Jennifer L. Armentrout: van aardse zaken tot bovennatuurlijke liefde

op 31 juli 2019 door Lindy de Jong 4 reacties

Een auteur die van alle markten thuis is en daardoor zowel tieners als volwassen lezers bereikt is de Amerikaanse schrijfster Jennifer L. Armentrout. Hoe komt het dat haar boeken, van paranormale fictie tot sciencefiction, fantasy en hedendaagse romans, zo populair zijn? En is dat wel terecht? Hebban vroeg het enkele VIPs die meer dan bekend zijn met het werk van Armentrout.

Jennifer Armentrout schrijft als een razende, zowel onder haar eigen naam als onder het pseudoniem J. Lynn. De afgelopen jaren verschenen zo’n 25 boeken en novelles van haar hand in Nederlandse vertaling en voor dit najaar staan er alweer twee titels op de verwachtlijst. Op Hebban vangt de schrijfster gemiddeld minstens vier sterren per boek. Haar sexy verhalen zijn ‘verslavend’, ‘spannend’ en ‘niet weg te leggen’.

Toch zijn het niet alleen sexy verhalen zoals de ‘Wacht op mij’-serie waarvoor haar lezers warmlopen. Ook haar hedendaagse YA-romans, zoals Het probleem met voor altijd over kindermisbruik en Als morgen niet bestaat over rouw en schuldgevoel, krijgen lyrische kritieken. ‘Hartverscheurend mooi’ en ‘een gevarieerd en indrukwekkend verhaal’ zijn woorden die voorbijkomen in Hebban-recensies.

Armentrout beperkt zich niet tot een doelgroep – ze schrijft zowel voor jongeren als (jong-)volwassenen – maar ook niet tot een genre: zowel boeken met een flinke dosis erotiek als hedendaagse en paranormale verhalen passeren de revue.

Kameleon

Volgens enkele Hebban VIPs die bekend zijn met het werk van Armentrout zijn er verschillende redenen voor de populariteit van de schrijfster. Volgens Feline kan Armentrout zich goed inleven in de doelgroep waarvoor ze de boeken schrijft, waardoor haar lezers zich vrijwel direct kunnen inleven in alles wat de hoofdpersonen meemaken. Laurie sluit zich daarbij aan, volgens haar worstelen alle (vrouwelijke) hoofdpersonen wel met iets waar lezers zich mogelijk in kunnen herkennen. ‘De trauma's die Armentrout in haar (meestal new adult en young adult contemporary) boeken beschrijft zijn niet mis en wens je niemand toe. Wat betreft haar paranormale en fantasyboeken hebben de hoofdpersonen weer hele andere zorgen. Iets minder herkenbaar, maar wel leuk om te lezen.’

Dat Armentrout bij zowel liefhebbers van hedendaagse als paranormale en scifi-verhalen geliefd is, komt volgens Merel omdat haar verhalen niet te complex zijn. ‘Ze verweeft diversiteit en mentale of lichamelijke beperkingen op een hele subtiele manier en de romantiek is ook nooit ver te zoeken. Er is eigenlijk voor ieder wat wils.’ Sam sluit zich daarbij aan door te zeggen: ‘Haar verhalen lijken zo makkelijk te zijn, maar dan kom je erachter dat er zo veel meer achter alles zit wat ze schrijft. Dat maakt het naar mijn mening speciaal.’ Minca, die zowel de YA als NA van Armentrout leest, gelooft dat de schrijfster voor elke leeftijdscategorie weet wat er speelt, wat belangrijk is en wat aantrekkelijk is bij het lezen. Iris noemt haar zelfs een kameleon: ‘Ze weet zich gewoon heel goed aan te passen aan de verschillende genres.’

Dat je je makkelijk kunt inleven in de personages heeft volgens Merel alles te maken met de schrijfstijl van Armentrout (Minca noemt die ‘simpel, maar aantrekkelijk’), maar ook omdat haar boeken een heerlijke 'guilty pleasure' zijn zijn. Door de seks, de romantiek en de door Laurie genoemde sexy 'bad guys'. ‘Armentrout weet op de een of andere manier de beste connectie te leggen met onze YA-verlangens en gevoelens. Waar wij spanning en actie willen zit de benodigde romance en drama,’ aldus Minca. Volgens Feline weet de auteur niet alleen de romantische spanning erg overtuigend op te bouwen in haar boeken, ook speelt ze in op populaire trends, zoals bovennatuurlijke liefde.

Twilight look-a-like?

Die bovennatuurlijke liefde komt ook voor in de ‘Lux’-serie voor young adults, waarin het hoofdpersonage een haat/liefde-verhouding ontwikkelt met de buurjongen die een alien blijkt te zijn. ‘De liefhebbers van de serie ‘Twilight’ kunnen hun hart ophalen. Na Stephenie Meyer waagt nu ook Jennifer L. Armentrout zich op het pad van de buitenaardse wezens,’ schreef Hebban-recensent Marloes over Obsidian, het eerste deel in de serie. Wat vinden de VIPs? Borduurt Armentrout inderdaad verder op de Twilight-hype?

