aantal landen werd verkocht, kon ik mijn baan opzeggen en mij volledig op het schrijven richten.”

Een eenzaam beroep? Kernick: “Schrijven is eenzaam, maar dat is ook direct het prettige ervan. Je hebt zoveel vrijheid. Ik ben getrouwd, heb twee kinderen, en dan is het ook wel eens erg moeilijk om je volledig af te zonderen.”

Promotie
Evenementen zoals het festival in Harrogate zijn belangrijke momenten voor schrijvers. “Tegenwoordig moet je best veel doen aan promotie. Zeker als je nog niet bent doorgedrongen tot de A-lijst, is het belangrijk om jezelf actief te promoten.”

Over recensies maakt Kernick zich niet zo heel erg druk. “Het is goed te weten wat mensen van je werk vinden. Dat is ook wel belangrijk. Maar je hebt tijdens het schrijven toch meestal wel het gevoel of je op de goede weg bent. Je weet wie je wel of niet aanspreekt met sommige fragmenten. Mijn boeken worden overigens tot nu toe meestal positief besproken. Constructieve kritiek is nooit een probleem. Je moet er wel mee leren omgaan...”

Over 10 jaar...
Ik vroeg Simon wat hij denkt te doen over tien jaar. Kernick: “Ik hoop... ik hoop dat ik het niveau haal dat ik mij geen zorgen meer hoef te maken. Ik wil blijven schrijven en dan de boeken die ik graag schrijf en die mensen graag willen lezen. Als ik morgen de loterij win, dan blijf ik toch schrijven want ik vind het leuk om te doen en ik zou niet weten wat ik anders zou moeten... Ja, ik zou elke dag naar de pub kunnen gaan, maar dan zou ik me erg gaan vervelen...”

Niet meer terug naar de IT-wereld? Kernick: “No! Dat niet meer. Ik heb er tien jaar in gewerkt, maar dat is mooi geweest.”

Televisie
Hoewel er nog geen contracten getekend zijn is er wel interesse in de televisiewereld om Kernicks boeken te verfilmen. “In mijn boeken zijn plot en dialogen erg belangrijk, en dat zijn juist de twee belangrijkste ingrediënten van een filmscenario. Ik denk dat ze dus wel geschikt zouden zijn voor een verfilming.”

Kernick zou zelf niet het script schrijven als het zover zou zijn. “Ik zou me er op een of andere manier graag mee willen bemoeien, het gaat toch over mijn personages. Mijn verhaal. Het zou vervelend zijn als je daar zelf helemaal niets meer in kan brengen...”