Julie Kagawa was vroeger ook een rebel

Afgelopen weekend was Julie Kagawa in Amsterdam. De bekende Amerikaanse young adult-fantasy-auteur was hier om haar nieuwste boek Rebel te promoten en Nederland was het sluitstuk van haar Europese tour.  Na haar bestsellerseries ‘The Iron Fey’ en ‘Blood of Eden’ heeft ze het met de ‘Talon Saga’ over een andere boeg gegooid en heeft ze een wereld gecreëerd waarin draken en mensen naast elkaar leven.

Julie Kagawa is vooral bekend om het scheppen van rijke en gedetailleerde fantasiewerelden waarin vampiers, feeën en draken je in al haar boeken om de oren vliegen. Soms bijna letterlijk, want Kagawa’s fantasie gaat ver. Heel ver. Waar komt dat vandaan? En wie is Julie Kagawa achter al die fantasiewerelden? ‘Ze is zeer klein, niet goed in wiskunde. Ze heeft een echtgenoot, twee honden, twee katten en twee kippen,’ somt Kagawa lachend op. ‘En ik houd heel erg van martial arts, zoals kungfu. Ik vind het heerlijk om te oefenen, om te sparren en om te leren hoe ik mezelf moet verdedigen als je wordt aangevallen.’

In het dagelijks leven is Kagawa dus niet vies van een goed gevecht, maar ook in haar boeken weet de jonge schrijfster van wanten:

Direct daarna wilde ze me een karateschop tegen mijn slaap uitdelen, die me waarschijnlijk bewusteloos zou hebben gemaakt als ze niet met open ogen in mijn trucje was getrapt. Een fractie van een seconde vergat ze haar lichaam te beschermen. Ik ving haar voet op toen ze ermee uithaalde, en ik slingerde haar krachtig van me af. (scène uit Rebel)

‘Tijdens het sparren in de les leer ik veel over verschillende vechthoudingen en de manier waarop je met een zwaard vecht. Als ik in mijn verhaal een vechtscène wil schrijven en ik kom er niet uit dan vraag ik mijn man, met wie ik material arts beoefen, samen met mij bepaalde vechthoudingen door te nemen,’ legt Kagawa uit. Zelf vindt ze dat het karakter Ethan het meest met haar eigen manier van zwaardvechten overeenkomt. ‘Hij gebruikt het zwaard precies op de manier waarop ik doe.’

Inspiratie

Als ze niet schrijft of vecht, gamet ze graag, want ook uit de verschillende games die ze speelt, haalt Kagawa haar inspiratie. ‘Ik vind het verhaal en de sfeer van zo’n game vaak heel inspirerend. Soms haal ik daar aspecten uit die ik dan voor mijn verhalen gebruik.’ Kopiëren is het niet, vindt ze. ‘Ik neem niets een op een over. Het zijn juist heel kleine dingen die me inspireren, zoals de manier waarop iemand praat, of beweegt. Daar borduur ik verder op voort en maak er een karakter van mezelf van.’ En ook Amsterdam heeft haar niet onbewogen gelaten. ‘De grachten en bruggen die ’s avonds zijn verlicht vind ik inspirerend. Ik denk dat ik daar ooit zeker iets mee ga doen, net als de grote kerken die in Amsterdam staan.’

Kagawa werkt heel gedisciplineerd en hard aan haar boeken. ‘Ik werk vijf dagen per week in mijn kantoor. Ik begin om tien uur en ga tot vijf uur door of totdat ik duizend woorden heb geschreven. Ik stop als een van de twee is bereikt. Maar als ik in een heel goede flow zit, schrijf ik verder. Soms heb je van die dagen en soms ben ik niet vooruit te branden met mijn schrijven. Dan moet ik de woorden uit mezelf trekken. Maar hoe dan ook, ik houd ontzettend van het schrijven.’

