Marcel van Driel: 'Als ik schrijf telt alleen het boek en doe ik geen concessies.'

Hoe zou jij Marcel omschrijven als jij een vriend van hem was?
Ambitieus, lief, een enorme zelfpromotor, maar ook iemand die altijd voor je klaar staat.

Je hebt al behoorlijk wat boeken op je naam staan. Vertel eens, waar komt die drang om te schrijven vandaan?
Ik heb vooral een drang om verhalen te vertellen. ‘Toevallig’ heb ik daarvoor het vak van schrijver uitgekozen, maar ik sta ook graag op het podium om te vertellen. Boeken is een vorm waar ik ooit voor gekozen heb en die mij goed bevalt, maar het hadden ook films kunnen zijn of toneelstukken of strips. Die drang om verhalen te vertellen heb ik al zolang ik mij kan herinneren. Ik heb altijd verhalen in mijn hoofd. Soms word ik daar helemaal gek van. De enige manier om ze eruit te krijgen, is om ze op te schrijven. ‘Helaas’ worden ze dan meteen vervangen door nieuwe, maar ik zit in ieder geval nooit om verhalen verlegen.

Wat is jouw inspiratie geweest om de ‘Superhelden.nl’ trilogie  te schrijven?
Ik ben op school erg gepest en droomde altijd dat ik Spider-Man was en pesters aanpakte. Dat resulteerde al eerder in het boek ‘Help, Katman! Help!’ dat ik samen met Mark Janssen maakte. Later verzon ik dat kinderen over de hele wereld stiekem superhelden waren die pas in actie kwamen als de aarde aangevallen werd door buitenaardse wezens of superboeven. Ik begon mij af te vragen waar die kinderen dan getraind werden en dat was het zaadje voor ‘Superhelden.nl’. De boeken hebben uiteindelijk niets meer met het oorspronkelijke idee te maken, maar zo werkt dat.

Je bent zelf ook gek van gamen. Met welk spel ben je ooit begonnen en hoe heeft zich dat ontwikkeld?
Op mijn 17e maakte ik samen met Herman Zwaag zelf een game, ‘Damsel in Distress’ genaamd. Dat is dit jaar precies dertig jaar geleden. Het spel kwam in 30 verschillende landen uit op tape (!) voor de Oric computer. Je kunt het nog steeds spelen, maar nu op de computer, maar ik moet je waarschuwen: het is veel te moeilijk! ZIE SPEL  

Ik heb gehoord dat je zelf een chip in hebt laten brengen. Heb je vrijwillig een chip heeft genomen om zo in de voetsporen te treden van je karakters?
Ja, ik wilde wel eens weten hoe dat voelde! Dat was overigens pijnlijker dan ik had verwacht, zoals je hier kan zien: ZIE PLAATSEN CHIP. Maar mijn chip bevat geen gif, dat scheelt dan wel weer ☺.

In ‘Superhelden.nl’ worden jongeren die heel goed zijn in het spel ontvoerd en naar een fictief eiland gebracht. Welk eiland heeft  model gestaan voor Pala?
Niet een specifiek eiland, maar de naam komt uit het boek ‘Island’ van Aldous Huxley. In tegenstelling tot zijn ‘Brave New World’ is het een boek over een utopische wereld. Ik kreeg het idee van mijn beste vriend Edwin den Ouden die het een mooi contrast vond met de dysotopische wereld van ‘Superhelden.nl’.

Spionnen, internationale missies, mysterie, gamen en het redden van de wereld. Een jongensdroom die je op papier werkelijkheid hebt laten worden?
Mijn eigen jongensdroom lag in het verlengde van de boeken, als was ik natuurlijk een superheld in plaats van een spion. En mijn jongensdromen waren wel een stuk gezelliger dan de boeken, minder serieus en heftig. Wat betreft het boek is dit natuurlijk ook een meisjesdroom. Vergeet niet dat de hoofdspeler Iris een meisje is en dat de boeken net zoveel door jongens als door meisjes worden gelezen. 

Bij het boek is spel gemaakt dat via jouw website is te spelen. Krijg je hier veel reacties op van jongeren?
Ja, vooral bij schoolbezoeken. Maar ook via mails of social media. Dan gaat het vooral om vragen (hoe kom ik langs de spin, hoe maak ik de bommen onschadelijk?)

Hoe is jouw relatie met je karakters. Zijn zij leidend of heb jij nog steeds de touwtjes in handen?
Ik heb altijd de touwtjes in handen. Ik schrijf soms iets heel anders dan ik van te voren van plan was, maar dan ben ik het nog steeds die bedenkt wat er gebeurt, hoe intuïtief zo’n scène verder ook ontstaat. Personages die ‘zichzelf schrijven’ daar kan ik niet zoveel mee.

