Lars Kepler en hun licht in de duisternis: Joona Linna

Puinhoop

Twee jaar geleden maakte het auteursduo nog een uitstapje naar de standalone thriller Playground, waarin de schijnwereld tussen het leven en de dood op duistere wijze wordt geïllustreerd. Maar de fans waren lichtelijk teleurgesteld dat Joona Linna niet opdook in dit verhaal. ‘Het was voor ons heel belangrijk om dat boek uit te brengen,’ vertelt Alexandra. ‘We wilden laten zien dat we niet alleen in staat zijn tot het produceren van een reeks thrillers maar variatie aanbrengen in onze plots. Maar het verhaal van Jager kwam eigenlijk meteen tot ons, zelfs een dag nadat we het manuscript van Playground inleverden.’ Zoals het echtpaar samen schrijft, vullen ze elkaar ook aan tijdens het interview. Alexander vertelt meteen enthousiast over de terugkeer van Joona Linna: ‘Na het voltooien van een manuscript nemen we normaal een pauze om op te ruimen en te bedenken waar ons volgende boek over gaat. Maar nu bleef ons appartement een puinhoop want we wilden meteen aan de slag met Joona.’  

Startpunt voor Lars Kepler was de gevangenis waar ze hun geliefde seriepersonage achterlieten aan het einde van het vijfde deel in de reeks, Stalker. De sympathieke Fins-Zweedse inspecteur wordt binnen de muren van de zwaar beveiligde Kumla-gevangenis keihard met zichzelf geconfronteerd en probeert afscheid te nemen van zijn identiteit als politieman. Tevergeefs want in Jager wordt duidelijk dat het rechercheren bij Joona Linna in zijn bloed zit. ‘In zekere zin houdt hij zichzelf voor de gek,’ verklaart Alexander. ‘Hij wil zich omscholen tot hovenier, maar zodra hij weer in aanraking komt met misdaad begint zijn bloed weer te stromen.’

In het hoofd van de dader

In Jager is er een focus rond de misdaden van een spree killer: een persoon die kort achter elkaar meerdere moorden pleegt op meerdere locaties. Hoewel ze eerder schreven over seriemoordenaars, is de keuze voor het gedrag van de moordenaar in Jager zeer bewust tot stand gekomen. Na bestudering van het karakter van hun dader, vond het auteursduo het niet gepast om een seriemoordenaar op te voeren. ‘We schreven voorheen veel vanuit het perspectief van het slachtoffer, maar in Jager benaderen we voor het eerst het oogpunt van de dader,’ vertelt Alexandra. ‘Onze personages moeten complex zijn, een donker randje hebben waardoor we gefascineerd zijn om een compleet verhaal rond dit personage te verzinnen. We zijn niet geïnteresseerd in het creëren van monsters, maar moeten ons juist kunnen inleven hoe gruwelijk de daders soms zijn.’  

Jager heeft hierdoor elementen van een whodunnit, maar tevens van een whydunnit. ‘Onze thrillers vallen vaak terug op de wijze waarop empathie zich ontwikkelt, vaak voor de slachtoffers maar deze keer juist voor de dader. Die op een bepaalde manier ook een slachtoffer is door een trauma,’ zegt Alexander.

Lief, klein konijntje

De mysterieuze moordenaar uit Jager heeft een bijzondere connectie met een kinderliedje waar tien kleine konijntjes de hoofdrol hebben. Daarnaast komen de konijnen in het boek er niet zo best vanaf. ‘Eigenlijk is het een hommage aan de puzzel in de thriller En toen waren er nog maar… van Agatha Christie, maar een konijn is ook mijn favoriete dier,’ vertelt Alexandra. ‘Als kind had ik een konijn die jongen kreeg, maar op een dag waren ze weg. Mijn opa had die lieve kleine konijntjes verkocht aan de slager, waardoor ik een jeugdtrauma overhield aan konijnen,’ zegt ze met een schaterlach. ‘Op onze beurt traumatiseerden we onze kinderen weer,’ vult Alexander aan. ‘De konijnen hadden te weinig ruimte in ons appartement waardoor we ze weggaven aan vrienden met een groot grasveld. Onze kinderen krijgen nog steeds tranen als we het erover hebben.’

Een afbeelding zegt meer dan 1000 woorden

Een passende cover is essentieel voor de schrijvers, die nauw betrokken zijn bij de totstandkoming van iedere cover. Voor Jager werd de beginscène van het boek in beeld gevangen tijdens een speciale fotoshoot. ‘Het is bijna een cliché aan het worden, maar het is opvallend hoe donker de cover bij een thriller doorgaans is,’ zegt Alexandra. ‘We geven onze thrillers een filmisch karakter, wat we tevens willen laten zien in de cover van het boek.’

Lees verder op de volgende pagina.