Jane Harper en haar fascinatie voor de Australische outback

Pagina 2 van 2

Familiedrama

De cijfers liegen er niet om: de meeste moorden vinden plaats in huiselijke kring. Ook in De droogte wordt een gemeenschap geraakt door een familiedrama, waardoor de verhoudingen op scherp komen te staan. ‘Als journalist is geweld een thema dat je niet kunt negeren, waardoor dit soort verhalen helaas ook bladzijde vullend materiaal worden,’ vertelt Harper. ‘Zo was er ook een tendens zichtbaar van mannen die hun volledige gezin om het leven brachten, om verschillende redenen die vaak in persoonlijke kring lagen. De verhalen bleven me echter altijd bij omdat ik me steeds weer afvroeg waarom iemand zo’n gruwelijke daad uitvoert. Ik besloot het echter vanuit een ander oogpunt te beschouwen en vroeg mij af welke serie gebeurtenissen iemand op dit randje brengt.’  

De outsider

Hoofdpersonage Aaron Falk is niet het doorsnee type rechercheur dat in een thriller rondwandelt. ‘Om eerlijk te zijn kwam hij bij mij op de tweede plaats,’ bekent de schrijfster. ‘Eerst waren er de plot en de setting, voordat ik serieus begon na te denken over de personages die het verhaal moesten dragen. En Aaron moest Kiewarra laten zien alsof hij het voor het eerst zag, hoewel hij door zijn jeugd al wel wortels in de gemeenschap heeft.’  

De lezer ziet de solistische rechercheur ploeteren in een gemeenschap die sterk verbonden is aan het boerenbedrijf en Falk vooral als ‘outsider’ beschouwt. ‘Mensen die zo’n hechte gemeenschap zien, weten vaak niet hoe het er werkelijk aan toegaat. Niets is wat het lijkt is een leus die erg van toepassing is op het verhaal.’  

En zo kronkelt de grillige gemeenschap van Kiewarra als een slang rond Aaron Falk, waar ieder personage een rol vervult in de speurtocht naar de ware aard rond de mysterieuze zaken die het dorp behelsen. Zo ontmoet Aaron jeugdvriendin Gretchen opnieuw, die door de jaren heen nooit is ontsnapt aan de greep van Kiewarra, maar zich wel staande weet te houden. ‘Ik heb stiekem een lichte voorkeur voor dit personage,’ bekent Harper, ‘omdat ze op het eerste gezicht een heel andere vrouw lijkt. Maar gedurende het verhaal ontwikkelt ze zich tot een persoonlijkheid die niet over zich heen laat lopen.’  

De magie van Australië

Met haar debuutthriller De droogte koos Jane Harper bewust voor Australië als setting, terwijl de ‘bestsellers’ zich voornamelijk centreren rond Engeland, de Verenigde Staten of Scandinavische landen. ‘Mijn motivatie was vooral om lezers kennis te laten maken met een gebied dat zeer waarschijnlijk mijlenver weg voor hen is, en daarmee tegelijkertijd onontdekt is. Ik was er totaal niet zeker van of het voor mensen buiten Australië wel interessant genoeg zou zijn, gezien de setting echt letterlijk en figuurlijk in the middle of nowhere is.’  

Harper was bang dat haar thriller misschien in eerste instantie als een karikaturale schets beschouwd zou worden, waardoor de waarde van het verhaal verloren zou gaan. Maar zodra ze met passie begint te vertellen over haar huidige woonplaats, merk je waarom Harper de schets van de gemeenschap zo treffend brengt. ‘Het land is zo ongelofelijk gevarieerd, binnen de landsgrenzen kom je dieren of planten tegen die exotisch aan doen. Het maakt dat je met een bepaalde fascinatie naar de dingen om je heen kijkt. En tegelijkertijd is daar de vorm van isolatie omdat je soms kilometers lang bijna niemand tegenkomt en bent aangewezen op jezelf.’  

Radeloos

Research deed Harper vooral op gebied van de psyche, aangezien de verzengende droogte die wordt omschreven in het boek, wel degelijk effect heeft op ieder lid van een dorpsgemeenschap. ‘Mensen worden prikkelbaar door hitte en dat kan op de langere termijn zorgen voor een explosief effect,’ erkent de schrijfster. ‘Het is tevens zichtbaar in een gemeenschap waar mensen het hoofd boven water proberen te houden met een bedrijf dat slachtoffer is van de aanhoudende droogte, bijvoorbeeld. Verbijsterend om te merken dat mensen er radeloos van worden en soms een fatale uitweg zoeken.’  

Het lijkt een domino-effect: er valt geen regen en aan het einde van de rij vinden we een gezin dat uit elkaar is gevallen door de factoren die onbewust bijdragen aan een sombere toekomst.  

Een volgende fase

De schrijfster vertelt trots dat lezers in de toekomst nog een ontmoeting met Aaron Falk kunnen verwachten: ‘Ik heb zojuist mijn tweede thriller afgerond en deze zal in oktober in Australië verschijnen. Het is geen vervolg op De droogte, maar Aaron Falk keert terug om zich vervolgens te bemoeien met een vermissingszaak.’  

Harper koos opnieuw voor Australië als setting en neemt de lezer deze keer mee naar Bushland, een natuurreservaat waar bepaalde planten en diersoorten beschermd worden. ‘Aaron Falk moet zich verdiepen in een zaak van vijf zakenvrouwen die samen op een driedaagse team building naar Bushland gaan, maar aan het einde van het weekend keren er maar vier terug. Ze zijn gedesoriënteerd en doen vaag over wat zich er werkelijk heeft voorgevallen.’  

Haar tweede thriller kan gezien worden als standalone, maar zal voor de lezer van De droogte meer inzicht geven in het karakter van seriepersonage Aaron Falk. ‘Het voelt echt als een volgende fase, aangezien er nu wel meer druk op mijn schouders ligt. Bij het schrijven van De droogte wist niemand ervan en nu is er een groep lezers die ik tevreden moet houden,’ zegt de schrijfster waarna ze lacht.  

De belangrijkste les die de schrijfster door haar avontuur meegeeft, is dat beginnende schrijvers zich niet moeten laten overvallen door angst. ‘Onbewust schreef ik verder aan mijn tweede manuscript toen het overdonderende succes van De droogte niet echt tot mij was doorgedrongen. Blijf altijd je best doen en schrijf iedere keer weer het beste boek voor jezelf.’

De droogte is verschenen bij A.W. Bruna Uitgevers.