Margje Woodrow: 'Het grotendeels verzonnen verhaal van Geraakt komt akelig dicht bij de werkelijkheid.

Deze morgen zit ik bij de kapper. Pure noodzaak, want wat mijn haren betreft, heb ik nogal last van uitstelgedrag. Ik heb te weinig geduld voor zo’n lange zit.  

'Is Geraakt eigenlijk gebaseerd op de waarheid?’ vraagt mijn kapster ineens. ‘Jazeker,’ antwoord ik. ‘Gedeeltelijk dan hè?’ ‘Dat dacht ik al. Het gaat zeker over S. die drie jaar geleden hier onder de trein is gekomen.’ Ik veer op. ‘Eh… nee hoor, ik heb me laten inspireren door een oude strafzaak van Geoff. De rest heb ik eromheen verzonnen.’ 

‘O.’ Een korte stilte. ‘Hm, bijzonder.’
‘Maar hoezo dan?’  

Ze begint te vertellen over S. de zoon van een goede kennis van haar. Hij is overleden op het spoor en nog steeds is niet bekend wat er nu precies is gebeurd na een avondje stappen. Zelfmoord, een ongeluk of opzet. Zijn ouders weten het nog steeds niet. De politie heeft geen concreet bewijs kunnen achterhalen. Afschuwelijk.  

Ik krijg het steeds warmer en dat ligt niet aan de föhn. Ja, ik wist vaag wel dat daar op het spoor iets gebeurd was en dat het heel ernstig was. Maar van het hoe, wat, wie en waarom wist ik het fijne niet. Ook niet bij stilgestaan toen ik aan het schrijven was. En toch komt het grotendeels verzonnen verhaal van Geraakt akelig dicht bij de werkelijkheid. Iets waar ik met anderen zelfs grapjes over maakte… ‘O jee, als het met Geraakt maar niet dezelfde kant opgaat als Examendeal, want dat zou té erg zijn…!’  

Examendeal schreef ik naar

 aanleiding van mijn eigen foute actie in VWO5. Heeeel erg lang geleden. Ik schaam me er nog steeds voor dat ik het in mijn hoofd haalde om een proefwerk Frans van mijn vaders bureau te jatten. Oké, ik was zeker geen heilige Henkie en zag er op dat moment weinig verkeerds in. Een goed cijfer zou mijn redding zijn. Voor mijn vriendin gold hetzelfde. Punt.  

Totdat het aan me ging knagen. Vrij snel daarna. Ik moest er wel alleen mee dealen, want ik durfde het niet op te biechten aan mijn vader. Bang voor de teleurgestelde blik in zijn ogen. Toen een paar maanden voor het verschijnen van Examendeal de examenfraude in Rotterdam groot in het nieuws kwam, dacht ik: Zie je wel mensen, natuurlijk gebeuren zulke dingen! Ik voelde me zelfs lichtelijk euforisch.  

Maar nu, in de kappersstoel, ben ik alleen maar stil van wat ik zojuist gehoord heb. Eigenlijk kan ik alleen maar denken aan de voor mij onbekende ouders van S. Wat een verdriet moeten ze hebben. Ik wil dat ze weten dat er écht geen bewuste link is tussen Geraakt en hun zoon en ik vraag mijn kapster of ze dát tegen hen wil vertellen. ‘Natuurlijk, Marg! Maar ik weet zeker dat ze het niet erg zouden vinden als het wél het geval was.’  

Bij mij ontsnapt er een opgelucht zuchtje. Hoe dan ook: voor mijn volgende boek Kater ga ik heel, heel hard wensen dat niks, maar dan ook niks al gebeurd is of nog zal gaan gebeuren. Eh… oké, oké, een piepklein stukje eigen ervaring zit er wel in. Dat móet! Anders heb ik geen verhaal.  

Foto: Margje Woodrow

LET OP: Op dit moment loopt er ook een winactie op de Hebban Young Adult portal in samenwerking met uitgeverij Gottmer. Hierbij worden drie exemplaren van Geraakt weggegeven. Meedoen? Klik dan hier of op de giveaway hiernaast.