Jane Harper en haar fascinatie voor de Australische outback

Voor de (van origine) Britse Jane Harper was het schrijven van een boek een langgekoesterde droom. ‘Ik verslind boeken en steeds weer begon er iets te kriebelen om zelf een spannend verhaal op papier te zetten,’ zegt de debutant die duidelijk geniet van haar eerste buitenlandse bezoek ter gelegenheid van de publicatie van De droogte. Het bestaan als fulltime journalist weerhield Harper er echter geruime tijd van om met volledige focus aan een verhaal te werken.  

In 2014 waagde ze haar kans in een wedstrijd voor kort verhalen. ‘Het schrijven van fictie bleef me achtervolgen, dus ik legde mezelf in ieder geval de taak op om een kort verhaal af te ronden.’ Met succes, want Harper was één van de twaalf auteurs van wie een kort verhaal te lezen was in een bundel. ‘Ik was overweldigd, want ik had nooit durven dromen dat het mij zou lukken.’ Het bleek het laatste zetje te zijn om haar langgekoesterde droom nieuw leven in te blazen en ze schreef zich in voor een cursus Fictie Schrijven waarbij ze met een concreet plan aan de slag moest.  

‘Het schrijven van een boek is een investering van tijd en energie, en vaak genoeg vraag je jezelf af of je dit ooit terug zult verdienen.’

Na maanden ploeteren bereikte ze de eindstreep van haar manuscript: ‘Daarna vonden er nog drie redactierondes plaats en werd ik getipt op een wedstrijd voor het inzenden van ongepubliceerde manuscripten.’ De droogte werd aangemeld voor de Victorian Premier’s Literary Award, werd uit de stapel gekozen als veelbelovend debuut en werd onder contract gezet. ‘Dat was echt een fantastische ervaring,’ vertelt Harper, wiens ogen beginnen te glunderen als ze terugblikt op deze gebeurtenis uit haar prille schrijverscarrière. ‘Het schrijven van een boek is een investering van tijd en energie, en vaak genoeg vraag je jezelf af of je dit ooit terug zult verdienen. Vanaf dat moment raakte alles in een stroomversnelling.’  

Inmiddels kan de debutant rekenen op vertaalrechten die zijn verkocht aan minstens 22 landen en zijn de filmrechten van haar thriller verkocht aan Pacific Standard, het bedrijf waar onder andere Reese Witherspoon boeken scout om vervolgens naar het witte doek te brengen. ‘Het voelt echt als een achtbaan,’ zegt de schrijfster met een grote glimlach, ‘want ik had dit echt nooit verwacht. Ik zou het geweldig vinden om het Australische landschap in combinatie met mijn verhaal in beeld te zien.’  

Het mysterie van Kiewarra

In De droogte maakt de lezer kennis met Aaron Falk, financieel rechercheur met als thuisbasis Melbourne. Als hij bericht krijgt dat zijn jeugdvriend Luke Hadler gestorven is, keert hij terug naar zijn geboorteplaats Kiewarra. Harper creëerde een fictief dorp, voortgekomen uit haar ervaringen tijdens haar journalistieke loopbaan waar ze ook veelvuldig in aanraking kwam met het leven op het platteland.  

‘Vanaf het begin af aan wilde ik een mysterieus verhaal rond een boerengezin creëren,’ zegt Harper. ‘Daar moet een bijpassende setting omheen gebouwd worden, waardoor ik het Australische platteland als basis nam. Het gemeenschapsgevoel in deze dorpen vormen de perfecte omstandigheden voor een beklemmend verhaal met factoren als isolatie en druk vanuit de gemeenschap. Ik heb juist bewust niet voor een grote stad als Melbourne gekozen omdat wereldsteden vaak veel overeenkomsten delen en je daardoor gemakkelijk in clichés kan vervallen.’

In Engeland werkte ze als journalist voor een regionale krant waardoor ze vaak sprak met personen waar hun volledige bestaan afhing van de status van het boerenbedrijf. ‘Daardoor kreeg ik ook goed mee hoe in zichzelf gekeerd zo’n gemeenschap is, aangezien mensen het samen moeten redden. Hoewel ze helemaal niet goed met elkaar over weg kunnen, bijvoorbeeld. Door al die verschillende reportages heb ik stukjes en beetjes opgepikt, om zo later mijn eigen fictieve dorp Kiewarra samen te stellen.’  

Lees verder op de volgende pagina.