Column /
Martin Scherstra: Mijn eerste X
Hij begon met het schrijven van kinder- en jeugdboeken en vervolgde daarna zijn schrijverspad met het schrijven van romans, waarvan de zesde, ‘Houvast’, inmiddels bij de uitgever ligt en de vijfde ‘Terug naar Terschelling’, een aangrijpend verhaal over drie zusters, klaar ligt voor de herdruk.
Martin Scherstra schrijft fijne ‘wegdroomromans’, vol humor, romantiek en spanning. Hij heeft in het verleden gepubliceerd onder het pseudoniem Martin Shane en Mattie Scherstra-Lindeboom, tegenwoordig gebruikt hij zijn echte naam.
Mijn eerste X als romanschrijver
Ik was zeven jaar toen het schrijversvirus mij te pakken kreeg en het is nooit meer weggegaan. Er zijn meerdere eerste X’en in mijn leven geweest, maar eentje daarvan wil ik graag verder toelichten. Ik heb altijd romans willen schrijven, ik ben echter begonnen als auteur van kinder- en jeugdboeken.
Maar na bijna twintig jaar voor de jeugd te hebben geschreven vond ik het de hoogste tijd worden om daarnaast ook een andere droom te verwezenlijken: het schrijven van een heuse roman. Maar kon ik zoiets wel? Er was maar een manier om daarachter te komen en dat was gewoon ergens beginnen.
Om te beginnen kocht ik enkele delen uit de Bouquetreeks van uitgeverij Harlequin om een idee te krijgen hoe een roman is opgebouwd. Mijn huiswerk, noem ik het nog steeds. Door de verhaallijnen uit te pluizen en de schrijfstijl van verschillende auteurs te onderzoeken lukte het me een eigen stijl te ontwikkelen.
Het toeval wilde dat er rond 2000 een advertentie in een landelijke krant verscheen, waarin uitgeverij Marken BV uit Venlo nieuwe auteurs zocht voor het schrijven van kasteel- en doktersromans. Dit was mijn kans! Auteurs werden gevraagd om tien pagina’s in te leveren, zodat de redactie een beeld kon krijgen van de schrijfstijl.
Drie weken lang, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, ben ik bezig geweest om tien pagina’s te schrijven. Het had veel sneller gekund, maar ik wilde zo graag goed bevonden worden dat ik niets aan het toeval overliet. Ik schreef, las en herschreef net zo lang tot ik vond dat het goed genoeg was.
Uiteindelijk stuurde ik mijn verhaal in en begon het wachten.
Lang duurde dit gelukkig niet, want nog geen twee dagen nadat ik de pagina’s had opgestuurd kreeg ik een telefoontje van de hoofdredacteur van Marken BV. Volgens hem paste mijn schrijfstijl prima in hun fonds en hij nodigde mij uit om voor hen te komen schrijven. Onnodig te zeggen dat ik die kans natuurlijk met beide handen heb aangegrepen. Ik kreeg een schrijversbijbel toegestuurd waarin alle verhaallijnen van de series stonden die door de Marken op de markt werden gebracht. Na twee kasteelromans mocht ik me uitleven in de doktersromans, en met name in de wereld van de cosmetische chirurgie. Fantastisch om te doen.
Ik kreeg de smaak steeds meer te pakken en besloot om de stoute schoenen aan te trekken. Ik nam contact op met Kok Kampen en wel met de afdeling die zich boog over het uitgeven van romans. En laat de eindredactrice daarvan nu net iemand zijn die ik tijdens het schrijven van kinderboeken al eens eerder had ontmoet: Monique Boltje.
Monique was enthousiast over het idee en nadat zij een kasteelroman van me had gelezen kreeg ik van haar toestemming om voor VCL mijn allereerste volwaardige roman te schrijven. In 2002 verscheen Zelfs de sterren leken eenzaam. Het duurde even voordat ik roman nummer twee inleverde: Ontembaar als de zee. Sindsdien verschijnt er ieder jaar een nieuwe roman. Ook lever ik per jaar twee korte verhalen in die in Jubileum Omnibussen verschijnen. Als het aan mij ligt zullen er nog vele romans volgen. Dit jaar verschijnt mijn zesde alweer: Houvast.
Leuk om nog wel even te vermelden is dat ik in 2014 de hoofdprijs in de eerste Bouquet Schrijfwedstrijd heb gewonnen, waardoor de cirkel weer rond is. Immers, de romans van Harlequin hebben aan de wieg gestaan van mijn carrière als auteur van wegdroomromans toen ik ze las als huiswerk.
