Mariëtte Aerts: 'In de gewone wereld voel ik me zo beperkt'

Het tweede deel van De Kronieken van de Zeven Eilanden is al een tijdje uit en je lezers kijken reikhalzend uit naar het derde deel. Kun je al vertellen wanneer dat in de winkels ligt en hoe het gaat heten?

'Nee, ik wacht zelf ook ongeduldig, het manuscript ligt al een poosje bij de uitgever maar ik heb nog niets van ze gehoord. Hoe het gaat heten kan ik je natuurlijk wel vertellen: Drakensteen.'

Het komende deel is het derde van de trilogie en dus het laatste boek in de serie. Voor mij voelden de eerste twee delen, dat toch zeker geen dunne boekjes zijn, als een opmaat tot een enorm wijdse en veelomvattende reeks. Wellicht ook doordat de piraten alle kanten op varen en er zo veel te beleven valt, dat ik me niet kan voorstellen dat het met nog maar één boek al gedaan kan zijn. Hoe voelt het voor jou, als auteur en maker van deze wereld, om na nog een boek afscheid te nemen van Raben, Calli en de piraten?

'Je bent niet de enige die er zo over denkt en ik denk dan ook ernstig na over de verzoeken om méér! Ik heb het einde van deel drie dan ook expres nog een klein beetje open gelaten...'

Als je ideeën had voor nieuwe avonturen in een aansluitende trilogie in deze wereld, zou je dat dan aan Hebban vertellen? En zo ja, vertel?

'Ik denk erover om een sprongetje in de tijd te maken, zodat het oud en vertrouwd is en tegelijkertijd nieuw en fris en niet alleen maar meer van hetzelfde.'

Je hebt meerdere boeken en reeksen geschreven voor kinderen in diverse leeftijden. Er is vaak wel een fantastisch element in. Waarom trekt dat je zo aan?

'Omdat ik dan mijn fantasie erop los kan laten en daarvan heb ik nogal veel, in onze eigen gewone wereld voel ik me zo beperkt.'

Als ik het goed heb, is deze reeks tot nu toe voor je ‘oudste’ lezers, 12+ (alhoewel het uitstekend leesbaar is voor young adult en volwassen fantasylezers, voeg ik graag toe). Denk of plan je vooruit naar een volwassen fantasyreeks ooit? Of is schrijven voor de jeugd gewoon veel leuker?

'Ook wat dat betreft krijg ik de laatste tijd steeds vaker diezelfde vraag: of ik nu eindelijk niet eens wat volwassen fantasy wil gaan schrijven. Eigenlijk vraag ik me af of het wel zo anders is, misschien dat ik er dan een paar snufjes seks en geweld in moet stoppen, de hoofdpersonen ene paar jaar ouder en misschien de verwikkelingen nog een tikje ingewikkelder?'

De eerste twee delen, De Heersers van Kir en De Oude Magie, zitten bomvol oude wijsheden, volkeren met eigen manieren, kennis en kunde. Zoals het lezen van voorwerpen zoals Raben doet en het windzingen (of vooruit, -krijsen) wat Calli doet. Wat is je inspiratiebron hiervoor? Bedenk je het allemaal zelf of komt er ook veel research bij kijken?

'Nee, aan research doe ik niet zoveel, hooguit om te kijken of niet iemand anders al die gekkigheid al eens verzonnen heeft. Vaak is het antwoord daarop trouwens ja, want bijna alles is al eens gedaan natuurlijk. Wat ik wel soms moet nakijken zijn dingen als hoe zo'n zeilschip eigenlijk in elkaar zit, bijvoorbeeld, heel praktische zaken. En ik 'blader' vaak door websites met planten- en dierennamen, om die dan lekker door elkaar te gooien en zo nieuwe soorten te creëren. Verder ben ik zelf gewoon een enorme lezer, van fantasy maar ook van historische romans en detectives en Angelsaksische literatuur, ik ben een veelvraat wat dat betreft, en zo kom je nog wel eens op ideeën. Niet door te kopiëren, maar juist door wederom alles lekker door elkaar te smijten en zo iets nieuws te maken.'

