Sneak Preview: 'Thuis mag ik niet meer zeuren' van Sylvia Witteman
'Ik was somber, maar thuis mag ik niet meer zeuren, dus ging ik naar buiten om een tijdje tegen de wind in te fietsen.'
Voor thuisblijven is een hoop te zeggen, vindt Sylvia Witteman (1965). Zo kun je tegenwoordig alles laten bezorgen, van roti speciaal tot kattengrit, bh's in moeilijke maten en obscure oude meisjesboeken. Chinezen laten zelfs westerse steden nabouwen. Die krijgen windmolens, trapgeveltjes en de Brug der Zuchten zonder dat roteind te hoeven vliegen. Lekker kijken naar al die uitheemse wereldwonderen, een kommetje rijst met kippenknietjes onder handbereik, en daarna fijn slapen in je eigen bed.
Maar naar buiten gaan heeft ook zijn bekoring. Naast vrijuit zeuren kun je dan bijvoorbeeld zelf je bloemen uitzoeken, of eens naar een snoeivormpark om een levenslange fascinatie voor keurig in vorm geknipt struweel uit te leven. Of veldonderzoek doen bij de Hema wanneer de worst in zijn geheel in de ban lijkt te zijn gedaan, en spieden naar horden terneergeslagen prille worstweigeraars.
En zo gaat Witteman nog wel even door met binnen- en buitenobservaties in Thuis mag ik niet meer zeuren. Benieuwd naar deze bundel?
Lees hier de verhalen 'Blue Monday' en 'Prius'
Meer fragmenten lezen? Je vindt ze allemaal hier terug.
Giveaway
Smaken deze verhalen naar meer? Wij maken een aantal lezers blij met een hoofdprijs, bestaande uit een exemplaar van Thuis mag ik niet meer zeuren én een tof zadelhoesje! Geen hoofdprijs gewonnen? Niet getreurd, we verloten ook nog een aantal losse zadelhoesjes! Doe mee met de giveaway!
