Lezers over 2014 - Eva: 'Revival van Stephen King is een van de beste boeken van 2014'

Hebban is een site voor én door lezers. We vroegen actieve Hebban-lezers om hun top 5 van 2014 met ons te delen.  Vandaag Eva Krap, die in 2014 behoorlijk wat mooie, ontroerende, spannende en rakende boeken heeft mogen lezen.

Even voorstellen...

 Laat ik me, voordat ik me stort op mijn top 5 gelezen boeken van 2014, eerst even fatsoenlijk voorstellen. Ik ben Eva, 32 jaar en mijn fascinatie voor lezen begon al op jonge leeftijd. Het leesvirus kreeg me echter pas helemaal te pakken toen ik Stephen King ontdekte. Ik was acht jaar oud, keek de film IT en moest en zou ooit zijn boeken gaan lezen. Dat gevoel werd nog sterker toen ik kort daarna ook nog The Shining zag. Maar het bleef niet alleen bij King. Steeds meer prachtige werelden werden door mij ontdekt en vanaf dat moment wist ik het zeker: lezen is een verrijking van het leven. Je gaat dagelijks op reis, ontmoet bijzondere personages en ondanks dat ik vooral fictief werk lees, is er een wereld voor mij opengegaan.

Het was dan ook niet gek dat ik op mijn 24ste werkzaam raakte in een boekhandel. Heerlijk werk! Het contact met de klanten, stuk voor stuk ook gek op lezen, het lezen van de nieuwste boeken... Voor mijn gevoel had ik mijn droombaan gevonden. Helaas gooiden gezondsheidsredenen roet in het eten, ik moest mijn baan opzeggen, maar geen moment heb ik bij de pakken neergezeten. Dan maar iets vanuit huis. Ongeveer vier jaar geleden heb ik dan ook meerdere online magazines opgericht; Banger Sisters en Bezeten Boeken bestaan nog steeds. Inmiddels zijn deze sites overgenomen door een dierbare collega die het fantastisch doet en zelf heb ik een stukje gas teruggenomen.

Ik recenseer op dit moment voornamelijk voor Hebban Young Adult en ik heb samen met twee vrouwen een eigen blogje waar we van alles delen: Grilev. Ook beheer ik samen met twee andere boekliefhebbers de Facebookpagina BoekenVerslinders. Voor mij een dagelijkse bezigheid waar ik zeer veel plezier aan beleef, mede door het contact met mensen met dezelfde fascinatie en natuurlijk de mensen om wie het allemaal draait: de auteurs.

In 2014 heb in behoorlijk wat mooie, ontroerende, spannende en rakende boeken mogen lezen. Het was voor mij moeilijk kiezen, maar ik heb toch een top 5 tot stand weten te brengen.

‘De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine’ van Ransom Riggs

Het eerste wat opvalt aan dit boek is de prachtige vormgeving. Een cover om van te smullen, maar daar blijft het niet bij. De auteur verzamelt al jaren antieke foto’s welke in het boek terug te vinden zijn. Maar niet alleen de foto’s van de auteur, ook andere verzamelaars hebben hun steentje bijgedragen. Op de afbeeldingen zie je kinderen waar iets bijzonders mee is. De een zweeft, de ander is onzichtbaar (je ziet alleen kleding). En daar draait het verhaal dan ook om. Jacob’s opa vertelt hem al van kinds af aan verhalen bij de foto’s. Dat de kinderen echt bestaan en dat opa met ze in een weeshuis heeft gezeten. Als kind gelooft Jacob dat, tot hij ouder wordt. Natuurlijk zijn de verhalen over zwevende kinderen en kinderen die binnen in hun lichaam bijen hebben verzonnen. Maar dan overlijdt opa en is Jacob getuige van een afschuwelijk iets. Had zijn opa dan toch gelijk? Jacob gaat op onderzoek uit, met alle gevolgen van dien. Voor mij staat dit boek op 1, omdat ik zelden zo’n bijzonder, mooi en spannend verhaal gelezen heb. Alle ingrediënten kloppen.