De boeken bevatten best wat akelige personages en gebeurtenissen. Zijn het project van monnik Himmondar en het talent van de Dwingers geïnspireerd op zaken uit de werkelijkheid?

'Soms wel. Krantenartikelen of documentaires over vervuiling, over geklooi met de natuur, oorlogen, machthebbers en politici die niet deugen; alles kan een bron van inspiratie zijn wanneer je op zoek bent naar slechteriken en vuiligheid. En het is erg prettig om er in je eigen wereld korte metten mee te kunnen maken ;-)'

Ik heb als bijna drievoudige 13-jarige enorm genoten van de boeken, omdat ze simpelweg veel te bieden hebben. Heb je dat veel gehoord van lezers (ruim) buiten de bedoelde doelgroep van deze reeks? Wat vind je daarvan?

'Ja, ze schijnen niet erg leeftijdgebonden te zijn. Maar ik denk dat dat voor heel veel fantasy geldt.'

Ik las op je site dat je veel vragen krijgt van scholieren die boekverslagen of spreekbeurten moeten houden. Wat is de leukste vraag of het leukste verzoek dat je ooit kreeg?

'De leukste vraag vond ik of ik zelf nooit bang word van mijn eigen verhalen (de jonge lezeres in kwestie vond een bepaald boek nogal griezelig). En ik moet altijd erg lachen wanneer kinderen hun huiswerk aan mij proberen uit te besteden. (Heeft u even een samenvatting?) Verder zijn jongeren die heel enthousiast zijn leuk, die langs willen komen, interviews willen houden, die zelf verhalen schrijven en advies willen.'

De omslagen van de eerste twee boeken zijn prachtig. Ze zijn van de hand van JeRoen Murré, die ook verantwoordelijk is voor de wereldkaart in het boek. Hoe gaat dat in zijn werk in de praktijk? Leest de illustrator het boek om vervolgens te kiezen welk beeld hij gaat maken of krijgt hij een opdracht of ga je samen aan tafel zitten overleggen? En hoe is het om je wereld in een kaart en je personages in een afbeelding te zien ontstaan?

'Jeroen krijgt het manuscript toegestuurd van de uitgever, met het verzoek het te lezen en er een mooie omslag bij te verzinnen. Hij mailt me soms wel met kleine vraagjes en laat me af en toe wel eens zien hoe ver hij is en wat het gaat worden. Natuurlijk overlegt hij af en toe, met mij maar ook met de uitgever. Gelukkig vind ik bijna alles wat hij maakt meteen mooi. En de kaarten die hij tekent, zijn echt prachtig. Een enkele keer maakt hij wel eens een beeld van iets dat ik me heel anders had voorgesteld, dat vind ik dan meestal eerder grappig dan vervelend, in ieders hoofd kan een ander plaatje ontstaan, zo werkt dat nu eenmaal.'

Welk boek was jouw favoriet als twaalfjarige? Is dat een boek dat je nu nog steeds zou kunnen aanraden aan de huidige twaalfjarigen?

'Ik vond De Zevensprong heel spannend van Tonke Dragt, en nog griezeliger was De vloek van Woestewolf van Paul Biegel. Maar ik weet niet of die boeken inmiddels niet een beetje gedateerd zijn.'

Je hebt nu inmiddels een prachtig jeugd(fantasy)oeuvre. Heb je een gouden tip voor beginnende schrijvers en tieners die graag schrijver willen worden?

'Gewoon gaan zitten en doen. Schrijven is een kwestie van je handen boven het toetsenbord en gáán! Met heel veel geduld maar ook doorzettingsvermogen. Alleen maar een beetje gaan zitten wachten op inspiratie werkt niet. Ook moet je veel durven schrappen en weggooien. En de kritiek die je krijgt van de eerste lezers van je manuscript (nog voordat het boek gedrukt is) niet meteen afwijzen maar zien als iets waar het verhaal misschien beter van wordt (en ja, dat doet af en toe pijn en het kost je vele uren om dingen te herschrijven!)'