Lees het winnende verhaal van de Boekenweek Schrijfwedstrijd
Boekenweek 2023 - 'Ik ben alles'
We vieren in 2023 de pluriformiteit van onze identiteit. Juist een boek stelt ons in staat om onszelf en anderen beter te leren kennen. We herkennen én erkennen dat wat we al wisten en verkennen de rekbaarheid van onze identiteit. Door in de huid te kruipen van personages die we niet zijn of kennen en ons onder te dompelen in culturen, geloofsovertuigingen, seksualiteiten of leefwijzen die de onze (nog) niet zijn. Verzonken in een boek is je identiteit even grenzeloos als je inlevingsvermogen. Je bent alles wat je denkt. Je bent alles wat je voelt. Je bent alles wat je nastreeft, wat je liefhebt, waar je van droomt. Je bent alles.
Dit artikel is ook verschenen in Mezza.
'Alles klopt. Die eerste woorden alleen al. Dát is me een zin.' Schrijver Chris Polanen, juryvoorzitter van de allereerste Boekenweek Schrijfwedstrijd van CPNB en Hebban, is duidelijk: 'Schuld' van Telle van Beek is zoals een kort verhaal moet zijn.
'Ze bouwt de spanning goed op, vermijdt clichés, verontrust en maakt nieuwsgierig. En dat terwijl een kort verhaal schrijven ontzettend moeilijk is. Elk woord moet raak zijn.'
Na voorselectie door de CPNB – er waren 911 inzendingen – kreeg de driekoppige jury de beste verhalen te lezen. 'Dat was ontzettend leuk, er zat veel moois tussen.' Naast het winnende verhaal ontvingen vier inzendingen een eervolle vermelding. Telle van Beek wint een geldbedrag van 1000 euro en twee kaarten voor het Boekenbal. De jury spoort haar aan door te gaan met schrijven:
'We willen absoluut meer van haar lezen.'
Het winnende verhaal
Schuld
Telle van Beek
Mijn moeder is 93 en als ze niet slaapt of op de wc zit, waar ze veel zit gezien de hoeveelheid plaspillen die ze gebruikt, kijkt ze me met pretogen aan en zegt: 'Schattebout, als ik jou toch niet had.'
De telefoon rinkelt. Het is de zorg voor mijn moeder. 'Er is niets met je moeder aan de hand hoor. De voordeur stond open vanochtend. Ik zeg het maar, want straks is er nog iets weg.'
Een stuk beton rust op mijn schouders. De avond ervoor had ik de voordeur op een kier gezet, zodat er licht scheen op mijn fiets die ik van het slot moest halen.
Ik zeg niets en voel het schaamrood op mijn kaken. Bij moeder thuis begint ze te praten: 'Ze zeiden van de zorg: jouw dochter weet alles. Ze weet meteen of er iets mist en hoe het zit.'
Ik zwijg.
De volgende dag biecht ik mijn zonde op. Hoe ik zelf waarschijnlijk de voordeur open had laten staan.
'Kan niet. Jij was niet de laatste.'
'Ik niet de laatste?'
'Dat was de zorg. Die hebben me ’s avonds toch nog naar bed gebracht.'
Ik loop naar boven, zie de logeerkamer op een kier staan. Het ruikt er naar onbekende aftershave, naar kurk en dennen. Ik had het bed opgemaakt, maar nu lijkt het beslapen. Met benen slap als die van een pop, loop ik de trap af.
'Wat is er?'
'Niets mam. Hoe heb je geslapen vannacht?'
'Heerlijk, ik heb zo fijn gedroomd. Dat je was blijven logeren, ik hoorde het kraken van de trap. Ik houd er niet van als het zo stil is in huis.'
Eervolle vermeldingen
Een eervolle vermelding krijgen de verhalen 'Heldendom' van Ben Blom ('gemoedelijke opbouw, onverwachte wending'), 'Een tropische verrassing' van Lygia Boerleider ('brutale stijl, belangrijk thema'), 'Noem me maar Sjoe' van Wim Davidse ('ook een heel eigen stijl, en grappig dat er zoveel boektitels voorbijkomen') en 'Ouderavond' van Gerson Albrecht ('sfeer en emotie mooi neergezet'). Deze verhalen lees je op de volgende pagina.