‘Nobody’ van Marelle Boersma

Marelle staat bekend als een auteur die maatschappelijke problemen aan de kaak durft te stellen. In eerste instantie op bijna profetische wijze, later door de verhalen die lezers haar toezenden. Vooral voor Nobody heeft Marelle enorm veel moed vertoont. Het verhaal laat zien hoe groot het netwerk rondom kindermisbruik daadwerkelijk is. Hoe op bijna sekteachtige wijze deze kinderen geronseld worden. Het boeken opent ogen, ondanks dat het een afgrijselijk onderwerp is. Maar dat Marelle dit aangedurfd heeft, en het zo integer heeft weten te verwoorden, verdient voor mij zeker een prominente plek in de top 5.

‘Shock’ van Mel Wallis de Vries

Als liefhebber van Young Adult mag dit boek zeker niet in het rijtje ontbreken. Mel heeft de gave om in de huid van jongeren te kruipen. Maar dat niet alleen, ze weet ook het hele menszijn laagje voor laagje bloot te geven. Niet alleen de mooie kanten, maar ook de kanten die we liever verbergen. Of dat nou onzekerheid is, een bepaalde woede, jaloezie; Mel gaat niets uit de weg. Zo ook in Shock waar vier vriendinnen besluiten om toch op reis te gaan, ondanks dat er een vriendin ontbreekt. Hun beste vriendin is namelijk verdwenen na een schoolfeest. Op reis blijkt pas echt hoe verschillend de vriendinnen zijn en dat de onderlinge verhoudingen niet meer kloppen. Als er dan ook nog eens allerlei mysterieuze voorvallen zijn, wordt de vriendschap op scherp gesteld. Voor mij overtreft Mel hiermee haar eerdere werk, wat ook al met vlag en wimpel boven vele andere boeken uitsteekt.

‘Revival’ van Stephen King

 Je hoort het veel om je heen: King lijkt zijn kracht verloren. We willen de oude Stephen King terug. Daar ben ik het op bepaalde vlakken zeker mee eens – zijn oude werk kruipt onder je huid en deze spanning mist soms in zijn latere werk. Toch vond ik Revival een van de beste boeken van 2014. Het begint als een soort roman (jongen ontmoet dominee en samen maken ze van alles mee), maar gaandeweg sluipen er toch weer de bovennatuurlijke randjes in en weet hij weer een onderhuidse spanning te creëeren. Het stukje levensverhaal gecombineert met de vragen die opgeroepen worden, zorgden er bij mij voor dat ik op het puntje van mijn stoel zat en niet meer kon stoppen met lezen. Wellicht niet geheel de oude King, maar dit kan mij zeer zeker ook bekoren.

‘Niets is wat het lijkt’ van Tanya Byron

In Niets is wat het lijkt maak je kennis met Tanya tijdens haar studie klinische psychologie. Ondanks dat het verhaal fictief is, bevat het wel aspecten uit haar eigen beginperiode van deze opleiding. Haar opleiding bestaat uit werken en leren tegelijkertijd en als leek komt zij terecht op een afdeling waar zij als klinisch psycholoog in opleiding aan de slag gaat. Met haar eerste patiënt gaat het al goed. Voor haar zit een man die haar constant uitdaagt en blijft benoemen wat een prachtige ogen ze heeft. Tanya’s alarmbellen gaan aan alle kanten af, maar uiterlijk probeert ze zich zo kalm mogelijk te houden. Tot haar eigen schrik weet ze uiteindelijk door te dringen tot de man, die in huilen uitbarst en zijn verhaal doet over het niet mogen zien van zijn kinderen, zijn twee krengen van ex-vrouwen die hij met genoegen het ziekenhuis in heeft geslagen en zijn paniekaanvallen waar hij geen grip op lijkt te krijgen. Tanya is door het dolle heen, wil het liefst ‘bingo!’ roepen, maar ze weet zich in te houden. Als de sessie voorbij is en de man haar een foto van zijn zoon wil laten zien, zet hij ineens een mes tegen haar ooghoek omdat hij die mooie ogen van haar graag wil bezitten. Tanya huilt, Tanya smeekt en ineens weet ze wat haar te doen staat: ze benadert hem op Freudiaanse wijze door het mes als een fallussymbool te omschrijven. Het werkt, de man raakt afgeleid en Tanya kan eindelijk om hulp schreeuwen. Geen al te goed begin dus, voor haar werk als klinisch psycholoog. Juist deze droge humor en haar zelfreflectie hadden me helemaal te pakken. Ze schrijft nietsontziend over zichzelf, maar ook de mensen die ze ontmoet worden op dezelfde wijze benadert. Voor mij een uitschieter in dit genre, dat ik normaal gesproken niet snel lees.