Leesclubboek van het Jaar 2017 - Izar

Carlo Groot biedt in deze autobiografische roman een uniek, mannelijk perspectief op ivf. Zijn rauwe verdriet wordt afgewisseld met humoristische anekdotes vol zelfspot. Dit maakt Izar tot een onvergetelijk boek over wachtweken en werkstress, over onverwacht geluk en ongekend verdriet, over hormoonspiegels en aftrekkamertjes.

Lees hier een fragment uit Izar

Carlo Groot: 'Ik wilde mijn hoofd legen'

In Izar geef je jezelf heel erg bloot. Het is emotioneel, recht uit het hart en daarom soms bijna pijnlijk om te lezen, maar tegelijkertijd ontbreekt ook de humor niet. Waarom heb je ervoor gekozen om deze aangrijpende periode uit je leven in een autobiografische roman te verwerken?  

Carlo Groot: 'Toen ik begon met schrijven wilde ik vooral mijn hoofd legen, een periode afsluiten. En ik hoopte dat anderen er iets in zouden herkennen, of juist weer even zouden voelen hoe bijzonder het is als je vrij makkelijk een kind krijgt. Gaandeweg ontstond zo een groter thema: de maakbaarheid van het leven. Onze samenleving suggereert steeds vaker dat met geld en tijd alles op te lossen is en dat is natuurlijk niet zo. Uiteindelijk wilde ik ook gewoon dat Izar het beste boek werd dat het kon zijn. Dat betekende voor mij open, echt maar ook met humor en relativering. Ik wilde niet dat de lezer het boek met een knoop in de maag zou wegleggen.'

'Prachtig boek, prachtige auteur, door en door eerlijk. Ik gaf dit boek 5 sterren zowel voor de inhoud als de mooie opvallende cover. Hij staat bij mijn favorieten!' - leesclubdeelnemer Lien

In welke mate is de roman fictie en non-fictie? Hoe heb je dat weten te balanceren?

CG: 'Het boek is 95% non-fictief en dat vind ik nog steeds bijzonder. Ik was aanvankelijk bang dat een uitgever er meer fictie in zou willen brengen maar Uitgeverij Podium vond juist het verhaal in al zijn puurheid heel mooi. Uiteindelijk zijn er slechts een paar fictieve elementen toegevoegd of gebeurtenissen verplaatst om het tot een beter boek te maken. De kracht van het boek heb ik dan ook zeker aan de inzichten en adviezen van mijn redacteur Willemijn Lindhout te danken.'

Je hebt acht jaar gewerkt aan Izar. Hoe komt het dat je dit boek zo veel jaren heeft gekost om tot publicatie te komen? Was het emotioneel zwaar, was de vorm even zoeken, heeft het regelmatig stilgelegen?  

CG: 'Zeker in het begin was het best zwaar om steeds weer in de hele geschiedenis te duiken. Naarmate de tijd verstreek kon ik er met meer afstand naar kijken, wat het denk ik tot een beter boek heeft gemaakt. Als ik het in één ruk had geschreven, was het een te sentimenteel verhaal geworden, een emotionele braakbal. Daar doe je niemand een plezier mee.'

'Het boek heeft op mij een diepe indruk achtergelaten. Meestal worden dit soort emotionele gebeurtenissen verteld vanuit het perspectief van de vrouw. Ik vond het erg bijzonder om dit ook eens vanuit het perspectief van de man te lezen.' - leesclubdeelnemer Francis

Wordt je volgende boek een vervolg? Of wordt het iets totaal anders?  

CG: 'Mijn volgende boek wordt absoluut iets totaal anders. Ik ben klaar voor iets nieuws!'

'Ik ben diep geraakt door dit verhaal vol emoties en tegelijkertijd relativerende humor.' - leesclubdeelnemer Hannie

In een leesclub geven mensen vaak onverbloemd hun mening. Je hebt meegewerkt aan de leesclub door, soms zeer intieme, vragen te beantwoorden. Hoe heb je je medewerking aan de leesclub ervaren?  

CG: 'Ik vond het heel bijzonder om zo dicht bij de lezers te staan. De reacties en vragen waren over het algemeen heel respectvol, dus ik had geen moeite daarop te reageren. Het meepraten werd volgens mij ook erg door de lezers gewaardeerd.'

Wat zou je willen zeggen tegen auteurs van boeken die in een (Hebban) Leesclub worden besproken? Is het een aanrader actief deel te nemen in het vragentopic of wellicht soms ook een kijkje te nemen in de discussie? Of is dat ook best wel heel erg confronterend?  

CG: 'Ik zou absoluut actief deelnemen. Zeker als je een boek schrijft waarin je (soms letterlijk) met de billen bloot gaat, kun je bepaalde reacties verwachten. De leesclub geeft juist de gelegenheid om dingen te duiden en het bereid je zo voor op vragen die toch wel gaan komen.'

Is je leven ingrijpend veranderd nadat je boek is gepubliceerd? Behandelen mensen je bijvoorbeeld anders nu je een vrij intiem deel van je leven met de wereld gedeeld hebt?  

CG: 'Het is nog steeds bijzonder als blijkt dat mensen Izar hebben gelezen en ik krijg nog regelmatig e-mailtjes of berichten van mensen die geraakt zijn door het boek. En kennissen, vakgenoten of andere bekenden die mijn verhaal niet of maar half kenden weten na het lezen precies het antwoord op bepaalde dingen die ze eerder misschien niet konden plaatsen. Ik heb er geen moeite mee dat ze dit zeer persoonlijke deel van mijn leven dan precies kennen. Het is eigenlijk wel makkelijk: als mensen vragen of ik kinderen heb of wil, zeg ik: lees mijn boek!'

'De vlotte schrijfstijl, de humor, het volledig ontbreken van ook maar het kleinste beetje zelfmedelijden en de zeer rake beschrijvingen van pijn en emoties maken dat je dit boek in een ruk uit wilt lezen.' - leesclubdeelnemer Jet

Izar wordt hoog gewaardeerd, je bent tenslotte het best scorende leesclubboek van 2017. Legt dit een extra druk op je voor je volgende boek?  

CG: 'Misschien een beetje, maar dat is een extra reden om de opvolger een totaal ander boek te laten zijn. En het is ergens ook een goede motivatie, omdat ik nooit wist of ik überhaupt een boek zou kunnen schrijven. Nu het eerste boek er ligt wil ik de wereld en mezelf graag laten zien dat ik meer kan dan het vertellen van een autobiografisch verhaal. Dat is de druk die ik mezelf opleg.'

Giveaway

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit verhaal én het fragment? Dan kun je hier kans maken op het boek. We geven tien exemplaren van Izar weg.

Lees meer ...

De Hall of Fame 2017

Leesclubboek van het jaar 2016: Schuim der aarde van Roxane van Iperen

Zo Zondag #20: Hoe lang duurt het schrijven van een boek?

Ready to Read - Hall of Fame (Engelstalig)