‘Wat betreft Obsidian moet ik deze critici gelijk geven,’ zegt Laurie, ‘maar dat verandert in de rest van de ‘Lux’-serie volledig en vanaf daar lijkt deze serie helemaal niet meer op Twilight.’ Ook Feline kan zich wel in die kritiek vinden, maar zij zegt ook: ‘Veel auteurs zijn haar daarin voorgegaan, en er zullen er ongetwijfeld nog vele volgen. Omdat het zo vaak gebeurt, vind ik dat niet 'slecht'. Het is een thema dat door veel mensen interessant gevonden wordt. Zo te lezen heeft Armentrout er met veel plezier haar eigen draai aan gegeven. Hierdoor is het geen directe kopie van Twilight, eerder een aanvulling.’

Merel kan zich daar ook in vinden. ‘Voornamelijk bij haar YA-fantasyboeken wordt de vrouwelijke hoofdpersoon verliefd op een personage dat in de eerste instantie onaardig tegen haar is en ogenschijnlijk niet goed of gevaarlijk voor haar, maar het blijkt uiteindelijk wel een match made in heaven te zijn. Daarnaast heeft de jongen bovennatuurlijke gaven, en blijkt het meisje uiteindelijk ook speciaal te zijn. Dit komt echter voor in veel YA-fantasyboeken van nu, dus ik denk niet dat deze uitspraak alleen op Armentrout slaat.’

‘Twilight is en blijft voor ons heel speciaal,’ zegt Sam. ‘In Twilight wordt de hoofdpersoon verliefd op iemand waar alle tienermeisjes wel van dromen, naar verlangen. Zoals ik eerder vertelde, legt Armentrout echt de nadruk op die verlangens, waardoor wij alleen maar meer willen lezen, waar we van blijven dromen. En dat doet ze zeker niet op een slechte manier!’

Minca ziet de boeken daarentegen echt als individuen. ‘Niemand is hetzelfde, zelfs een eeneiige tweeling veschilt van elkaar. Zo vind ik boeken ook allemaal anders. In het YA-genre zitten tegenwoordig bijna altijd elementen die aan een andere serie of een ander boek gelinkt kunnen worden. Ik kan dat gemakkelijk loslaten en het boek los daarvan beoordelen. Het is moeilijk om clichés te voorkomen én de lezers tevreden te stellen. Wellicht dat de eerste hoofdstukken van Obsidian wat weg hebben van Twilight, maar verderop wordt het verhaal toch echt anders.’ Iris sluit zich daar helemaal bij aan. ‘In principe zou je van elke YA-urban-fantasyschrijver kunnen zeggen dat ze boeken schrijven die op de verhalen van Stephenie Meyer lijken. Zonder de hele Twilight-hype zou dit genre denk ik niet zo groot zijn geworden als het vandaag de dag is.’

Uitblinkers

Zo veel genres, zo veel lezers: welke boeken zijn nu favoriet bij de VIPs? Laurie heeft wisselende ervaringen met de boeken van Armentrout. ‘Ik vond Het probleem met voor altijd tegenvallen, maar Als morgen niet bestaat weer erg goed. Ik ben echt een ‘Lux’-fan, dus ik zou dan zeggen dat ik die serie van haar het beste vind. Maar, Covenant valt in datzelfde genre en daar ben ik na het eerste boek afgehaakt. Per genre heeft Armentrout voor mij toppers en mindere boeken.’

Feline noemt haar YA-fictie als hoogtepunt. ‘Hoewel ik de ‘Lux’-serie zeker kan waarderen, vind ik Als morgen niet bestaat vele malen beter. Door de diepgang in dit boek komt de schrijfstijl van Armentrout veel meer tot zijn recht.’

Merel daarentegen gaat voor de paranormal romance in het YA-genre: ‘Ik heb toentertijd heel erg genoten van ‘The Dark Elements’ en vind de ‘Lux’-serie ook tof. Het probleem met voor altijd was ook goed, maar Wacht op mij en Als morgen niet bestaat vond ik weer geen hoogvliegers.’

Sam noemt net als Merel de paranormal romance als favoriet. ‘Vampieren, weerwolven en speciale gaven maakt alles wat de karakters beleven zo veel spannender. Hoe ze romance schrijft is niet aan te toppen, dus gecombineerd met die actie maakt ze haar boeken beter dan perfect. Dat vond ik vooral in ‘The Dark Elements’-serie. De spanning, romantiek en complexiteit van het verhaal maakte het echt een van mijn favorieten.’

Minca leerde de auteur kennen door de 'Wacht op mij'-reeks in 2014. ‘Ik raakte helemaal verslingerd aan deze new adult-serie en kwam er pas een jaar later achter dat de ‘Lux’-serie bestond. Deze heb ik eerst in het Engels gelezen en later in het Nederlands. Ik kan eigenlijk niet kiezen wat ik beter vind. Ik vind fantasy-elementen in verhalen over het algemeen zeer aantrekkelijk. Maar de NA-titels die Armentrout heeft geschreven, de thema's die ze aanhaalt en verwerkt in het verhaal zijn zo sterk dat ze mij raken op een manier die me nooit eerder is overkomen.’