Labyrint - de verhalen van Esther Verhoef: 'Een kort verhaal past bij de tijdsgeest'

Labyrint - de verhalen

In dertien spannende, verrassende en meeslepende verhalen laat zij de lezer alle hoeken van het thrillergenre zien. Verhoef betreedt nieuwe paden met het mysterieuze ‘Labyrint’, waarin hoofdpersoon Hanna in een obscure onderwereld terechtkomt. ‘Vuile handen’ zoomt in op een eenzame tuinierster met een sinister geheim, en in de ‘Dodemansrit’ van failliet verklaarde ondernemer Aad blijft de spanning tot op het allerlaatst om te snijden. Esther Verhoef weet in Labyrint - de verhalen op meesterlijke wijze de lezer met weinig woorden te raken: spanning van het hoogste niveau.'

Lees een sneak preview uit Verhoefs nieuwe bundel

Esther Verhoef & het korte verhaal

Wat zou je willen zeggen tegen je lezers, die denken niet van korte verhalen te houden? Hoe zou je ze willen overtuigen toch Labyrint - de verhalen te lezen om (hopelijk) te ontdekken dat ze toch ook van korter werk kunnen genieten en het nog dezelfde Esther Verhoef is die dit schrijft?

Esther Verhoef: 'Het kan zijn dat je niet van korte verhalen houdt omdat je liever langere tijd in een verhaal verdwijnt, je je hecht aan de personages en hun wereld en het vervelend vindt om daar zo snel alweer afscheid van te moeten nemen. Dan kan ik je niet overhalen. (Al zou ik een luxe bonbondoos met allemaal verschillende smaken niet afslaan omdat ik van dikke repen chocolade houd :-) Labyrint - de verhalen heeft wel 400 pagina’s, dus daar ben je sowieso wel even zoet mee.)

Wat ik ook wel hoor, is dat mensen mindere ervaringen hebben met korte verhalen, maar nog nooit een kort verhaal van mij gelezen hebben. Mijn verhalen hebben echt wel mijn signatuur, dus de schrijfstijl, de intensiteit en de psychologie die je gewend bent, plus de verrassing op het eind – ik ga niet ineens iets heel anders doen, natuurlijk… Om je eigen oordeel te vormen kun je fragmenten lezen, zoals de sneak preview hierboven.

'Ambo|Anthos vond het meteen een goed idee, omdat ook zij het korte verhaal een warm hart toedragen.'

Laatst las ik ergens: 'Ik ben fan van Esther Verhoef, maar haar korte verhalen sla ik over.' Dan denk ik: dan ben je geen fan van mij, maar fan van mijn thrillers. Wat helemaal prima is, hè, hou me te goede! Maar als je mijn introductie leest in Labyrint - de verhalen, zul je begrijpen dat je mij als schrijver niet los kunt zien van mijn korte verhalen. Het een kan niet bestaan zonder het ander, vloeit zelfs voort uit het ander. De kraamhulp is uit een kort verhaal ontstaan. Ik durf te stellen dat het hele boek niet was geschreven als ik mezelf niet had uitgedaagd om een spannend kort verhaal te bedenken in een kleine setting.

Een schrijver is primair een verhalenverteller. Het verhaal is leidend, en het ene verhaal vraagt nou eenmaal om meer ruimte dan het andere. De lengte mag geen doel op zich zijn. Het is namelijk echt niet moeilijk om een verhaal als het ware op te tuigen met onnodige woorden en zinnen, zodat je op veel meer pagina’s uitkomt. Daar wordt het verhaal wel langer van, maar niet beter. Korte verhalen schrijven heb ik altijd gedaan en zal ik altijd blijven doen. Naast het plezier om eraan te werken biedt het me ook een creatieve uitdaging waar ik niet zonder zou kunnen.'

Voor wie is deze verhalenbundel geschikt? Welke lezers hoop je ermee te bereiken, naast natuurlijk je eigen fanbase. 

'Op Hebban zitten vooral ervaren veellezers, die draaien hun hand niet om voor vuistdikke romans. Toch kan ik me voorstellen dat er een bepaalde periode in je leven kan zijn waarin je moeite hebt om je dagenlang te focussen op een verhaal, maar wel behoefte hebt aan verstrooiing. Een boek niet uitlezen geeft soms ook een vervelend gevoel, is mijn ervaring. Dan ligt dat maar opengeslagen op je te wachten, vermanend bijna. Verhalen van 10-100 pagina’s zijn soms beter te behapstukken, je kunt je gedurende een uur of langer in een andere wereld wanen, er is een begin, een middenstuk en een eind, en daarna kun je je weer volop focussen op de werkelijkheid. Korte verhalen kunnen je ook heel goed uit een leesdip halen. 

Met name jongeren die nauwelijks lezen zijn eerder over te halen om korte verhalen te lezen dan meteen een dik boek. Het zou de leesbevordering ten goede kunnen komen als er meer leuke, spannende en boeiende korte verhalen beschikbaar zijn voor deze groeiende groep, die we anders verliezen aan Netflix.

'Ik las en lees heel breed, vooral diverse bundels van allerlei verschillende schrijvers, van Roald Dahl tot Nederlandse thrillerauteurs.'

Ik heb begrepen dat ons brein aan het veranderen is door de constante nieuwsstromen, het steeds ‘aan staan’ en bereikbaar zijn, filmpjes en social media. Ik merk het bij mezelf ook; vroeger kon ik uren achtereen geconcentreerd werken, nu dwalen mijn gedachten elke tien, vijftien minuten af, word ik onrustig. Die kortere concentratiespanne is absoluut een tijdsbeeld, en past heel goed bij korte verhalen. 

Resumerend kan het korte verhaal een opstap zijn naar het lezen van langere verhalen en kan het uitkomst bieden als je je minder goed kunt concentreren, maar als het daarbij zou blijven doe je het korte verhaal absoluut te kort. Het is een kunstvorm op zich, alleen hebben we in Nederland en België nog steeds te weinig lezers die dat erkennen en omarmen, helaas. Daarin zou de Hebban-community bij uitstek een voortrekkersrol kunnen vervullen.'

Waarom is juist titelverhaal 'Labyrint' zo'n bijzonder verhaal?