Lees het winnende verhaal van de Boekenweek Schrijfwedstrijd

Wouter Rozema

Wouter Anne Rozema (1996) is schrijver, contentspecialist en woont samen met zijn vriend in Leiden. Hij stond onder andere op de longlist van de Lowlands Schrijfwedstrijd en de shortlist van de Renate Dorrestein Prijs. Momenteel werkt hij aan zijn debuut Gouden geheim, waarin een queer journalist infiltreert in de wereld van de Londense elite.

Sams brief

Ik heb een broer gehad. Sam. Negentien jaar lang.

Hij was er.
Hij was er echt.

Elk jaar voelen die feiten abstracter. Terwijl er daadwerkelijk een periode was waarin ik nog in de tegenwoordige tijd over hem sprak.
'Mijn broer …' zei ik dan, 'is mega-irritant. Knettergek. De beste. Vannacht niet thuisgekomen. Vermist. Gevonden. Dood.'

Nu kijk ik naar de bungelende vlaggetjes in de woon­­­kamer. Mijn ouders moeten ze vannacht toch weer hebben opgehangen.
'We kunnen ook een keer bij zijn verjaardag stilstaan zónder die versieringen,' probeerde ik gisteravond tevergeefs.
'Nonsens.'
'Ik vind het zo morbide, mam. Alsof we de dood vieren, of zo.'
'Ophouden,' schamperde ze, 'we doen het gewoon weer zoals we het altijd hebben gedaan.'

Vroeger waren Sams verjaardagen mijn favoriet, want dan liet hij me over zijn schouder meekijken terwijl hij zijn nieuwste GameBoy-spellen uitprobeerde. Al gauw leerde ik dat de mate waarin hij mijn aanwezigheid duldde, afhing van de hoeveelheid hartjes op het scherm.
'Goed zo Sam, je kunt het!' riep ik daarom altijd als er weer één bijkwam, en dan balde ik mijn vingers samen tot een kleine vuist, waarmee ik aanmoedigend tegen zijn schouders duwde.
Van alles mis ik dat het meest. Ons, op die bank. Zijn gefocuste houding, het gevoel dat hij me tegen alles kon beschermen. De illusie van oneindige levens.

Na zijn dood zochten we overal naar een potentiële afscheids­brief. Op de gekste plekken, zoals in jassen die hij al lang niet meer droeg. Toen ik dat voorzichtig benoemde, trok mijn moeder al gillend alles van de kapstok.
'Waar dan wél! Verdomme!'
'Sst, Eva, 't is al goed,' omhelsde mijn vader haar. Als twee drenkelingen stonden ze in een zee van sjaals en bodywarmers. Uiteindelijk raapte hij lukraak twee jassen op.
'We gaan even wandelen, Eef. Kom.'
'Mag ik op de GameBoy?'
'Natuurlijk, schat,' zei mijn vader, 'de komende tijd mag alles.'

Zodra ik Sams spelletjeshoesje openritste, viel het briefje eruit. Drie keer dubbel­gevouwen, als een zorgvuldig opgeborgen spiekbriefje.
Ik wist meteen wat het was. Dus waarom ben ik mijn ouders niet achterna gerend? En, zodra ze weer terug waren… waarom bleef ik toen zwijgen? Hoe ouder ik word, hoe minder zeker ik ben van mijn antwoor­den. Misschien doet weten wel evenveel pijn als iets niet weten. Misschien is het zelfs pijnlijker.

Elk jaar lees ik de brief opnieuw. Ook nu weer. Maar ditmaal laat ik hem eindelijk aan mijn ouders lezen. Het heeft lang genoeg geduurd.
Dan hoor ik hun trage voetstappen op de trap. De oud geworden stemmen waarmee ze aan een lang zal-ie leven beginnen, alsof niet ik, maar Sam hier beneden op ze wacht.

Nee, besluit ik. Niet nu. Volgend jaar. Echt.

Aan het plafond hangt een van de slingers inmiddels slap. Het plakbandje waarmee hij is vastgezet komt stukje voor stukje los van de muur.

Op de een of andere manier weet dat beeld me vreselijk te ontroeren.
Het definitieve ervan. Het onvermijdelijke loslaten.

Sams brief werd op 9 maart gepubliceerd in het Mezza Boekenweekmagazine, dat tijdens de Boekenweek bij verschillende boekhandels gratis op te halen is. Naast publicatie in Mezza en op Hebban ontving Wouter Rozema een geldprijs van € 1000 en twee kaarten voor het Boekenbal.

Boekenweek 2024

Van 16 tot en met 24 maart 2024 krijg je Gezinsverpakking cadeau van je boekhandel bij aankoop van boeken ter waarde van minimaal € 15.

Het thema van de 89ste Boekenweek is 'Bij ons in de familie' en het Boekenweekgeschenk wordt daarom geschreven door de grootste schrijversfamilie van Nederland: de Chabotten. Vier broers, twee ouders en een hond. Eén gezin, zeven stemmen.

Meer Boekenweek