Vijf boeken

Het volgende deel in de ‘Talon Saga’-reeks is bijna af. ‘Zodra ik thuis ben, schrijf ik het derde deel in deze reeks af. In Amerika gaat dit deel Soldier heten.’ Maar met dit derde deel is de ‘Talon Saga’ verre van af. Kagawa is van plan om hierna nog twee boeken te schrijven om het verhaal compleet te krijgen. ‘Het is mijn eerste niet-trilogie, maar ik had vanaf het eerste moment dat ik met deze serie begon het gevoel dat het meer delen nodig had om het hele verhaal te kunnen vertellen. Ik heb toen besloten dat het vijf boeken moesten worden. In het eerste boek (red., Pupil) introduceer ik de wereld en de karakters. In het tweede boek (red., Rebel) kom je meer over het achtergrondverhaal van Riley te weten. Ik ga hier dieper op in. In Soldier zal het meer over Garett gaan. En verder… ik vertel nooit hoe mijn volgende boeken lopen, maar ik heb al wel een idee welke kant het op gaat.’ Kagawa weet precies wat er gaat gebeuren, maar maakt geen gebruik van samenvattingen of schema’s of schetsen. ‘Ik ga zitten en ik schrijf.’

Hoewel Kagawa al een idee heeft welke wereld ze na de drakenwereld gaat creëren, doet ze ook over haar volgende boeken geen uitspraken. ‘Het kan van alles zijn. Er is zoveel om over te schrijven. De ruimte, de onderwaterwereld, andere culturen of mythologie. In Japan is er bijvoorbeeld een legende die het verhaal van een vossengeest vertelt. Mijn overgrootmoeder kwam uit Japan en ik zou daar heel graag iets mee willen doen. Ik ben er nog niet eerder geweest, maar het staat bovenaan mijn lijst van dingen die ik wil doen.’

Het tweede deel in de Talon Saga heet Rebel, waarin Riley de hoofdrol speelt. ‘Hij is de rebel in het boek. Met zijn rebelerende gedrag helpt Riley daar anderen mee. Om los te komen van Talon. Vroeger, als tiener, was ik ook wel een soort rebel. Ik dreef mijn leerkrachten tot waanzin. Maar ik was minder nobel dan Riley in het boek is.’

Eenling

Als tiener leidde Kagawa een teruggetrokken leven op school. ‘Ik werd heel erg gepest. Ik was een buitenstaander, iemand die weinig sociale vaardigheden had. Ik was een eenling en hield niet van groepen. Daarom trok ik me in alle pauzes terug met een boek om in een andere wereld te duiken en nergens meer aan te hoeven denken. Ik las veel fantasieboeken. Meestal was de hoofdpersoon iemand die niet door anderen begrepen werd, omdat die anders was dan de rest. In mijn eigen boeken komen ook zulke hoofdpersonen voor. In het begin zijn ze zwak, maar dan verandert er iets en worden ze krachtiger. Door een wereld te scheppen hoop ik dat ze heel even hun ellende kunnen vergeten.’

Ondanks dat ze lastige tienerjaren heeft gekend, waarin ze werd gepest en veel alleen was, zijn juist die tienerjaren de leeftijd die haar erg aanspreken. ‘Ik denk dat ik nooit volwassen ben geworden. Ik houd van die leeftijd en ik leef nog altijd in die leeftijd. Het is een dramatische tijd met allemaal eerste keren: eerste kus, eerste vriendje, eerste baantje. Het is een leeftijd waarin ze zichzelf leren kennen en erachter komen wie ze zijn.’

Zit er nog een les in Rebel? ‘Ik probeer altijd om geen les in mijn boeken te schrijven, maar ik zou zeggen dat Rebel een boek is dat gaat over loyaliteit. Een boek waarin de hoofdrolspelers elkaar moeten leren vertrouwen, maar wat moeilijker is dan het lijkt, want er komt een hoop verraad, hartzeer en ook liefde in voor.’