Interview Xenia Kasper

Publiciteitswonder
Geen enkele misdaadauteur, hoe beroemd ook, heeft de afgelopen tien jaar zo´n enorme publiciteitsgolf rond een nieuw verschenen boek weten te veroorzaken als Xenia Kasper. Ze was te gast bij Paul de Leeuw, Carlo en Irene en tal van andere programma´s. Veronicagids tekende 13 van haar persoonlijke ontboezemingen op, de Telegraaf nam een uitgebreid interview met haar af en NRC Handelsblad schonk Xenia zelfs een hele pagina om een week uit haar dagboek te publiceren. Xenia is dan ook niet zomaar iemand. Zij is meer dan een schrijfster. Xenia is de manager van de grote sterren van dit moment: Linda de Mol, Bridget Maasland, Irene Moors en topmodel Yfke Sturm terwijl zij vroeger ook Gordon in haar portefeuille had. Geen wonder dat de officiële presentatie van haar nieuwe boek, Chimaera, een mediacircus werd dat zijn weerga niet kende in boekenland. Meer dan achttien fotografen plus enkele cameraploegen gaven acte de presente.

Verlegen
Daags voor de presentatie spreek ik Xenia in een wat rustiger omgeving. Het is geestig om te merken dat de zelfverzekerde powervrouw, die grossiert in bijnamen als Het ijzeren gordijn, de pittbull en De Duitse herder vanwege haar krachtige optreden tegen al te opdringerige pers, heel wat minder op haar gemak is nu het om de promotie van haar eigen werk gaat. Toch heeft ze geen enkele moeite met het beantwoorden van vragen, die ze overigens thuis heeft proberen voor te bereiden. Haar licht Duitse accent werkt ontwapenend, evenals de volstrekt eerlijke wijze waarop zij met persoonlijke vragen omgaat. “Nederlanders zijn directer dan Duitsers,” zegt ze, “daar houd ik van.”

Linda de Mol
Xenia Kasper werd op 1 maart 1960 geboren in Wetzlar, Duitsland, bij Frankfurt. Als dochter van een strenge, autoritaire moeder en een vader die veel voor zaken op reis was. De combinatie zakelijk en streng heeft ze dus van niemand vreemd. Haar creatieve kant is, qua afkomst, minder gemakkelijk te duiden. Na haar school- en studietijd ging Xenia voor een platenmaatschappij werken (8 jaar) en vervolgens voor een filmmaatschappij (3 jaar).
Eenentwintig jaar geleden verhuisde ze naar Nederland omdat har man ging werken bij Estec, het European Space Agency in Noordwijk. “Zijn carrièremogelijkheden waren op dat moment het grootste. Hij kon toen een veel beter contract krijgen dan ik toen had. Ik was toen dertig en ik was zwanger Op een gegeven moment werd ik door de toenmalige John de Mol Producties gevraagd om te gaan werken voor RTL Duitsland. Ik moest pr en marketing doen voor alle programma’s die in Nederland werden opgenomen voor Duitsland. Daardoor ben ik met Linda de Mol in contact gekomen, die toen met Traumhochzeit al behoorlijk populair was in Duitsland. Het was een geweldige samenwerking die voor Linda aanleiding was om me te vragen om al haar zaken te behartigen, zowel in Duitsland als in Nederland.”

Foto boven: Xenia reikt de eerste exemplaren van Chimaera uit aan Bridget en Linda. (Foto Tommy de Bree)

Prinsen en witte paarden
Xenia deed daarnaast voor RTL Duitsland de publiciteit voor andere presentatoren en werkte ook enige tijd voor RTL Nieuwe Media waar ze deed aan conceptontwikkeling voor internet.
Rond 2002 ontstond bij Xenia de eerste behoefte om naast haar andere drukke werkzaamheden te gaan schrijven. “Mijn eerste boek, 38 ½ is geboren uit irritatie. In vrijwel alle boeken, ook in chicklits, zijn vrouwen het slachtoffer. Dat vond ik onzin. Het is heden ten dagen toch niet meer zo dat allen vrouwen worden verlaten door hun mannen.
Constant las ik dat de man vreemd ging en zijn vrouw verliet die dan vervolgens in een diep dal terecht kwam. Uiteindelijk wordt ze door alle ellende sterker en ja hoor, aan het einde van het verhaal staat weer een nieuwe prins op het witte paard te wachten om haar gelukkig te maken. Ik had en heb een hekel aan die boeken.”