Wat heeft jou in ‘Superhelden.nl’ deel 3, als gebeurtenis, het meest verrast? Zijn er elementen in het verhaal die je niet van te voren had zien aankomen?
Ja, het einde. Ik wist wel ongeveer hoe het ging eindigen, maar uiteindelijk kwam ik steeds op een beter idee. Hoe het nu is, dat had ik van te voren niet bedacht, maar het klopt wel en is veel origineler dan mijn oorspronkelijke idee.

‘Superhelden.nl’ deel 3 is Boek van de Week op Hebban Young Adult. Waarom zou iemand dit boek graag willen winnen en lezen? ;-)
Ik denk dat er maar weinig Nederlandse boeken zijn zoals deze. Iemand zei laatst tegen mij: 'Jouw boeken zitten meer in de Angelsaksische traditie van schrijven dan de Nederlandse', en dat klopt. De manier waarop ik schrijf is eerder geïnspireerd door Engelse en Amerikaanse films en tv-series (en niet te vergeten, de comics) dan door de Nederlandse literatuur.

De trilogie is nu ten einde, of toch niet?
De trilogie is ten einde, het verhaal van Iris en Mr. Oz is verteld. Maar er zijn  meer verhalen te vertellen in dit universum, net zoals bij Marvel er meerdere verhalen worden gemaakt rond dezelfde personages.

Wat is voor jou als auteur het belangrijkste? Geld, roem, onsterfelijkheid?
Geen van drieën. Wanneer ik schrijf, telt alleen het boek, dan doe ik geen concessies. Wanneer het klaar is dan doe ik alles aan om mijn lezers te bereiken. Daar ben ik echt schaamteloos in. Geld is in die zin belangrijk dat het mijn vak is. Als ik niet genoeg verdien, dan moet ik een baan gaan zoeken (niet dat iemand mij aanneemt na twaalf jaar schrijverschap, maar oké) en kan ik minder schrijven. Rijk worden is vooral interessant omdat ik dan kan schrijven wat ik wil, wanneer ik dat wil. Verder heb ik alles wat mijn hartje begeert.

Zoveel boeken, dat moet je toch wel een beetje trots maken?
Jazeker, vooral als boeken net uit zijn. Maar ’s morgens, wanneer ik aan mijn nieuwe boek schrijf, dan merk ik daar niks van, hoor. Dan loop ik op tegen dezelfde dingen als de meeste schrijvers: 'Kan ik dit eigenlijk wel? Val ik deze keer niet door de mand? Wat als het mij nou niet meer lukt?'

Welk boek dat je niet zelf hebt geschreven had je dolgraag zelf willen schrijven?
‘Ender’s Game’ van Orson Scott Card (al zou ik de schrijver niet willen zijn), omdat dat de andere inspiratiebron van ‘Superhelden.nl’ is. En ‘Het Oneindige Verhaal’ van Michael Ende, het boek waardoor ik schrijver geworden ben.

Wat staat er bij jou op nummer één op je bucketlist?
Een film maken. In ieder geval als scenarioschrijver, misschien ook wel als regisseur.

Wat is de mooiste reactie die je tot nu toe op je schrijfwerk hebt gehad?
Mijn echtgenote die na het lezen van ‘Superhelden.nl’ zei: ‘Deze vind ik wél geweldig goed.’

Wat kunnen we van jou in de toekomst verwachten en waar werk je nu aan?
In ieder geval ‘Nachtmerrieman’ mijn eerste thriller voor volwassenen die ik ergens volgend jaar af hoop te hebben. Alles daarna staat nog open.

Foto: (c) Else Kramer

Over Marcel van Driel
Marcel van Driel is sinds 2002 schrijver en heeft meer dan veertig boeken op zijn naam staan. Zijn bekendste titels zijn de internetthrillers Superhelden.nl/Superhelden2.nl, de beide subrozaboeken en het prentenboek ‘Billy de Kip’ dat hij samen met Jeroen Schipper en Jort van der Jagt maakte. ‘Waanzinnige Plannen – en hoe ze te realiseren’ is zijn eerste non-fictieboek en is gebaseerd op een serie lezingen die hij gaf in 2010 en 2011. In 2015 verschijnt ‘Nachtmerrieman,’ een bloedstollende thriller voor volwassenen bij uitgeverij Meulenhoff Boekerij. Marcel is  getrouwd, vader van twee jongens en geeft lezingen aan jonge en volwassen mensen. Ieder jaar bedenkt hij opnieuw een Waanzinnig Plan. (Stoerboek.nl)