Polane wil de breedte van het genre tonen

Onder de naam Splinters geeft Polane iedere maand een kort verhaal uit in een kleine pocketuitgave. Deze korte verhalen worden door diverse schrijvers geschreven. Een aantal bekende auteurs, zoals Isa Maron en de Engelse schrijfster Steph Swainston, maar ook schrijvers die aan het begin van hun carrière staan, zoals Likaiar en Nieske den Heijer. De verhalen vallen binnen de fantastische genres: fantasy, sciencefiction, bovennatuurlijke thriller, magisch realisme en horror. De doelgroep van de serie is volwassen lezers, maar vier uitgaves zijn gereserveerd voor Young Adult-verhalen.

Je bent het Splinters-project gelanceerd, met als eerste titel 'Een laatste dag' van Likaiar en nog veel titels in de planning, ook vertaalde. Hoe ben je op het idee gekomen de Splinters uit te brengen?

Ik kwam op het idee op de Paul Harland dag, toen ik zag hoeveel korte verhalen er in ons land worden geschreven en hoe weinig publicatiemogelijkheden er eigenlijk zijn. Verder is het gebruikelijk dat verhalen in bundels of tijdschriften met meerdere verhalen worden uitgegeven en ik denk dat dat niet per se de beste vorm is. Ikzelf lees vaak een of twee verhalen in een bundel en ben dan weer toe aan iets anders. Dus kwam ik op het idee om er losse boekjes van te maken, ieder met een mooie omslag en uitgegeven met een zorg die een verhaal in een bundel misschien niet krijgt.

Wat wil je graag bereiken met het uitbrengen van de miniboekjes?

We willen graag de breedte van het fantastische genre laten zien en lezers kennis laten maken met verschillende stijlen en auteurs. Laten zien wat er buiten de gebruikelijke “spotlights” van het genre allemaal gebeurt. Diezelfde verscheidenheid willen we ook in de auteurs: zowel bekende auteurs en jong talent, zowel Nederlands als uit het buitenland.

Je brengt vertaald en oorspronkelijk Nederlandstalig uit en meerdere genres. Wat is je primaire focus qua genre en doelgroep? En waarom?

Quasis publiceert verhalen die vallen in de fantastische genres: fantasy, sciencefiction, horror, bovennatuurlijke thriller en magisch realisme. Binnen deze genres proberen we veelzijdig en verrassend te zijn: niet alleen klassieke fantasy (hoewel we dat ook hebben), maar de randen van het genre opzoeken en buiten de betreden paden wandelen. We richten ons vooral op liefhebbers van de fantastiek, maar ik denk dat Splinters ook heel geschikt zijn om nieuwe fantasylezers te trekken, of lezers van klassieke fantasy kennis te laten maken met andere stijlen. Een laatste dag en vier Splinters die volgend jaar uitkomen zijn Young Adult-verhalen. Volgens mij is fantasy voor jong volwassenen een prima springplank naar andere, “volwassen” fantasy. Door allebei in dezelfde serie aan te bieden hoop ik dat het ook zo gaat werken.

Je bent je uitgeverij Quasis gestart om je eigen boek Lege steden en later Vorstin van de kou uit te brengen. Nu maak je de echte stap van auteur naar uitgever. Denk je dat het elkaar in de weg kan gaan zitten of elkaar juist kan versterken?

Ik denk dat het elkaar versterkt. Ik merk dat het een groot voordeel is om altijd die twee petten op te hebben. Soms ben ik ergens als uitgever en dan neem ik mijn boeken mee, soms ben ik ergens als auteur en kan ik ook de Splinters onder de aandacht brengen. Boekhandels gaan toch anders met je om als je niet alleen selfpubber bent. Nadeel is wel dat ik minder tijd om te schrijven heb!

Hoe gaat het met het derde boek in De Onzichtbare Maalstroom-reeks? Kun je al een datum, een titel of een cover onthullen?

Het gaat goed! Ik ben hard aan het schrijven en hoop de eerste volledige versie voor het eind van het jaar af te hebben. Nog geen datum of cover, maar de titel wordt Wolvinnen van Otrostaadt.

