Column /
Malala
Het zijn deze personen die het verhaal tot een verhaal maken, waar we posters van boven ons bed hebben hangen. En hoewel ik bovenstaande hoofdpersonen fantastisch leuke karakters vind – wie heeft er stiekem nog meer een crush op Harry? – komen ze niet in de buurt van de held die ik sinds kort op een figuurlijk voetstuk heb staan. Nee, ze redt geen mensen van hoge gebouwen, een superkracht heeft ze niet en ze neemt het niet dagelijks op tegen baldadige tovenaars.
Toch is ze voor mij grootser dan alle Harry’s en America’s bij elkaar. Groots, omdat ze echt is. Omdat ze net als jij en ik ergens op deze aardbol rondloopt, en de wereld stukje bij beetje beter probeert te maken. Ik heb het over Malala. Het meisje dat graag naar school gaat.
Klinkt niet zo spectaculair, toch? Wij gaan immers allemaal – oké, meestal dan – graag naar school. Toch ligt het bij Malala een tikkeltje anders. Het Pakistaanse meisje mocht namelijk niet naar school op de plek waar ze opgroeide. Dat werd bepaald door machtige groepen als de Taliban, die haar hele dorp én leven overnamen.
En hoewel ze onafgebroken in angst leefde, was ze toch moedig genoeg om keer op keer terug te gaan naar haar klaslokaal. Want vrouwen hebben net zoveel recht op onderwijs als de man, en daar knokte ze voor: ook toen ze werd aangevallen door de mannen die zoveel angst zaaiden. Dat, noem ik pas een held.
Dat knokken deed ze zo goed, dat ze inmiddels speeches geeft over de hele wereld. Ze heeft niet alleen samengewerkt met Miss Emma Watson herself – waar wij heel jaloers op zijn – maar heeft ook gesproken met president Obama en zelfs de Nobelprijs voor de Vrede mogen ontvangen. En dat voor een meisje dat pas 19 kaarsjes uit heeft mogen blazen. Daar kan geen Tris of Katniss tegenop, toch?
En hoewel de meeste helden toch écht fictieve personages blijven, verzonnen door een briljante schrijver en leven ingeblazen door de prachtige verhalen daaromheen, is het altijd mogelijk om je eigen held te worden. Om te vechten waar je van houdt, om moedig en dapper te zijn. Om de rest van de wereld te laten zien waar je voor staat. Net als Malala. En misschien, heel misschien, heb je haar na het lezen van I am Malala ook op dat figuurlijke voetstuk staan. Naast Harry Potter natuurlijk.
Lees hier alle columns van Bente