Vrouwen en midlifecrisis
“Volgens mij hebben alle mannen en vrouwen last van een midlifecrisis als ze de veertig gepasseerd zijn. Maar het zijn toch niet alleen de mannen die dan vreemd gaan? Met wie gaan ze dan vreemd? In mijn eerste boek wilde ik daarover schrijven. Mijn vrouwelijke hoofdpersonen, met een gemiddelde leeftijd van 38 ½ jaar, gaan daarin behoorlijk vreemd.
In mijn tweede boek, 32 graden Celsius, gaat het over dezelfde overspelige vrouwen, maar heb ik al wat meer misdaadelementen ingelast. Ik ben dol op misdaadboeken en tv-series. Voor Tatort blijf ik zelfs thuis. Mijn derde boek, The Countdown, gaat over het loslaten van mijn dochter Victoria, die het huis uitging om in Bath, Engeland, te gaan studeren.

Moeder-dochter
The Countdown was semi-autobiografisch. De gebeurtenissen en zijn veelal authentiek en de emoties die speelden waren moeiteloos te herleiden tot de moeder-dochter relatie van Xenia en Victoria. Xenia zegt dat het een moeilijke periode was: “Toen we haar naar Engeland gebracht hebben, zijn er heel wat tranen gelaten. Gelukkig had ik geen tijd voor een “leeg nest syndroom” want in die periode deed ik de publiciteit voor Gordon. Dat was een drukke tijd. Dat neemt niet weg dat het schrijven van The Countdown later een flink therapeutische werking heeft gehad. Die functie heeft schrijven sowieso. Het is een heerlijke ontspanning naast alle drukte die pr nu eenmaal met zich meebrengt. Ik heb mijn laatste boek in drie maanden geschreven in mijn huisje in Spanje. ’s Ochtends handelde ik alle zakelijke kanten af. Bellen of mailen kan je overal. Daarna zette ik de telefoon uit en ging ik rustig zitten schrijven. Soms tot één of twee uur ’s nachts. Die afwisseling is fijn.”

Mannen als slachtoffer
“Als je begint met schrijven jat je natuurlijk van jezelf en je vrienden, maar uiteindelijk ontwikkelen de karakters toch hun eigen leven. En dan kom je op een punt dat wat je schrijft enorm ver weg staat van wat jezelf denkt of hebt meegemaakt. Dat vind ik heel erg leuk.
Ik vind zelf dat ik er in mijn eerste boeken ook goed in geslaagd ben om datgene wat me in chicklits irriteerde te ondervangen. Bij mij zijn het niet de mannen die vreemdgaan, maar de vrouwen. Vrouwen zijn bij mij de daders. Mannen zijn de slachtoffers. Zij spelen een bijrol.
Ik heb de beslissingen in handen van de vrouwen gelegd. Want wat ga je doen als vrouw als je verliefd wordt op een jongen die zeventien jaar jonger is? Ga je je bestaande relatie van twaalf of veertien jaar op het spel zetten om opnieuw te beginnen? Of besef je dat de koek na een aantal jaren in principe toch weer hetzelfde smaakt? Ik vind dat je beter trouw kunt blijven en je energie in je bestaande relatie kunt stoppen. Ik vind dat je, hoe verliefd je ook bent, nog altijd een beetje verstand moet overhouden. Als alle alarmbellen gaan rinkelen, moet je ook bedenken wat je je kinderen aandoet. Als je ooit de beslissing hebt genomen om kinderen te nemen, moet je ook de verantwoording dragen. Dan zet je jezelf maar even buitenspel.”