Wat kunnen we verder verwachten aan titels of auteurs in de Splinters-reeks?

Heel veel verschillende dingen: We beginnen in januari met Het Rad van Fortuin van de Engelse schrijfster Steph Swainston. Zij is in het buitenland best een big deal en haar boeken zijn onder andere vertaald in het Duits, Fins en Spaans, maar in Nederland is ze vrijwel onbekend. De Vlaamse Pen Stewart heeft ‘Opgejaagd geschreven, een gotische urban fantasy die zich afspeelt in Victoriaans Londen. Schrijversduo Anaïd Haen en Django Mathijsen komen met een klassiek fantasyverhaal voor young adults en Nieske den Heijer brengt ons Woestijnzand, het horrorverhaal dat bij de Paul Harlandprijs 2014 de Feniksprijs won. De tweede Young Adult Splinter wordt geschreven door Roderick Leeuwenhart, wiens serie Pindakaas en Sushi hoge ogen gooit en die een prachtig verhaal over de nieuwe ijstijd schrijft. Thrillerschrijfster Isa Maron, bekend van haar serie De Noordzeemoorden, schrijft een spannend verhaal, haar eerste met een fantasy/scifi-element. Dat belooft heel bijzonder te worden. En ik heb zelf natuurlijk ook een Splinter geschreven, getiteld Het oog van de krokodil. Het speelt zich af in de wereld(en) van De Onzichtbare Maalstroom, maar je hoeft mijn boeken niet te kennen om het te begrijpen.

Waar haal je je verhalen vandaan, krijg je al manuscripten in de post/mailbox toegestuurd of moet je nog echt op zoek?

Voor de verhalen in het eerste jaar heb ik de auteurs benaderd. De meeste verhalen zijn speciaal voor Splinters geschreven, of anders zijn ze vrij rigoureus herzien. Nu bekend is dat Quasis korte verhalen publiceert en de eerste Splinter uit is krijg ik ook verhalen opgestuurd. Ik lees in ieder geval alle verhalen die ik toegestuurd krijg.

Wat vind je van het Nederlandse 'veld' in de genres waarin de Splinters en je eigen boeken vallen? Wat zou er moeten veranderen? En waar ben je geweldig trots op in Nederland?

Ik vind het aanbod een beetje eenzijdig. Veel boeken over draken en elven in een Keltische achtergrond. Op zich is er niets mis met draken, maar de fantastiek heeft veel meer te bieden en het is jammer dat dat soms een beetje ondergesneeuwd dreigt te raken. Lezers die iets anders zoeken stappen over op Engelse boeken en komen maar zelden terug naar Nederlandse uitgaven. En ik geef ze geen ongelijk, want in het Engels kunnen ze schrijvers als China Miéville en Hannu Rajaniemi lezen. In Nederland missen we auteurs die op dat niveau experimenteren met het genre. Dus dat zou anders moeten. We zouden Nederlandse boeken moeten uitgeven die goed zijn, maar een typisch Nederlandse kwaliteit hebben die je in Engelse boeken niet vindt en zorgen dat onze boeken de moeite waard zijn. Waar ik trots op ben is schrijvers als Sophia Drenth, die het helemaal zelf doen en de moed hebben om door te zetten. Zij schrijven verhalen uit hun hart en hebben daar succes mee. Het is fijn dat dat kan in ons landje.

Welke auteur zou je dolgraag als Splinter willen hebben, maar durf je niet te vragen (Nederlandse en buitenlandse noemen)?

Ik durf iedereen te vragen. Ik heb zelfs een mail naar de agent van Lemony Snicket gestuurd! Schrijvers van dat kaliber reageren niet. Hem zou ik dus graag voor een Young Adult Splinter willen hebben. Een andere buitenlandse schrijver die ik natuurlijk zou willen is China Miéville. Hij heeft net een verhalenbundel uit en die is geweldig. Van de Nederlandse auteurs zou ik een verhaal van Thomas Olde Heuvelt willen. Dat ligt misschien een beetje voor de hand, maar hij is op dit moment toch de grootste naam in de Nederlandstalige fantastiek.