Martin Scherstra zegt zijn vrouwelijke pseudoniem vaarwel

Het boek ‘Terug naar Terschelling’ heb je onder je eigen naam gepubliceerd, terwijl je eerder altijd je liefdes- en streekromans onder het vrouwelijke pseudoniem ‘Mattie Scherstra-Lindeboom’ schreef. Waarom heb je ervoor gekozen dit keer je eigen naam te gebruiken?
Vanwege de marketing voor de boeken hebben we besloten voortaan mijn eigen naam te gebruiken. De mensen van de marketing moesten iedere keer weer aan de boekhandels uitleggen dat Mattie Scherstra-Lindeboom en Martin Scherstra een en dezelfde persoon zijn. Omdat ik voor andere uitgeverijen onder mijn eigen naam schrijf, hebben we ervoor gekozen ook de romans onder mijn eigen naam uit te brengen. Mattie is overigens de naam die mijn Overijsselse familie altijd gebruikt, Scherstra is de naam van mijn vader en Lindeboom de naam van mijn moeder. Maar na vier romans en vijf korte verhalen was het er gewoon tijd voor. Destijds hebben we Mattie Scherstra-Lindeboom genomen om naamsbekendheid te krijgen. Zelfs de sterren leken eenzaam was mijn eerste volwaardige roman die bij VCL verscheen. Het verhaal kwam uit in een omnibus met drie volwaardige romans, waarvan de andere twee verhalen van de bekende auteurs Karin Peters en Willie van Roode afkomstig waren.

Hoe hebben de fans gereageerd op je naamswijzigingen op de kaft?
Nu er in een maand tijd 1500 exemplaren van Terug naar Terschelling zijn verkocht en er een herdruk wordt gemaakt, denk ik dat dat wel goed zit.

Waarom heb je ervoor gekozen om een boek te schrijven dat zich afspeelt op Terschelling?
Wil je het eerlijk weten? De oorspronkelijke titel van het boek was 'Anna’s dochters' en het verhaal speelde zich af op het fictieve schiereiland Wadland. Ik wist er alle hoeken en gaten. Toen het boek klaar was en nagekeken leek het mijn uitgever een goed idee om het verhaal te verplaatsen naar een bestaand eiland. ‘Wat zou je denken van Terschelling?’ vroeg Monique. Ja, dat leek me wel iets, maar ik was dus nog nooit op het eiland geweest. ‘Houd wel rekening met de afstanden op het eiland en de afvaart,’ zei ze nog. Toen ben ik maar eens gaan Googlen en kwam erachter dat ik het hele boek moest aanpassen. Maar het is het dubbel en dwars waard geweest. Ik ben inmiddels op Terschelling geweest en ik moet je eerlijk zeggen dat het een prachtige eiland is.

Er zijn reeds 1500 exemplaren verkocht van het boek en een tweede druk is in zicht. Had je dit van tevoren verwacht?
Natuurlijk hoop je dat je volgende boek het nog beter zal doen dan het vorige, maar dat het zo’n vaart zou nemen. Nee, dat had ik echt niet verwacht, maar ik ben er zo blij mee.
Kijk, sinds mijn vorige roman Gedreven ben ik een andere weg ingeslagen. Een boeiend verhaal met genoeg drama en actie, maar zeker ook met humor. Gedreven werd goed ontvangen en ik heb die stijl voortgezet in Terug naar Terschelling. En blijkbaar slaat het dus aan.

Onlangs is bekend gemaakt dat jouw ‘Venetiaanse verrassing’ één van de winnende verhalen was van de Bouquet schrijfwedstrijd. Kun je kort toelichten waar het verhaal over gaat?
Het verhaal gaat over Evie Marra die in een warenhuis werkt. Zij heeft het helemaal gehad met Italiaanse mannen. Haar ex-verloofde Mathias is er vandoor gegaan met een andere vrouw. Als zij de knappe kunstkenner Luca ontmoet en gedwongen wordt om naar Venetië af te reizen, probeert ze dan ook uit alle macht haar gevoelens te negeren, bang om opnieuw teleurgesteld te worden in de liefde. Maar Luca bewijst dat niet alle Italiaanse mannen onbetrouwbaar zijn.

De Bouquet-reeks heeft je geïnspireerd en geholpen om je eigen boeken te schrijven. Hoe voelt het dat je nu deze schrijfwedstrijd hebt gewonnen?
Het is een heerlijk gevoel, ook al omdat het me altijd al zo leuk heeft geleken om voor een uitgeverij als Harlequin te schrijven (zij brengen de Bouquet-reeks uit).
Maar omdat Harlequin/Bouquet verhalen uit het buitenland krijgt aangeleverd en hier in Nederland laat vertalen, is dat een gepasseerd station. Maar nu deed zich deze geweldige kans voor en die heb ik natuurlijk met beide handen aangegrepen.

Wat zijn voor jou enkele hoogtepunten in je schrijverscarrière?
Het verschijnen van Terug naar Terschelling is natuurlijk een groot hoogtepunt, ook al omdat het boek zo goed wordt ontvangen. En een herdruk van een roman had ik nog niet eerder.
Andere hoogtepunten? Eerlijk gezegd vind ik ieder boek een hoogtepunt. Dat klinkt misschien cliché, maar zo is het wel. Of het nu om een jeugdboek of een roman gaat, een hobbyartikel of een vertaling, ik vind gewoon alles leuk om te doen. Als het dus om hoogtepunten gaat heb ik spijtig genoeg niet genoeg papier om alles op te schrijven.

Wat voor een boeken kunnen we in de toekomst verwachten van je?
Ik hoop nog heel lang te mogen schrijven voor uitgeverij Zomer & Keuning – romans vind ik heerlijk om te schrijven. Ik ben inmiddels begonnen aan een nieuwe roman, nummer zes alweer. Houvast is de titel en speelt zich af in het Friese stadje Dokkum. Monique verwacht dat ik het manuscript eind december aanlever.
Er liggen twee nieuwe korte verhalen bij de uitgever die in een Jubileum Omnibus zullen verschijnen. Daarnaast hoop ik ook nog jeugdboeken te schrijven, want ook dat is ontzettend leuk om te doen.

Foto: copywright Elisabeth Algra