'Medicijn' mist zijn uitwerking niet

Of er daadwerkelijk een rode rattenslang voorkomt in het verhaal is voorlopig bijzaak. Interessanter is het alvast te weten dat de achttien deelnemers aan deze leesclub gefascineerd zijn door de originele cover. Maar meer nog maakt het gevoelige onderwerp wat bij hen los. Zou iemand met een beperking ook staan te springen om een medicijn dat de veroudering vertraagt, vraagt één iemand zich niet onterecht af. Weer een ander maakt zich hier niet zo druk om en vindt het vooral prettig dat het thema van het boek nogal actueel is.

Als eenmaal met lezen is begonnen geeft de meerderheid aan te genieten van het hoge tempo, van de gebeurtenissen die elkaar in een razend tempo opvolgen. Geen overdreven lange zinnen en duidelijke dialogen doen de rest. Het genieten houdt aan tot en met de laatste pagina. Sterker nog, de schrijfster heeft de meest huiveringwekkende scènes bewaard voor het einde. Dat een enkeling sommige stukken ietwat ongeloofwaardig vindt, doet geen afbreuk aan de algehele indruk. De karakters zijn goed uitgewerkt, de verhaallijn zit uitstekend in elkaar, alles loopt mooi in elkaar over en het taalgebruik is niet hoogdravend. “Dit boek voldoet nog meer aan mijn verwachtingen dan ik had gedacht,” wordt onder andere opgemerkt. Een van de deelnemers is ervan overtuigd dat Oonincx met dit boek een stap voorwaarts zet als thrillerauteur. Haar verhaal staat echt en alle lijntjes komen op het einde mooi samen. Het is een schot in de roos: een origineel hoofdthema, gedurfd ook.

Het zal niemand meer verwonderen dat de gemiddelde puntenwaardering in velerlei opzichten gunstig uitpakt voor Oonincx. En inderdaad, met een 8,5 nestelt ze zich in de bovenste regionen van de Thriller Hall of Fame. Gelukkig vinden we ook weer een 10 terug tussen de scores die de deelnemers hebben gegeven. “Medicijn heeft mij persoonlijk diep getroffen,” stelt de gulle geefster, wat een van de grootste complimenten is voor een schrijver.

Twee jaar heeft Oonincx gedaan over Medicijn. Het is een ander boek dan de voorgangers: dikker, actueler, internationaler, sneller en fantasierijker. Geen typische vrouwenthriller. Het hele verhaal is bewust in de ik-vorm verteld. Mensen moeten meegenomen worden in de wereld van Ella Vreeland, een vrouw die in het begin niet erg sympathiek is. Dit is bewerkstelligd door haar persoonlijke ontwikkeling te schetsen en daarnaast een heel spannend, actueel en origineel verhaal te vertellen. “Als ik de reacties en beoordelingen zie ben ik daarin geslaagd,” concludeert Oonincx nog nagenietend van deze leesclub-editie.

Het volledige verslag en alle beoordelingen van deze 168e Hebban Thriller Leesclub vind je hier.