Seks
In het eerste boek van Xenia komt geen seks voor. “Ik dacht: iedereen weet toch hoe het gaat. Dat hoef ik toch niet uit te leggen. Maar toen werd ik geïnterviewd door BNR-radio die me op het gebrek aan seksscènes wees. Daarom dacht ik bij het tweede boek, oké, ik zal er wat pittige seksscènes inschrijven en toen vond men het plotseling pornografisch.” Xenia vertelt hoe zij in 32 graden Celsius een broeierige seksscène in een latex pakje beschreef en hoe zij in een interview met de lokale krant, het autobiografische karakter aanstipte. Haar man voelde zich daarna erg bekeken door de buurt. Xenia moet erom lachen. “In mijn boek Chimaera heb ik ook enkele seksscènes beschreven omdat ik vind dat het soms dingen kan uitleggen. Het kan de afhankelijkheid van een van de partners in een relatie beter uitleggen. Ik heb nu een seksscène beschreven om te laten zien dat je vanaf een bepaalde leeftijd weer een beetje onhandig wordt en dat schaamte en verlegenheid weer een rol gaat spelen bij een nieuwe bedgenoot. Je bent geen twintig meer, maar achter in de veertig. Ik dacht ik schrijf het maar op zoals ik het zou voelen als ik het zou meemaken.” Overigens is er in het leven van Xenia op dit gebied wel wat veranderd. In een interview zei ze dat men haar vroeger voor seks wakker kon maken, maar dat zij nu slaappillen inneemt, dus dat dat nu wat moeilijker wordt. Eerlijkheid, humor en zelfspot zijn Xenia niet vreemd. En dat is verfrissend. “Tsja, ik heb tegenwoordig zoveel aan mijn hoofd. Ik heb het zo druk. Als ik geen slaappil neem, blijven mijn gedachten rondmalen. En om me dan nog wakker te maken, dat heeft weinig zin.”

Advies Saskia Noort
Xenia Kasper is dol op misdaadboeken. Alleen het feit dat ze besefte dat het schrijven van een dergelijk genre heel wat research zou kosten, maakte dat zij voor haar eerste boeken koos voor de wat gemakkelijkere chicklit. Maar de behoefte om een thriller te schrijven bleef haar bezig houden. Op het premièrefeestje van de film Terug naar de Kust sprak zij met Saskia Noort over haar stille ambitie. “Saskia Noort zei tegen me: ga maar gewoon aan de slag. Je moet alleen iemand hebben bij wie je je research kunt checken. Maar, begin er maar aan. Het ergste dat je kan overkomen is dat je boek in de prullenmand verdwijnt.” Verder speelde er in die tijd een zaak rond eeneiige tweelingbroers. Een van hen had een overval gepleegd, maar men wist niet welke broer. Ze hadden de DNA van de dader, maar tweelingbroers hebben dezelfde DNA. Dus wie was het?. Toen ik daar met mensen over sprak, zei iemand: ik heb nog iets veel beters, namelijk Chimaera, ook een heel specifiek DNA-verschijnsel. Ik kan daar niet te veel over zeggen omdat het een grote rol speelt in mijn boek. Maar dat DNA-verschijnsel was voor mij de aanleiding tot het schrijven van een misdaadboek.”

Chimaera
“De titel van het boek heeft overigens meerdere betekenissen. Inn de Griekse mythologie is Chimaera een monster met drie hoofden. Dan heb je de DNA-betekenis en de symbolische betekenis voor “het totale kwaad.” Al die betekenissen zijn van toepassing op karakters in het boek. Een boek dat overigens is geschreven in het Duits. “Ja, dat vind ik nog steeds lekkerder. In de eerste plaats heeft et Duits een grotere woordenschat. Daardoor kan je veel meer dingen omschrijven. Maar ik bekijk en corrigeer de vertaling ook grondig. Waarschijnlijk niet tot grote blijdschap van de uitgever.

Verhaal
De achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt was voor Xenia geen moeilijke keuze: “Ik wist vrij snel dat ik het in de televisiewereld wilde laten spelen en ik had ook snel de puzzelstukjes rond die naar de oplossing van de misdaad moesten lijden. Het verhaal gaat over een vrouw, Anne van Veld, die wordt verdacht van de moord op haar bijna ex-man die er met een jongere vrouw vandoor is gegaan. Ze heeft geen alibi voor de nacht van de moord, maar wel heeft zij allerlei hatelijke sms-jes op haar mobiel staan. Anne neemt detective Bart Kroon in de arm om de waarheid te achterhalen. Het verhaal is rechttoe, rechtaan verteld zonder veel fratsen, flash backs of wisselend perspectief. Xenia: “Ik heb van tevoren ook geen
outline gemaakt. Ik schrijf aan het einde van de dag wel de dingen op die ik de volgende dag in mijn verhaal wil verwerken. Dat kan je ook een soort outline noemen”. Dat het verhaal van Chimaera voornamelijk chronologisch verteld wordt is volgens Xenia logisch: “Ik zit in een groeiproces. Chimaera is mijn eerste thriller. Ik heb het in de 1e persoon geschreven. Het nadeel van de ik-vorm is dat ik alle emoties in dialoogvorm moest weergeven. Mijn volgende thriller zal in een andere vorm, vanuit een ander perspectief, geschreven worden. Ik wil wat minder dialogen. Ik durfde het in dit boek niet aan om alles tegelijk te doen. Ik ga stukje voor stukje vooruit. Misschien ben ik over 5 boeken zover dat ik kan zeggen: Nu is het echt goed.”

Romantische thriller
Hoewel etiketten altijd gevaarlijk zijn, heeft Chimaera van Xenia Kaspers veel weg van het in Amerika zo populaire genre, de romantische thriller. Er worden liefdesperikelen tussen
verscheidene hoofdpersonen beschreven. Ook Anne onttrekt zich daar niet aan. Natuurlijk rouwt zij om het verlies van haar ex, maar detective Bart, een knappe lange man (1.90 mtr) met wilskrachtige kaken, golvend haar en een grote dosis zelfverzekerdheid weet de romantische gevoelens van Anne al snel op te wekken. Temeer daar hij regelmatig bij haar over de vloer komt om heerlijk te koken. Xenia schatert: “Mister Perfect, haha. Ja, dat is natuurlijk een beetje een wensdroom. Ik moest een beetje denken aan die prachtige tv-detectives van vroeger Rockford en Magnum. Hahaha. Bij mij geen morsige mannetjes met dikke buik, maar een aantrekkelijke man. Maar kijk, Anne is door haar man verlaten. Ze is ingeruild door een jonge vrouw. Dus Anne wil bevestiging hebben dat ze nog aantrekkelijk is.
Dus zij valt wel voor die detective die aardig is. En ja, hij is aantrekkelijk. Hij is een droom. Ik heb een droomdetective gecreëerd, dat mag toch? Donkere haren, staalblauwe ogen (haha).”

Karakters
Van alle karakters is Anne van Veld het meest uitgediept. De lezer leert haar kennen is verdriet, boosheid, onmacht, verliefdheid, kracht, zwakte en onwetendheid. “En zij denkt ook. Ik was 8 jaar met mijn man en hij had allerlei geheimen. Hoe kan dat? Is het mogelijk dat je partner zoveel geheimen heeft? Elke getrouwde vrouw zegt natuurlijk dat ze haar partner goed kent. Maar is dat zo? Xenia bekent dat zijzelf 25 jaar met haar man Mick getrouwd is, maar dat zij desondanks niet zou durven beweren dat zij alles van hem weet of hij alles van haar. “Nee, dat durf ik niet te zeggen. Ik ken een paar kanten van mijn man, maar zeker niet alles. Ik weet hoe hij thuis is, maar niet hoe hij op kantoor is. Ja, een mens heeft verschillende gezichten in verschillende situaties. Daarom denk ik dat mijn man mij ook niet helemaal kent. Hij heeft alleen meer mogelijkheden om een kijkje in mijn leven te nemen omdat ik kantoor aan huis heb. Maar, niemand weet alles van een ander.”

Volgende boek
Hoewel Xenia brandt van verlangen om over haar volgende boek te praten, weet zij zich te bedwingen. "Ik kan wel zeggen dat het weer een thriller is en dat hij weer in de televisiewereld afspeelt. Dat is gemakkelijk voor mij omdat ik die wereld ken. Ik hoef er geen research voor te doen en het is een wereld die aandacht trekt. Voor mijn volgende boek ben ik allerlei knipsels aan het verzamelen en maak ik aantekeningen in een opschrijfboekje. Ook grappige dingen die ik zie of meemaak noteer ik, zodat ik die in het boek kan verwerken. Maar, er zit nog geen romantiek in, haha. Na jouw opmerkingen moet ik nog even nadenken op wie de hoofdpersoon zal vallen, haha. Maar ik ga eerst eens kijken of er van mijn boek geen (tv) film te maken is. Ik heb overigens meer genoten van het schrijven van dit boek dan van mijn eerste boeken, omdat het een thriller is geworden. Verder gaat het schrijven me gemakkelijker af, waardoor ik er meer lol in had. Schrijven wordt eigenlijk steeds leuker. Schrijven moet je, net als breien of autorijden, leren. Ik ben gegroeid. Ik hoop dat de lezers dat ook zullen herkennen.”